Kápitułá 1.
    ¶ 1. Prorok nárzeká ná mizerny ſtán Ieruzálem. 8. Vkázuie iż káránie ieſt dlá grzechow ſwych. 12. Proźbá ludu Ierozolimſkiego do wiernych. 18. Wyznáwá grzech ſwoy. 20. Prośi Páná áby ſię pomśćił nád nieprzyiáćioły iego.

    ¶ W kſięgách Greckich ty ſłowá znáyduią ſię. Y ſtáło ſię gdy do więźieniá poimáne ieſt Izráel / y Ieruzálem ſpuſtoſzone ieſt / Siedźiáł Ieremiáſz Prorok płácżąc / á nárzekáł tym Lámentem nád Ieruzálem / á gorzkiem ſercem wzdycháiąc á kwiląc / mowił.

  1. Iákożći ſámo ſiedźi miáſto / ták ludne: ono / ktore ták zácne było miedzy národy ſtáło ſię iáko wdowá / Będąc pánem A kráin / ſtáło ſię hołdownem.
      A O tym pátrz w kſię. Krolew. y w kron. Iáko wiele kráin miáło pod ſobą.

  2. * Nárzekáło B w nocy / łzy opływáią ná iágodách ie° / ábowiem niemáſz żádne° z przyiáćioł ie° co by ie ćieſzył / Wſzyſcy ie° powinowáći zdrádnie ſię z niem obchodźili / á ſtáli ſię nieprzyiáćioły iego.
      B To ieſt cżáſu ktorego miáłá odpocżynąć.

      * Iere.13.v.17.

  3. Przenieſione ieſt Iudá prze ſwoię nędzę á prze wielkie zniewolenie / Mieſzká theráz miedzy C národy / á odpocżynieniá ználeźć nie może / Wſzyſcy przeſládowcy ie° połápili ie w vćiſkoch.
      C To ieſth miedzy Káldeycżyki.

  4. Drogi Syońſkie nárzekáią / ábowiem żáden nie idźie iemi ná vrocżyſthe święto / wſzytki brány iey ſpuſtoſzone ſą / kápłáni iey wzdycháią / pánienki iey ſtrápione ſą / á ſámá w gorzkośći zoſtáwá.
  5. Nieprzyiáćiele iey wźięli nád nią zwierzchność / á przećiwnicy iey mieli ná nię ſzcżęśćie / bo Pán vtrápił ią dlá wielkich złośći iey / Málucżcy iey záwiedzeni ſą do więźieniá od nieprzyiáćielá.
  6. Wſzythká zácność corki Syońſkiey odeſzłá od niey / Kſiążęthá iey ſtáli ſię podobnemy Ieleniom / ktorzy ſobie páſtwiſk ználeźć nie mogą: bo vćiekli nie máiąc mocy przed przeſláduiącym.
  7. Ieruzálem wſpomináło dni vtrápieniá ſwego / y odpornośći ſwoie / y wſzythki koſztowne rzecży ſwoie / ktore ono przed tym miáło / gdy lud iego vpádł przez ręce nieprzyiáćielſkie / á żáden go nie rátowáł / Sprzećiwnicy iego widźieli to / á náśmiewáli ſię z Sábátow iego.
  8. Ieruzálem ćięſzko zgrzeſzyło / y przetoż ieſt zágnáne / Wſzyſcy ktorzy ie w vcżćiwośći mieli / lekce ie ſobie wáżą / ábowiem oglądáli ſromotę iego / á ono też wzdychá / y tyłem ſię obrácá.
  9. D Smrody ie° ſą ná podołkách ie° / á nie pomniáło dokońcżeniá ſwe° / Dźiwnie ieſt zniſzcżone / á nie má ćieſzyćielá: Pánie weyzry ná trápienie moie / bo nieprzyiáćiel zhárdźiáł.
      D Dáwá znáć iż ſię nic nie wſthydáło złośći ſwey choćiáż byłá iáwná.

