Kápitułá 1.
    ¶ 1. Wyſłáwiwſzy dobrodźieyſtwo Kryſtuſowe. 5. Nápominá ie áby go wyznáwáli. 16. Okázuie pewność Ewánieliey. 20. Y iáko mámy bráć pożytek z piſmá świętego.

  1. Symeon Piotr ſługá y Apoſtoł Iezuſow Kryſtuſow / tym ktorzy otrzymáli wiárę ták koſztowną iáko y my / przez ſpráwiedliwość Bogá náſzego / y zbáwićielá Iezu Kryſtá.
  2. Łáſká y pokoy niecháy ſię wám rozmnoży przez vznánie Bogá y Iezuſá Páná náſzego.
  3. Gdyż Boſká moc iego wſzytki rzecży nám dáłá / ktore náleżą ku żywotowi y ku pobożnoſći / przez vznánie tego ktory wezwáł nás ku chwále y cnoćie.
  4. Z thego iż náwięcſze y nákoſztowneyſze obietnice nám ſą dárowáne / ábyśćie ſię przez thy ſtáli A vcżeſtniki Boſkiego przyrodzeniá / vſzedſzy ſkáżeniá ktore ieſt ná świećie przez pożądliwość.
      A To ieſt / podobni wyobráżeniu Bożemu.

  5. A ku themu ſámemu przyłożywſzy wſzelákiey pilnośći / przyłącżćie cnotę z wiárą wáſzą / á z cnotą vmieiętnoſć.
  6. A z vmieięthnośćią ſkromność / z ſkromnoſćią ćierpliwość / záſię z ćierpliwoſćią pobożność.
  7. A z pobożnośćią vprzeymość ku bráćiey / y z vprzeymoſćią ku bráćiey miłość.
  8. Abowiem gdy ty rzecży w wás ſą y obfituią / nie cżynią wás prożnymi áni niepożythecżnymi ku poznániu Páná náſzego Iezu Kryſtá.
  9. Bo ktory tych rzecży nie má / then ieſt ſlepy B z dáleká nic nie widząc / zápámiętáwſzy iż ieſt ocżyśćion od ſtárych grzechow ſwoich.
      B Dáwá znáć Piotr S. iż ći w kthorych nie ieſt ſkuthecżne poznánie Boże / ſą ile ſię dotycże Kroleſtwá Bożego iáko ći ktorzy nie widzą rzecży niebieſkich / ktore ſą dáleko od świátá / iedno tylko rzecży źiemſkie / ktore ſą bliżſze / ábowiem gdyby widźieli / tedyby ſię vdáli do drogi kthorá wiedźie do niebá.

  10. A przetoż bráćiá rádſzey ſię ſtáráyćie ábyſćie mocne cżynili wezwánie y C wybránie wáſze / bo ieſlibyſćie thy rzecży cżynili / nigdy ſię nie D powálićie.
      C To ieſt / świątobliwośćią żywotá z ktorego ſię okázuie wybránie náſze być trwáłe.
      D Nie mowi tego ábyſmy ſię ſpuſzcżáli ná ſwoie záſługi / ále żeby nás vpewnił o przyſzłey łáſce Bożey.

  11. Abowiem thym ſpoſobem hoynie wám będźie dáne weſćie do wiecżnego Kroleſtwá Páná náſzego y zbáwićielá Iezuſá Kryſtuſá.
  12. A ták nie zániedbám wás záwſze vpomináć około tych rzecży / choć vmieiętni y potwierdzeni ieſtheſćie w teráźnieyſzey práwdźie.
  13. Abowiem mnimám iż ieſt ſpráwiedliwá rzecż / pokim ieſt w thym E przybytku pobudzáć wás przez nápominánie.
      E Tho ieſt / w tym ćiele / iáko w 2.do Kor.3.v.9.

  14. Wiedząc iż rychło złożę then moy przybythek / iáko y Pán náſz Iezus Kryſtus * mnie oznáymił.
      * Ián.21.v.19.

  15. Ale też poſtárám ſię ábyſćie po wyśćiu moim tych rzecży wzmienkę cżynić mogli.
  16. † Abowiem nie oznáymiliſmy wám mocy y przyśćiá Páná náſzego Iezu Kryſtá / báwiąc ſię báśniámi zmyſlonymi / ále oglądáwſzy ocżymá náſzymi máieſtát iego.
      † 1.Kor.1.v.17. y 21.v.13.

