Kápitułá 1.
    ¶ 1. Ionáſz będąc poſłány áby prorokowáł przećiw Niniwitom / vćieká dáleko od Páná. 3. Przyſzedł do Ioppen y wſiádł w okręt áby vćiekł. 4. Powſtáłá wielká náwáłność ná morzu / dlá niepoſłuſzeńſtwá Ionáſzowego. 7. Zeglárze miecą loſy áby obácżyli kto ieſt przycżyną náwáłnośći / ktory pádł ná Ionáſzá. 9. Oznáymuie im národ ſwoy / y grzech ſwoy wyznáwá. 12. Rádźi żeglárzom áby go wyrzućili w morze ku vſmierzeniu náwáłnośći. 14. Zeglárze wołáią do Páná. 15. Wyrzućili Ionáſzá do morzá / á vćiſzyło ſię morze.

  1. Słowo Páńſkie ták było podáne Ionáſzowi ſynowi A Amitáiego.
      A Ten był z pokoleniá Zábulon.

  2. Powſtháń á idź do Niniwe miáſtá wielkiego / á wołáy przećiw iemu / ábowiem złość ich przyſzłá áż ku mnie.
  3. Ale Ionáſz powſtáł áby vćiekł do Tárſis od oblicżnośći Páńſkiey / y wſtąpił do Ioppen / á támże ználáſł okręt ktory miáł iść do Tárſys / á zápłáćiwſzy wſiádł weń / áby iecháł z nimi do Tárſys od oblicżá Páńſkiego.
  4. Ale Pán pobudźił ná morzu wiátr wielki / y wzruſzyło ſię morze náwáłnośćią wielką / ták bárzo iż ſię zdáło iákoby ſię okręt rozbić miáł.
  5. Zlękli ſię tedy márinárze / á wołáli káżdy do bogá ſwego / á wymiotáli ſtátki ſwe kthore mieli w okręćie do morzá áby lżeyſzy był / Ale Ionáſz wſzedł był ná doł ku iedney ſthronie okrętu / á thám był záſnął ćięſzkim ſnem oćiążony.
  6. Potym ſpráwcá okrętu przyſzedł do niego / mowiąc mu / Cżemuż wżdy ty ták śpiſz: wſtáń á wołáy też do Bogá twego / owá ſnádź będźie nám miłośćiw / iżbychmy nie poginęli.
  7. Tedy káżdy rzekł ku towárzyſzowi ſwemu / Zeydźmy ſię á miecmy loſy / owá ſię dowiemy dlá kogo tákowe nieſzcżęśćie przypádá ná nás: Miotáli tedy loſy / á los pádł ná Ionáſzá.
  8. Rzekli thedy do niego / Powiedz nám przecż tho nieſzcżęśćie przyſzło ná nás: coś zá rzemieśnik: z ktoreieś źiemie: ktoregoś národu:
  9. A on im odpowiedźiáł / Ieſthem Hebreycżyk / á boię ſię Páná Bogá niebieſkiego / ktory ſtworzył morze y źiemię.
  10. Tedy mężowie oni wielkim ſtráchem zátrwożeni byli / y rzekli k niemu / Cżemużeś to vcżynił: Abowiem wnet poználi mężowie oni iż vćiekáł od oblicżá Páńſkiego / gdyż im to był oznáymił.
  11. Rzekli potym k niemu / Coż z tobą cżynić mámy iżby ſię morze dlá nás vſpokoiło: Abowiem ſię tym więcey burzyło y ſrożyło morze.
  12. A on im rzekł / Weźmićie mię / á wrzuććie w morze / bo thák morze vſpokoi ſię wám / gdyż iá wiem iż dlá mnie náwáłnośći thy wzburzyły ſię ná wás.
  13. Ale oni mężnie prácowáli wioſły áby mogli okręt przypędźić ku brzegu / á wſzákoż nie mogli / bo morze tym ſrożſzey ſię burzyło nád nimi.
  14. Wołáli tedy do Páná mowiąc / Pánie prośimy ábychmy nie poginęli B dlá duſze mężá oto tego / áni wkłádáy ná nás krwie niewinney / ábowiem o Pánie cżyniſz coć ſię podobá.
      B To ieſt / ieſlibyſmy byli przycżyną śmierći iego.

  15. Tedy wźięli Ionáſzá á wrzućili go w morze / y nátychmiáſt ſię morze vćiſzyło od záburzeniá ſwego.
  16. C Báli ſię thedy Páná oni mężowie ſtráchem wielkim / y ofiárowáli ofiárę Pánu / y vcżynili ſluby.
      C To ieſt / będąc náucżeni od Ionáſzá y widząc on cud.