  10. Nieprzyiáćiel rozćiągnął rękę ſwoię ná wſzytki iego nákoſztownieyſze rzecży: ábowiem ono oglądáło pogány wchodzące do święthego dov ſwego / o ktorycheś ty vcżynił zákázánie / áby wchodźić nie śmieli do zgromádzeniá twego.
  11. Wſzytek lud iego wzdycháiąc ſzukáł chlebá / dáwáł drogie ſwe klenoty zá pokármy áby otrzeźwił duſzę ſwą / Weyzryſz Pánie / á obácż / iákom ieſt odrzuconem.
  12. By ſię też y wám tákże nie ſtáło wſzyſcy ktorzy idźiećie tą drogą / Bácżćież á oglądáyćie / ieſliż gdźie ieſt táká boleść / iáká ieſt boleść moiá / ktorá ſię mnie dźieie: Abowiem boleśćią doćiſnął mię Pán w dźień zápáleniá gniewu ſwego.
  13. Poſłáł z wyſokośći E ogień w kośći moie / ktory mię ták opánowáł / rozćiągnął śieći przed nogámi moimi / obroćił mię wſtecż / vcżynił mię opuſtoſzonym / y vſtáwicżnie żáłobliwym.
      E To ieſt pomſtę rozgniewániá ſwego / á tu ſię vcżemy w náſzych wielkich vćiſkách ktore Pán dopuſzcżá ná nás / poznáwáć iż on ieſt ktory nás ſám kárze / á nie kto iny / choćiáż do tego vżywá ſwe° nácżyniá ná ktore wierni oglądáć ſię nie máią / áby nie byli podobni pſom ktorzy kąſáiąc kámień nie bácżą nic ná onego ktory im ćiśnie.

  14. F Iárzmo niepráwośći moich przywiązáne ieſt do ręki iego / á ktore zwikłáne ſą wſthąpiły ná ſzyię moię / Ztłumił moc moię / á podáł mię Pán w ręce tych od ktorych powſtáć nie mogę.
      F Pán położył znák w ręku ſwych áby pámiętáł ná złość moię.

  15. Pán podeptáł wſzytki mocárze moie w pośrod mnie / náznácżył mi cżás / áby potárł młodźieńce moie / G Tłocżył Pán práſę nád pánną corką Iudſką.
      G To ieſt deptáł lud iego iáko iágody ktore tłocżą w práſie.

  16. * A dlá tegożem iá płákáło / á oko moie łzy wylewáło: bo ćieſzyćiel ochłádzáiący duſzę moię dáleko był ode mnie / Synowie moi wytráceni ſą przeto iż wźiął moc nieprzyiáćiel.
      * Iere.14.v.17.

  17. Syon rozćiągnęłá ręce ſwoie / á żáden iey nie poćieſzył / Pán roſkázáł przećiw Iákobowi / áby ſię nieprzyiáćiel położył wſzędy około niego / Ieruzálem ſtáło ſię miedzy nimi iáko niewiáſtá chorá przyrodzoną niemocą.
  18. Pán ſpráwiedliwy ieſt / bom iá przećiw iego roſkázániu odpornym było / Słucháyćie proſzę wás wſzyſcy národowie / á obeyzryćie boleść moię / Pánienki moie y młodźieńcy moi záſzli do więźieniá.
  19. Wołáłom ná H przyiáćioły ſwe / ále mnie oni omylili / kápłáni moi y ſtárcy w mieśćie zemdleli / gdy ſzukáli ſobie co by iedli / chcąc otrzeźwić duſze ſwe.
      H To ieſt národy okolicżne kthorymem iá dufáło.

  20. Weyzryż Pánie iákom ieſt vtrápione / wnętrznośći moie ſtrwożone ſą / ſerce me przewrotne ieſt we mnie / ábowiem odporne I było / ná ſtronie mię miecż ćiſnie / á w domu śmierć.
      I Drudzy cżytháią nápełniony ieſtem gorzkośći.

  21. Słyſzeli iż wzdychám / á wżdy mię nikt nie ćieſzy / wſzyſcy moi nieprzyiáćiele ſłyſząc wieśći o nieſzcżęśćiu moim rádowáli ſię z tego coś náde mną cżynił / Przywiedźieſz dźień náznácżony / á oni ſtáną ſię mnie tákże podobnemi.
  22. Wſzytká ich złość niech prźiydźie przed oblicżność twoię / á pozbieráy ie thák iákoś wyzbieráł y mnie dlá wſzech niepráwośći moich / ábowiem wzdychániá moie wielkie ſą / á ſerce me żáłobliwe ieſt.