  17. Bo był wźiął od Bogá Oycá cżeſć y chwáłę / gdy mu był przynieſion głos tákowy od wielmożney chwáły: ¤ Ten ći ieſt Syn moy miły ná kthorym iá przeſtáwám.
      ¤ Mát.17.v.5.

  18. A myſmy ten głos ſłyſzeli kthory był z niebá przynieśion / będąc z nim ná gorze świętey.
  19. Ktemu mámy námocnieyſze ſłowo prorockie / ktorego pilnuiąc dobrze cżynićie / iáko kágáńcá świecącego ná ćiemnym mieyſcu / áż ſię F dźień oświeći / á iutrzenká wzeydźie w ſercách wáſzych.
      F To ieſt Kryſtus ſłońce ſpráwiedliwoſći okáże ſię w zupełniey ſwoiey świátłośći.

  20. ♀ To náprzod wiedząc iż żádne proroctwo piſmá nie ieſth G włáſnego przynuceniá.
      G To ieſt nie poſzło od cżłowieká ktoryby ſám z ſiebie do tego był pobudzon: Drudzy záſię cżytáią / nie ieſt z oſobnego wykłádániá / to ieſt / nie náleży ná cżłowieká wykłádáć piſmo wedle oſobnego rozumu ſwego.

      ♀ 2.Tym.3.v.26.

  21. Abowiem nie wolą ludzką przynieśione ieſt niekiedy proroctwo / ále święći ludźie Boży pobudzeni od Duchá świętego mowili.

    Kápitułá 2.
    ¶ 1. Wypiſuie złość y zginienie fáłſzywych doktorow y vcżniow ich.

  1. Byli też y fáłſzywi prorocy miedzy ludem / iáko też miedzy wámi będą fáłſzywi náucżyćielowie / kthorzy potáiemnie wwiodą kácerſtwá záráźliwe / y Páná ſię też prząc ktory ie kupił / ſámi ná ſię przywodząc pręthkie zginienie.
  2. A wiele náſládowáć będą zginieniá ich / przez ktore drogá práwdy będźie bluźnioná.
  3. Y przez łákomſtwo zmyſlonymi ſłowy wámi kupcżyć będą / ktorym potępienie iuż zdáwná nie omieſzkáwá / y ktorych zátrácenie nie drzemie.
  4. * Abowiem ieſli Bog Aniołom ktorzy byli zgrzeſzyli nie przepuśćił / ále łáńcuchámi ćiemnoſći ſtrąćiwſzy ie do piekłá / podáł ie záchowáne ku potępieniu.
      * Iob.4.v.18.

  5. Y A ſtáremu świáthu nie przepuśćił / ále † Noego ſámo oſmego opowiedácżá ſpráwiedliwośći záchowáł / przywiodłſzy pothop ná świát niepobożnych.
      A To ieſt / iż po potopie ſtáł ſię świát iáko nowy.

      † 1.Mo.7.v.2.

  6. ¤ Y miáſthá Sodomcżykow y Gomoreycżykow obroćiwſzy w popioł / wywroceniem pothępił / y vcżynił ie przykłádem tych ktorzy niepobożnie żyć będą.
      ¤ 1.Mo.19.v.24.

  7. Y ſpráwiedliwego Lotá ſprácowánego bezecnym obcowániem hániebnych ludźi wybáwił.
  8. Abowiem on ſpráwiedliwy mieſzkáiąc miedzy nimi / ná káżdy dźień niepobożnymi ich ſpráwámi widząc ie y ſłyſząc duſzę ſpráwiedliwą dręcżył.
  9. Vmieć Pán pobożne ludźi z pokuſzeniá wybáwić / á nieſpráwiedliwe ná ſądny dźień ku kárániu záchowáć.
  10. A zwłáſzcżá ty ktorzy zá ćiáłem idąc w niecżyſtey pożądliwośći chodzą / y páńſthwem gárdzą / ſwowolni / y w ſobie ſię kocháiący / nie lękáią ſię bluźnić przełożeńſtwá.
  11. Gdyż ſámi Aniołowie kthorzy śiłą y mocą więcżſzy ſą / nie B cżynią bluźnierſkiego ſądu przećiwko im v Páná.
      B Choćiá Aniołowie ſrodze gánili niepráwoſći niewiernych pánow / wſzákże nie bluźnili mocy kthorá im ieſt dáná od Bogá.