    Kápitułá 2.
    ¶ 1. Ionáſzá źiádł wieloryb. 2. W żywoćie wielorybowem modli ſię ku Pánu. 3. Modlitwá Ionáſzowá. 11. Ionáſz wyſzedł z żywotá wielorybowego.

  1. A wſzákoż Pán przygotowáł był rybę wielką kthorá połknęłá Ionáſzá * á thám w żywoćie oney ryby był przez trzy dni y przez trzy nocy.
      * Mát.12.v.40. y 16.v.4. Luk.11.v.30. 1.Kor.15.v.4.

  2. Y modlił ſię Ionáſz ku Pánu Bogu ſwemu z żywotá ryby oney.
  3. A mowił / † Wołáłem z vtrápieniá mego ku Pánu / á wyſłucháł mię / wołáłem z żywotá przepáśći / á vſłyſzáłeś głos moy.
      † Pſál.119.v.1.

  4. Wrzućiłeś mię w głębokośći w ſámy pośrodek morzá / y ogárnęły mię rzeki / potopy / y wſzytki náwáłnośći twoie przeſzły náde mną.
  5. Alem iá mowił / Odrzuconem od oblicżnośći ocżu twoich / á wſzákoż ieſzcże oglądám kośćioł twoy święty.
  6. ¤ Ogárnęły mię wody áż ku A duſzy moiey / przepáść pożárłá mię / y rogoźiem obwinioná ieſt głowá moiá.
      A To ieſth / áż do śmierći.

      ¤ Pſálm.69.v.1.

  7. Wſtąpiłem áż w niſkośći gor / źiemiá ſię o mnie záwárłá záworámi ſwemi áż ná B wieki / á iednákeś ty podnioſł z dołu duſzę moię / o moy Pánie Boże.
      B Iákoby rzekł / zdá mi ſię iż żádną miárą z tąd vydź nie mogę.

  8. Gdy vſtáwáłá we mnie duſzá moiá / wſpomniáłem ná Páná / á weſzłá áż do ćiebie modlitwá moiá / do kośćiołá świętego twego.
  9. C Kthorzy ſię báwią prożnośćiámi kłámliwemi / miłoſierdźie ſwe opuſzcżáią.
      C Ktorzy báłwánom ſłużą / to ieſt ći żeglárze obácżywſzy twoię ſpráwę opuśćili nábożeńſtwo y chuć ktorą mieli ku bogom ſwoim.

  10. Ale iá ofiárowáć tobie będę / á vcżynię doſyć temu com záſlubił tobie / gdyż od Páná ieſt zbáwienie.
  11. A przethoż roſkázáł Pán rybie oney / y wyrzućiłá Ionáſzá ná źiemię.

    Kápitułá 3.
    ¶ 1. Powtore Ionáſz poſłán do Niniwe. 3. Wielkość Niniwe miáſtá. 5. Niniwitowie vwierzyli Pánu / y vználi ſię ná kázánie Ionáſzowe. 6. Krol Niniwe cżyni pokuthę / y dáł wywołáć poſth. 10. Pán ſię zmiłowáł dlá pokuty ludu onego.

  1. Potym po wtore podáne ieſth ſłowo Páńſkie Ionáſzowi tym ſpoſobem.
  2. Powſtáń á idź do Niniwe miáſtá onego wielkiego / á opowiedáy w nim to co iá roſkázuię tobie.
  3. Wſtáł tedy Ionáſz / y ſzedł do Niniwe według ſłowá Páńſkiego / A Niniwe było miáſto bárzo wielkie / ná trzy dni chodu.
  4. Thedy Ionáſz chodząc w mieſćie dźień ieden / wołáł głoſem mowiąc / Ieſzcże cżterdźieśći dni ſą do thego / gdy Niniwe podwrocone będźie.
  5. * Y vwierzyli mężowie Niniwitſcy Bogu / á wywołáno poſth / y oblekli ſię w wory / pocżąwſzy od wielkich áż do námnieyſzych.
      * Mát.12.v.41. Luk.11.v.32.

  6. Ktorá rzecż przyſzłá potym áż do Krolá ſámego Niniwitſkiego / tedy powſtáł z ſtolice ſwoiey / y złożył z ſiebie odźienie ſwoie / á oblokł ſię w wor y ſiedźiáł w popiele.
  7. Y roſkázáł to wywołáć y opowiedźieć w Niniwe z dekrethu Krolewſkiego y rád iego tymi ſłowy / Ludźie y A bydlętá / woły y owce / niecháy nic nie vkuſzáią / á niech nie będą kármione y nápáwáne.
      A Bydlętá kthore ſą ſthworzone dlá pożytku cżłowiecże° nie zgrzeſzyły / á przed ſię muſzą cżuć ſrogośći ſądu Bożego dlá cżłowieká / iáko w potopie zá Noego to ſię iáwnie okázáło.