    Kápitułá 2.
    ¶ Nárzeká ná vpád Ierozolimſki.

  1. Iákoż teráz A záćmił Pán corkę Syońſką w gniewie ſwoim / á zrzućił od niebá áż B ná źiemię ochędogę Izráelſką / y nie wſpomniáł w dźień popędliwośći ſwoiey C podnoſzká nog ſwoich:
      A To ieſt vtrápił y vniżył.
      B To ieſt z oney ták wielkiey zácnośći w bárzo vniżony ſtán.
      C Dáwá znáć o kośćiele y o ſkrzyni ná kthorey Pán ſiedźiáł miedzy dwiemá Cherubiny.

  2. Zágubił Pán wſzytko ochędoſtwo Iákobowe y nieprzepuśćił / popſowáł popędliwośćią ſwoią báſzthy corki Iudſkiey / á zrzućił ie áż ná źiemię / pomázáł kroleſtwo iey y kſiążętá iey.
  3. Potłukł w zápálcżywośći gniewu ſwoiego D rog Izráelſki / á F záwśćiągnął práwicę ſwą od nieprzyiáćielá / y popálił Iákobá iáko ogniem / iáko płomień tráwił go wſzędy w okoł.
      D To ieſt zácność y moc Izráelſką o cżym pátrz 1.Sám.2.v.1.
      F Nie dáł im mocy przećiw nieprzyiáćiołom.

  4. Wyćiągnął łuk ſwoy iáko nieprzyiáćiel / poſtháwił ſwą práwicę iáko przećiwnik / y pozábiiáł wſzytko co było náwdźięcżnieyſzego ocżom w domiech corki Syońſkiey / Wyláł popędliwość ſwą iáko ogień.
  5. Pán ſtáł ſię nieprzyiáćiel / wyniſzcżył Izráelá / y rozborzył wſzytki páłáce iego / do gruntu popſowáł wſzytki báſzthy iego / rozmnożył w corce Syońſkiey płácż y żál.
  6. Gwáłtem rozmiotáł przybytek ſwoy iáko budę w ogrodźie / wytráćił zgromádzenie ſwoie / Pán dáł w zápámiętánie świętá y Sábáty w Syonie / á odrzućił w gniewie ſwoim popędliwym Krolá y Kápłáná.
  7. Pán odrzućił precż ołtárz ſwoy / á wniwecż obroćił święte mieyſce ſwoie: Podáł do rąk nieprzyiáćioł ſwoich mury páłácow ſwoich / głos ich ſłyſzán był w Domu Páńſkim / iáko w vrocżyſte święto.
  8. Pán vmyſlił zepſowáć mury corki Syońſkiey / rośćiągnął ſznur á nie záwśćiągnął ręki ſwey od ſkáżeniá / płákáły báſzty y mury / á ſpołu były poborzone.
  9. Brány iey vpádły w źiemię / połámáł y pokruſzył záwory iey / Krol iey y Kſiążętá iey ſą miedzy pogány / ſą przez zákonu / y owſzem miedzy proroki nie náleźione ieſt widzenie od Páná.
  10. Stárcy corki Syońſkiey ſiedzą ná źiemi á vmilknęli / náſypáli prochu ná głowy ſwe / oblekli ſię w wory / y pánienki Ierozolimſkie zwieśiły głowy ſwe áż ku źiemi.
  11. Ocży moie vſtáły przed wielkośćią łez / wnętrznośći moie ſtrwożone ſą / wątrobá moiá wyrzuconá ieſt áż ná źiemię dlá vpádku corki ludu moiego / ábowiem málucżcy y ſący vſtáli po vlicách mieyſckich.
  12. Mowili mátkám ſwoim / Gdźież wżdy ieſt zboże y wino: gdy vſtáwáli iáko ránni po vlicách mieyſckich / y gdy wypuſzcżáli duchá ná łonie mátek ſwoich.
  13. Coż o thobie mám świádcżyć: á komu ćię mám przypodobáć corko Ierozolimſká: Coż mám przyrownáć ku tobie ábych ćię vćieſzył pánno corko Syońſká: ábowiem pokruſzenie twe wielkie ieſt iáko morze: Y gdźież ieſt ten co by miáł vlecżyć ćiebie:
  14. Prorocy thwoi widźieli prożność y ſzáleńſtwo / á nie odkryli niepráwośći twoich / żeby byli odwroćili poimánie twoie / ále opowiedáli thobie proroctwá prożne y ſzkodliwe.
  15. Wſzyſcy ći ktorzy ſzli drogą kláſnęli rękomá nád tobą / świſtáli á chwiáli głową ſwoią nád corką Ierozolimſką / mowiąc / Onoli to ieſt miáſto o kthorem powiedáno / Doſkonáłość pięknośći y kochánie wſzytkiey źiemie:
  16. Wſzyſcy nieprzyiáćiele twoi otworzyli nád tobą vſtá ſwoie / świſtáli y zgrzytáli zębámi / mowiąc / Wżdyć ie poźrzemy / tenći ieſt dźień cochmy go cżekáli / náleźlichmy oto y oglądálichmy.
  17. * Pán wypełnił to co vmyſlił / źyśćił ſłowo ſwoie ktore przed tym oznáymił / burzył ćię / á nieprzepuśćił ći á rozweſelił nád tobą nieprzyiáćielá / y podnioſł rog nieprzyiáćioł twoich.
      * 3.Mo.26.v.14. W 5.Mo.28.v.15.