  12. Ale ći iáko nierozumne bydlęthá kthore zá przyrodzeniem ſwoim idą / vcżynione ku temu końcowi / áby poimáne zginęły / ty rzecży gániąc ktorych nie wiedzą / w ſkáżeniu ſwoim záginą.
  13. Y odnoſząc zápłátę nieſpráwiedliwoſći / przetho iż zá wdźięcżną rzecż ſobie máią powſzedne roſkoſzy / plugáſtwem ſą i zmázámi ktorzy kocháią ſię w zdrádách ſwoich gdy z wámi bieſiáduią.
  14. Ocży máią pełne cudzołoſtwá / y kthorzy nie vmieią przeſtáć od grzechu / wyłudzáiąc duſze nieſtátecżne / ſerce máiąc wyćwicżone ku wydźierániu / ludźie przeklęći.
  15. Ktorzy opuśćiwſzy proſtą drogę / obłądźili ſię / y vdáli ſię drogą ♀ Báláámá ſyná Boſorowego / ktory zápłáthy nieſpráwiedliwośći vmiłowáł.
      ♀ 4.Mo.22.v.23.

  16. Ale ſztrofowánie przeſthępſtwá ſwego ćierpiáł / ábowiem niemá oſlicá iárzmo noſzącá ludzkim głoſem mowiąc / záhámowáłá ſzáleńſthwo prorockie.
  17. Cić ſą ſtokámi bez wody / obłoki od wichru pędzone / ktorym nágęſtſze ćiemnoſći ná wieki ſą záchowáne.
  18. Abowiem nádęthą prożność mowiąc / przyłudzáią przez pożądliwość ćiáłá y roſkoſzy ty ktorzy práwdźiwie vćiekli byli od onych ktorzy w błędźie przemieſzkáwáią.
  19. Wolność im obiecuiąc gdyż ſámi ſą † ſłudzy ſkáżeniá / ábowiem kto ieſt od kogo przezwyćiężon / temu też ieſt zniewolony.
      † Ián.8.v.34. Rzym.6.v.20.

  20. ¤ Bo ieſliby vſzedſzy plugáwośći świáthá przez vznánie Páná y zbáwićielá Iezu Kryſtá / tymi ſię vmotáwſzy byli zwyćiężeni / thedy oſtátni ſtán ich ſtáł ſię gorſzy niż pierwſzy.
      ¤ Mát.12.v.45. Zyd.6.v.4. y 10.v.22.

  21. A lepieyby im było nie vznáć drogi ſpráwiedliwoſći / niźli poznáwſzy cofnąć ſię názád od święthey náuki im podáney.
  22. Ale ſię im przydáło / co práwdźiwą przypowieśćią poſpolićie máwiáią / ♀ Pies wroćił ſię do zmiećiſká ſwego / y świniá vmytá do káłuże błotá.
      ♀ Przyp.29.v.11.

    Kápitułá 3.
    ¶ 3. Okázuie niepobożność ſzyderzow ktorzy ſię pośmiewáią z obietnic Bożych. 9. Iákie má być ſkońcżenie świátá. 10. Y kthorym ſpoſobem mámy ſię ku niemu gothowáć. 15. Y ktorzy ſą co ku złemu obrácáią piſmá Páwłá świętego. 18. Dźięki cżyni Pánu Iezuſowi.

  1. Námileyſzy iuż ten wthory liſt do wás piſzę / w kthorym ſzcżyrą myſl wáſzę przez nápominánie A wzbudzám.
      A Dlá thego iż łácwie záſypiámy y zápominámy náuki nám podáney.