  8. A thák ludźie iáko y bydło / niech przykryią wormi / á niech głośno krzycżą ku Pánu / Káżdy też niecháy ſię odwroći od ſwey złey drogi / y od niepráwośći ktorá ieſt w ręku ich.
  9. * Abowiem y ktoż tho wie / ieſli ſię Bog nie náwroći / á nie rozżáłuie ſię / y odwroći ſię od popędliwośći gniewu ſwego / iż wżdy nie zginiemy:
      * Ieremi.18.v.11. Ioel.2.v.14.

  10. Potym obácżył Bog B ſpráwy ich / iż ſię oni náwroćili od ſwey złey drogi / y vżálił ſię Bog nád nieſzcżęśćiem kthore był obiecáł puśćić ná nie / á wſzákoż nie puśćił.
      B Pokutę ich ktorá z wiáry pochodźiłá.

    Kápitułá 4.
    ¶ 1. Pán winuie Ionáſzá iż ſię gniewáł dlá proroctwá ſwego kthore ſię nie wypełniło nád Niniwithy. 6. Pán mu dáł przykłád przez bániowy liſth / że gniew iego był nieſpráwiedliwy.

  1. Tá rzecż nie podobáłá ſię Ionáſzowi / y bárzo mu byłá nie miłá / A ták iż ſię rozgniewáł.
      A Przycżyná gniewu tego nie byłá tá iż ten lud pokutę vcżynił / ále rozumiáł iż to miáło przyść ku zátráceniu ludu Izráelſkiego ktory zoſtáł w ſwych grzechách y lekce ſobie wáżył Proroki Páńſkie.

  2. Thedy ſię modlił Pánu y mowił / Proſzę Pánie / izáli to nie ieſt ono ſłowo ktorem iá powiedáł będąc ieſzcże w źiemi ſwey / y dlá tegom iá vprzedźił vćiec do Tárſys * gdyżem wiedźiáł iżeś ty ieſt Bog łáſkáwy y miłoſierny / długo ćirpliwy / y wielkiego miłoſierdźiá / á litośćiwy nád kárániem:
      * Pſál.85.v.5. Ioel.2.v.13.

  3. A ták iuż teráz o Pánie / B odeymi żywot moy ode mnie / ábowiem milſzá mi śmierć niż zdrowie.
      B Wolę ábyś mi zdrowie odiął niż bych iá miáł pátrzyć ná vpádek y zginienie ludu Izráelſkiego.

  4. Ale Pán rzekł kniemu / Izáż ſię ſłuſznie gniewáſz:
  5. Tedy wyſzedł Ionáſz z miáſthá / á ſzedł nád nim / od wſchodu ſłońcá / y tám vcżynił budkę / á vſiádł pod ćieniem w niey / áżby był vyźráł co ſię z miáſtem onem dźiáć miáło.
  6. Y zgotowáł Pán Bog bánię ktorá vroſłá nád Ionáſzem / y byłá záſłoną nád głową iego / broniąc go od C niewcżáſu / thedy ſię rádowáł Ionáſz weſelem wielkim z oney bánie.
      C To ieſt / od vpáleniá ſłonecżnego.

  7. Pothym Pán przepuśćił robáká bárzo ráno názáiutrz / kthory podgryzł bánię iż vſchłá.
  8. Gdy tedy ſłońce wzeſzło / pobudźił Pán wiátr gwáłtowny od wſchodu ſłońcá / y vderzyło ſłońce ná głowę Ionáſzowę / ták iż práwie omdlewáł / á przethoż życżył ſobie śmierći mowiąc / Záiſte milſzá mi ieſth śmierć niż zdrowie.
  9. Ale Pán rzekł do Ionáſzá / Izáli ſię ſłuſznie gniewáſz o bánię: Ktory odpowiedźiáł / Słuſznie ſię gniewám / gdyż y śmierći żądám.
  10. Tedy rzekł Pán / Lituieſz bánię o ktoreieś prácey nie miáł / áni zá twoim ſtárániem roſłá / ktorá iedney nocy vrosſzy / iedneyże nocy zginęłá.
  11. A iá iákoż ſię rozlitowáć nie mám nád Niniwen miáſthem onem wielkim / w ktorym ſą więcey ludźi niż ſto y dwádźieśćiá tyſięcy / kthorzy nie vmieią rozeznáć miedzy práwicą y lewicą ſwoią / y zwierząt wiele:
Spis Kapituł, Indeks Kſiąg