  18. † Serce ich wołáło do Páná o murze corki Syońſkiey / Wyley łzy we dnie y w nocy iáko ſtrumień / nie dáy ſobie odpocżynku / á niecháy nie vſtáwá źrzenicá oká twego.
      † Iere.14.v.17. Wyżſzey.1.v.16.

  19. Stáń á wołáy w nocy wnet z pośrzodku ſtráżey / wyłoż ſerce twoie przed Pánem iáko wodę / podnieś do niego ręce twoie dlá duſz twoich málucżkich / ktorzy vſtháwáią od głodu w przecżnicách wſzytkich vlic.
  20. Weyzry moy Pánie á obácż ktoremuś ták vcżynił: Niewiáſty izáli iedzą owoce ſwoie / y málucżkie ſwoie kthorzy nie ſą więcżſzy iedno ná piądź: Kápłán y Prorok pobići ſą w świętym mieyſcu Páńſkim:
  21. Dźiećiątko y ſtárzec leżeli po vlicách / pánienki moie y młodźieńcy polegli od miecżá / pobiłeś ie w dźień gniewu twego / y pomordowáłeś ie / á nie odpuśćiłeś im.
  22. Wezwáłeś iáko ná dźień święty ná mię wſzytki ſtráchy ze wſząd / á żáden nie vſzedł / y nie zoſtáł w dźień gniewu Páńſkiego: Nieprzyiáćiel moy wytráćił ty ktorem iá wychowáło y wywyżſzyło.

    Kápitułá 3.
    ¶ 1. Prorok w oſobie ludu oznáymuie iáko ieſt ſrodze ſkárán od Páná. 19. Prośi Páná nádźiewáiąc ſię żeby miáł być wybáwion od vtrápieniá ſwego. 22. Wyznáwá iż dlá dobroći Bożey nie zginął do gruntu / y wywyżſzá dobroć y miłoſierdźie iego rozlicżnymi obycżáiámi. 42. Vſkárżá ſię iż obráźił Páná / á przywiodł go ku gniewu grzechy ſwemi. 56. Weſeli ſię iż ieſt wyſłuchán od Páná. 58. Vſkárżá ſię ná okrućieńſtwo ſwoich nieprzyiáćioł / proſząc Bogá áby vcżynił pomſtę nád nimi.