  2. Abyſćie pámiętáli ſłowá przepowiedźiáne od świętych Prorokow / y náukę náſzę / ktorzy ieſteſmy Apoſtołowie Páná y zbáwićielá.
  3. * Tho náprzod wiedząc / iż oſtátnich dni prźiydą ſzyderze / ktorzy chodźić będą w ſwoich włáſnych roſkoſzách.
      * 1.Tym.4.v.1. 2.Tym.3.v.1.

  4. Y mowiąc / Gdźież ieſt obiethnicá przyśćiá iego: Abowiem od thego cżáſu iáko oycowie záſnęli / wſzythki rzecży ták trwáią od pocżątku ſtworzeniá.
  5. Bo dobrowolnie tego nie wiedzą / iż niebá iuż z dáwná ſtháły ſię przez ſłowo Boże / y źiemiá z wody / y w wodźie poſtáwioná.
  6. Przetho świát ktory był ná then cżás / zátopiony wodą zginął.
  7. A niebioſá y źiemiá ktore teráz ſą / thymże ſłowem ſchowáne ku ogniowi ná dźień pothępieniá y zginieniá niepobożnych ludźi bywáią záchowáne.
  8. Przythym námileyſzy niech wám to nie będźie tháyno / † iż ieden dźień v Páná ieſt iáko tyſiąc lát / á thyſiąc lát iáko ieden dźień.
      † Pſál.90.v.4.

  9. Nie omieſzkáwá Pán ktory obiecáł / (iáko niektorzy to máią zá omieſzkánie) / ále ćierpliwy ieſt przećiwko nám / ¤ B nie chcąc áby ktorzy zginęli / ále żeby wſzyſcy ku vznániu przyſzli.
      B Nie mowi thu o táiemney y wiecżney rádźie Bożey / ktorą wybierá kogo rácży / ále o przepowiedániu Ewánieliey / kthorą wſzyſcy bywáią wezwáni.

      ¤ Ezech.18.v.24.y.33. 1.Tym.2.v.4.

  10. ♀ A on dźień Páńſki prźiydźie w nocy iáko złodźiey / gdy niebá z ſzumem przeminą / y żywioły ſię zápáliwſzy rozſthąpią / á źiemiá y ſpráwy ktore ná niey ſą / zgoráią.
      ♀ Mát.24.v.44. 1.Tes.5.v.2. Ziáw.3.v.3. y 16.v.15.

  11. Gdy thedy wſzytkie rzecży rozſtąpią ſię / iákiemi być máćie w świętym obcowániu y w pobożnych ſpráwách:
  12. Ocżekywáiąc y ſpieſząc ſię ná przyśćie dniá Bożego / w ktorym niebá goráiąc rozſtápią ſię / y żywioły zápálone roſpuſzcżą ſię.
  13. * Ale nowych niebios y nowej źiemie wedle obietnice ocżekáwámy / w ktorych ſpráwiedliwość mieſzká.
      * Ezá.65.v.17. y 66.v.22. Ziáw.21.v.1.

  14. Przeto námileyſzy tych rzecży ocżekywáiąc / ſtáráyćie ſię ábyśćie bez zmázy / y bez nágánieniá od niego z pokoiem byli ználeźieni.
  15. † A ćierpliwość Páná náſzego rozumieyćie być zbáwienie / Iáko y miły brát náſz Páweł wedle dáney iemu mądroſći piſáł wám.
      † Rzym.2.v.4.

  16. Iáko ten ktory niemál we wſzytkich liśćiech mowi o thych rzecżách / miedzy ktorymi ſą niektore trudne ku wyrozumieniu / ktore nieumieiętni y nieſtáthecżni wykręcáią iáko ine piſmá ku zátráceniu ſámych śiebie.
  17. Wy tedy námileyſzy ktorzy ty rzecży przed tym wiećie / ſtrzeżćie ſię / ábyśćie będąc vwiedźieni hániebnem błędem ich / nie wypádli z włáſney ſtáłośći.
  18. Ale rośććie w łáſce y w vznániu Páná náſzego Iezu Kryſtá / kthoremu niech będźie chwáłá y teráz / y ná wiecżne cżáſy / Amen.
Spis Kapituł, Indeks Kſiąg