  1. Iám cżłowiek ieſt cżuiący trápienie w gwáłthowney popędliwośći iego.
  2. Wiodł mię y záwiodł do ćiemnoſći nie do świátłá.
  3. Záiſte przyłożył á obroćił ná mię rękę ſwą vſtáwicżnie.
  4. Wyſuſzył ćiáło moie y ſkorę moię / á pokruſzył kośći moie.
  5. Obudowáł mię w około / á ogárnął mię żołćią y prácą.
  6. Zádźierżáł mię w mieyſcách ćiemnych / iáko vmárłe ná wieki.
  7. Ogrodźił płot około mnie / ábych nie wyſzedł / y oćiążył pętá moie.
  8. Gdy wołám / zgrzytám / odmiátuie modlitwę moię.
  9. Záwálił drogę moię kwádrátowym kámieniem / y z podwrácáł śćieſzki moie.
  10. Stáł mi ſię niedźwiedźiem cżyháiącym / á lwem w iámách.
  11. Podwroćił drogi moie y połámáł mię / á położył mię w ſpuſtoſzenie.
  12. Náćiągnął łuk ſwoy / á poſtáwił mię iáko cel ku ſtrzelbie.
  13. Przeſtrzelił ſtrzáłámi ſáháydáká ſwego áż do nerek moich.
  14. Byłem ná pośmiech wſzytkiemu ludowi moiemu / y powſzednią pioſnką ich.
  15. Nákármił mię gorzkośćią / á nápoił mię piołynem.
  16. Wytłukł mi zęby kámieniem / á przyſypáł mię popiołem.
  17. Duſzá moiá wyrzuconá ieſt od pokoiu / á zápomniáłem ſzcżęśćiá.
  18. Y rzekłem / Moc moiá y nádźieiá zginęłá v Páná.
  19. Roſpomni ná vtrápienie moie y ná nędzę moię / ná piołyn y ná żołć.
  20. Duſzá moiá wſpomináiąc mdleie we mnie.
  21. Gdy to ſobie ná pámięć w ſwym ſercu przywodzę / mám wżdy z tąd nádźieię.
  22. Ieſt tho ieſzcże wielká dobrotliwość Páńſká żechmy nie ſą wytráceni / przeto że też miłośierdźie iego nigdy nie vſtáwá.
  23. Bo ſię to odnáwiá ná káżde záránie / á wielká rzecż ieſt wierność twoiá.
  24. Pán ieſt dźiáł moy / mowi duſzá moiá / á dlá te° ocżekáwáć go będę.
  25. Pán dobry ieſt tym ktorzy w nim vfáią / y duſzy tey ktory ſzuká iego.
  26. Dobrze ieſt cżłowiekowi ocżekáwáć w milcżeniu zbáwieniá Páńſkiego.
  27. Dobrze ieſt mężowi nośić iárzmo w młodośći ſwoiey.
  28. Siedźi opuśćiáły á milcży / bo nośił ná ſobie iárzmo.
  29. A Położył vſtá ſwe w prochu / owá by ſnádź mogł mieć nádźieię.
      A Położyć w prochu vſtá ſwe nic inego nie ieſt iedno być vniżonym y vpokorzonym.

  30. Podáwá cżeluść ſwoię biiącemu / B á kármi ſię záháńbieniem.
      B To ieſth ćierpliwie znośi poháńbienie.

  31. Abowiem Pán nie opuśći go ná wieki.
  32. A ieſliż trápienie dopuśći / tedy ſię iednák zmiłuie według ſwey wielkiey dobroći.
  33. Abowiem nie trápi áni fráſuie C dobrowolnie ſynow ludzkich.
      C Iákoby rzekł / Pán nie kochá ſię w thym áby káráć miáł ludźi / ále zá ich złośći muśi ie káráć.

  34. Aby miáł potrzeć pod nogámi ſwemi wſzytki więźnie źiemſkie.
  35. Aby też miáł odchylić ſąd mężá przed oblicżnośćią Náwyżſzego.
  36. Abo iżby miáł wywroćić cżłowieká w ſpráwie iego / Pán nie zná tego.
  37. Ktoryż on ieſt co powiedá / áby miáł być ſtworzon przez roſkázániá Páńſkiego:
  38. * Złe y dobre izáli nie pochodźi z vſt Náwyżſzego:
      * Amos.3.v.6.

  39. Cżemuż ſię cżłowiek żywiący vſkárżá ná D grzech ſwoy:
      D To ieſt ná pomſtę grzechu ſwego.

  40. Obácżmy drogi náſze á ſzukáymy ich / y náwroćmy ſię do Páná.
  41. Podnieśmy ſercá y ręce náſze do Bogá ktory ieſt w niebie.
  42. Złośćiwiechmy ſię ſpráwowáli / y odpornichmy byli / á dlá tego niefolgowáłeś nám.
  43. Rozbiłeś námiot gniewu / á goniłeś nás / mordowáłeś nic nie przepuſzcżáiąc.
  44. Zákryłeś ſię obłokiem / ábyś nie ſłyſzáł modlitw náſzych.
  45. Skłádłeś nás iáko gnoy y ſmrod w pośrodku národow.
  46. Wſzytcy náſzy nieprzyiáćiele źiewáią ná nás gębámi ſwoimi.
  47. Strách y śidło thuż nád námi / ſpuſtoſzenie y nieſzcżęśćie.
  48. Strumienie wod wypłynęły z ocżu moich nád vpádkiem corki ludu mego.
  49. Oko moie opływá bez przeſtánku / iż odpocżynku nie má.
  50. Aż weyźry Pán á obácży z niebá.
  51. Oko moie duſzę moię trápi / dlá wſzytkich corek miáſtá moiego.
  52. Nieprzyiáćiele moi ſrodze mię przeſládowáli / łowiąc mię iáko ptáká bez przycżyny.
  53. Zámknęli żywot moy w E ſtudni y przywálili mię kámieniem.
      E Pátrz o tym Ieremiáſzá 38.v.6.

  54. Wody opłynęły obfićie ná głowę moię / á mowiłem / Zginąłem.
  55. Wzywáłem imieniá twego Pánie z dołu głębokiego.
  56. Słyſzáłeś głos moy / nie zátuláyże vchá twego od wzdychániá mego y od wołániá moiego.
  57. Przybliżyłeś ſię w dźień w kthorym ćiebie wzywáł / á mowiłeś / Nie boy ſię.
  58. O Pánie / wźiąłeś ná ſię krzywdę duſze moiey / á wybáwiłeś żywoth moy.
  59. Widźiáłeś moy Pánie krzywdę moię / Brońże ty práwá moiego.
  60. Bácżyłeś wſzytkę ich ſrogość / á wſzytkę myſl ich przećiwko mnie.
  61. Vſłyſzáłeś Pánie poháńbienie ich / á wſzytko ich ſtáránie przećiwko mnie.
  62. Też y wárgi tych ktorzy ſię podnoſzą przećiwko mnie / y vſtháwicżne myſlenie ich przećiwko mnie.
  63. Obácżáy kiedy ſię kłádą y kiedy wſtáią / záćiem iá ieſt pioſnká ich.
  64. Oddáy im zá rowno miły Pánie według ſpráwy rąk ich.
  65. Thy im dáſz boleść ſerdecżną / y przeklęctwo twoie.
  66. Przeſládowáć ie będźieſz w gniewie twoim / á zgłádźiſz ie z ſwiátá o Pánie.

    Kápitułá 4.
    ¶ 1. Wypiſuie ony wielkie vćiſki kthore ſię przydáły w Ieruzálem gdy było oblężone przez Nábuchodonozorá. 13. Vkázuie grzechy prorokow y kápłánow / że oni byli przycżyną vpádku iego. 21. Groźi Edomcżykom nieprzyiáćielom Ierozolimſkim.

  1. O iákoż pośmiedźiáło ieſt złotho / A á odmienioná ieſth bryłá złotá ſcżyrego / y kámienie domu Páńſkiego ſą rozmietháne w przecżnicách wſzytkich vlic.
      A Przez złoto rozumie Kſiążęthá / á przez kámienie drogie Kápłány.

  2. Iákoż teráz ſzláchetni ſynowie Syońſcy co byli pocżytáni iáko złotho ſzcżyre / ſą iáko gárnce gliniáne / á iákoby ſpráwá rąk zduńſkich.
  3. B Smokowie wyłożyli pierśi ſwe á kármili mlekiem ſzcżeniętá ſwoie / A corká ludu moiego ták ieſt okrutná iáko C ſtruſiowie ná puſzcży.
      B Iákoby rzekł / wężowie wychowywáią dźieći ſwe / ále corki Izráelſkie nie wychowywáią ſwoich.
      C W tych ſłowiech dáwá znáć iż niewiáſty opuſzcżáły dźiáthki ſwe iáko ſtruſowie gdy iáycá zniozſzy odchodzą ich ná puſzcży.

  4. Ięzyk ſącego przylgnął ku podniebieniu iego w vprágnieniu / Málucżcy prośili o chleb / ále żáden nie był co by go im vłomił.
  5. Oni ktorzy ſię kármili potráwámi roſkoſznymi / poginęli w vlicách y oni kthorzy byli wychowáni w odźieniu ſzárłáthnem / przykryli ſię gnoiem.
  6. Więcſze ieſt káránie zá grzech corki ludu moiego / á niż káránie grzechu Sodomy † ktore ieſt podwrocone w iednem okámgnieniu / bo námioty nie były rozbite przećiw iemu.
      † W 1.Moi.19.v.25.

  7. Názáreyſcy iego cżyſtſzy byli niż śnieg / á bielſzy niż mleko / rumieńſzey byli bárwy niż rubin / á piękniey wypráwieni niż ſzáfir.
  8. Ale theráz oblicże ich cżyrnieyſze niż wągl / nie poznáć ich ná vlicách / przyſchłá ſkorá ich do kośći ich / wyſchnęłá iáko drewno.
  9. Lepiey ſię tym ſtáło co zginęli od miecżá / niż tym co poginęli od głodu / ábowiem ći wywiędli iáko pobići dlá niedoſtátku płodnoſći źiemie.
  10. Ręce niewiáſt miłoſiernych piekły dźieći ſwe / á miáły ie zá pokármy ſobie / gdy trwáł vpád corki ludu moiego.
  11. Pán wypełnił popędliwość ſwoię / Wyláł zápálenie gniewu ſwego y zápálił ogień w Syonie / ktory pożárł grunty iego.
  12. Krolowie źiemie y mieſzkáiący ná niey nigdy by byli temu nie wierzyli / iżby miáł wniść przećiwnik á nieprzyiáćiel w brány Ieruzálem.
  13. Dlá grzechow prorokow iego / y niepráwośći kápłánow ie° / ktorzy wylewáli kreẃ ſpráwiedliwych w pośrodku iego.
  14. D Błądźili iáko ślepi po vlicách / y ták pomázáni ſą krwią / iż ſię żáden E odźieniá ich tknąć nie może.
      D Abowiem názywáli złe dobrym / á dobre złym náucżáiąc ludźi.
      E Dlá tego iż byli ſplugáwionemi.

  15. Wołáno ná nie / Vchodźćie wy niecżyſći / Vſtępuyćie / vſtępuyćie / á nie tykáyćie ſię nás / ábowiem ſię oni rozgniewáli / y poruſzyli / á mowili miedzy národy / Nie wrocą ſię tám więcey ku mieſzkániu.
  16. F Oblicże Páńſkie rozpłoſzyło ie á nie weyźry ná nie więcey / przetho iż ſię nie wſtydáli oblicżá kápłáńſkiego / áni vżywáli miłoſierdźiá przećiw ſtárcom.
      F To mowi w oſobie pogánow ktorzy trzymáli o Zydźiech iáko o nie cżyſtych / prze kreẃ niewinną ktorą wylewáli / á przethoż ie wyrzucáli mowiąc / Vſtępuićie á nie tykáyćie ſię nás / A potym mowią iż ie Pán ſkáráł gdy ie roſproſzył.

  17. Ocży náſze vſtáły w ocżekáwániu náſzego ráthunku prożnego / gdychmy ſię oglądáli ná národ ktory nás rátowáć nie mogł.
  18. G Sidłá ſtáwiáli ſtopám náſzym ábychmy po vlicách nie chodźili / bliſki ieſt koniec náſz / dni náſze końcżą ſię / przetho iż przyſzło dokońcżenie náſze.
      G Dáwá znáć złość niektorych Edomcżykow kthorzy w mieśćie dáleko ſię ſrożey z dobremi ludźmi obchodźili niż nieprzyiáćiele / á przethoż widząc trápienie ze wſząd w oſobie ludu mowi ty ſłowá Bliſki ieſt koniec.

  19. Przeſládowcy náſzy prędſzy byli niż orłowie powietrzni / gonili nás po gorách / y cżyháli ná nás w puſtyniách.
  20. Duch nozdrzy náſzych / H pomázániec Páńſki / poimán ieſt w iámách ich / pod ktorego ćieniem mowilichmy / że będźiemy żyć miedzy národy.
      H To mowi o Iozyáſzu Krolu ich / ktorego zową duchem ſwych nozdrzy to ieſt żywothem ſwym / ábowiem pod iego pánowániem nádźiewáli ſię wieść żywot ſpokoyny y beśpiecżny / á ten krol był figurą Páná Kryſtuſową ktory ieſt práwdźiwy Meſyáſz y pomázániec / od ktorego ſámego pochodźi żywot / pokoy / y wiecżne odpocżynienie y ktory wpádł w śidłá złośnikow.

  21. Weſel ſię y ráduy ſię ty corko Edomſká kthorá mieſzkáſz w źiemi Huz / przyidźie też y do ćiebie kubek z ktorego ſię opiieſz áż zrzućiſz.
  22. O corko Syońſká I wypełniłá ſię niepráwość twoiá / iuż ćię więcey nie zápędźi / ále náwiedźi niepráwość twoię o corko Edomſká / á odkryie grzechy twoie.
      I To ieſt káránie twoiey niepráwośći.

    Kápitułá 5.
    ¶ Modlitwá Ieremiáſzowá.

  1. Rozpomni Pánie ná to co ſię nám przydáło obeyzry / á bácż poháńbienie náſze.
  2. Dźiedźictwo náſze przenieſione ieſth miedzy obce / á domy náſze do cudzoźiemcow.
  3. Sirotámichmy zoſtáli przez oycá / á mátki náſze ſą iáko wdowy.
  4. Pilichmy wodę náſzę zá pieniądze á drogo płáćilichmy drwá náſze.
  5. Cierpielichmy przeſládowánie nád ſzyią náſzą / prácowálichmy / á nie dáno nám odpocżynku.
  6. A Dálichmy práwicę Egiptowi y Aſsyriánom / ábychmy ſię náſyćili chlebem.
      A Vźięlichmy przymierze z nimi.

  7. Oycowie náſzy zgrzeſzyli á nie máſz ich / á my nieſiemy káránie zá niepráwość ich.
  8. Słudzy pánowáli nád námi / á żáden nás nie wybáwił z rąk ich.
  9. Przynośilichmy chleb náſz z niebeſpiecżeńſtwám żywothá náſzego / przed miecżem ná puſzcży.
  10. Skorá náſzá pocżerniáłá iáko cżárny piec / przed ſrogośćią głodu.
  11. Niewiáſty w Syonie pogwáłcono / y pánienki w miáſtách Iudá.
  12. Kſiążęthá rękámi ich powieſzáni ſą / áni mieli w vcżćiwośći oblicżá ſtárſzych.
  13. Pobráli młodźieńce do żárn / á dźiátecżki B pádáły pode drwy.
      B To ieſt wielkie Brzemioná ná nie kłádźiono iż ſię powáláły pod niemi.

  14. Sthárcy vſtáli C w bránách / á młodźieńcy od pieśni ſwoich.
      C Iuż więcey nie cżyniono ſpráwiedliwośći.

  15. Vſtáło weſele ſercá náſzego / y táńce náſze obroćiły ſię w płácż.
  16. Wieniec ſpádł z głowy náſzey / Ach biádáſz nám iżechmy zgrzeſzyli.
  17. A dlá te° ſerce náſze ſmętne ieſt / á prze ty rzecży záćmione ſą ocży náſze.
  18. Dlá gory Syońſkiey ktorá ieſth ſpuſtoſzoná / ták iż thám iedno liſzki mieſzkáią.
  19. Ale ty Pánie trwáſz ná wieki / á ſtolicá twoiá od národu do národu.
  20. Izáli ná wieki zápomniſz nás: á opuśćiſz nás przez ták długi cżás:
  21. Náwroć nás o Pánie ku ſobie / á będźiem náwroceni / odnoẃ dni náſze iáko od pocżątku.
  22. Abowiemeś nás odrzućił / á ſrodześ ſię rozgniewáł przećiwko nám.
Spis Kapituł, Indeks Kſiąg