Rycina 12. Sieni Przybytku zgromadzenia * opisanie.

 
A B Dłuża Sieni ku Południu na sto łokiet, w ktorey było dwadzieścia Słupow, a z tych każdy miał po piąci łokiet na wyższą, y Podstawki y Wierzchy swoie z Oponami ze lnu kręconego. E Opony z iedney strony na piętnaście łokci ze lnu kręconego, z trzemi Słupy, z ktorych każdy miał. 5.łokiet na wyższą y Podstawki y Wierzchy swoie.
C D Dłuża takaż ku Pułnocy. F Opony drugiey strony tymże kształtē.
B C Dłuża strony ku Zachodu na pięćdziesiąt łokiet, w ktorei było dziesięć Słupow, a z tych każdy miał po piąci łokiet na wyższą, y Podstawki y Wierzchy swoie z Oponami ze lnu kręconego. G Opony haftowane na dwadzieścia łokiet wzdłuż w weściu do Sieni z cztermi Słupy.
A D Dłuża takaż strony na Wschod słońca. H Kołki do ktorych powrozy Opon przywięzowano.

    Kapituła 1.
    ¶ 5. Przednieysze osoby każdego pokolenia. 18. Policzenie ludzi w każdem pokoleniu godnych ku boiowi. 46. Summa wszytkich. 49. Lewitowie ktorzy byli przełożeni nad Przybytkiem, nie idą w liczbę.

  1. Roku wtorego po wyściu ich z Egiptu, dnia pierwszego Miesiąca wtorego mowił Pan do Moiżesza na puszczy Synai w Przybytku zgromadzenia temi słowy.
  2. * Obliczcie sumę wszytkiego woyska Synow Izraelskich według narodow ich, a według domow oycow ich, mianowicie głowy męszczyzn wszytkich.
      * W 2.Mo.30.v.21.

  3. A ty y Aaron będziecie ie liczyć po hufie, każdego od dwudziestu lat y daley, z tych ktorzy się godzą ku boiowi miedzy Izraelczyki.
  4. Y niechay z wami będą mężowie z każdego pokolenia, ktorzyby byli przednieyszy w domiech oycow swoich.
  5. A tyć są imiona mężow tych ktorzy z wami być maią, z domu Rubenowego, Elizur syn Sedeurow.
  6. Z domu Symeona, Salamiel syn Surysadayow.
  7. Z domu Iuda, Naazon syn Aminadabow.
  8. Y domu Izascharowego, Natanael syn Suarow.
  9. Z domu Zabulonowego, Eliab syn Helonow.
  10. Z synow Iozefowych z Efraima, Elizama syn Ammiudow, z Manasesa Gamaliel syn Fadassurow.
  11. Z domu Beniaminowego, Abidan syn Gedeonow.
  12. Z domu Dan, Ahiezer syn Ammisadaiow.
  13. Z domu Aser, Fegiel syn Ochranow.
  14. Z domu Gad, Eliazaf syn Duelow.
  15. Z domu Neftali, Ahira syn Enanow.
  16. Cić są co zacnieyszy ze wszytkiego ludu, ktorzy byli przednieyszy w domiech oycow swoich, a Hetmany nad woyski Izraelskimi.
  17. Wźięli tedy ku sobie Moiżesz y Aaron męże ty iako tu są mianowani.
  18. A pierwszego dnia Miesiąca wtorego zezwano wszytko woysko, y obliczono każdego głowę mianowicie według rodu, pokolenia, y podług domow oycow ich, ktoremuby iedno z nich było dwadziescia lat y wyższey.
  19. Y obliczył ie Moiżesz na puszczy Synai tak iako mu był Pan roskazał.
  20. Byli tedy Rubena pierworodnego syna Izraelowego policzeni, według rodu, pokolenia, a podług domow oycow ich, każdy mężczyzna mianowicie z osoby swey, ktory iedno miał dwadziescia lat y wyższey a godził się ku boiowi.
  21. Y była summa wszytkich policzonych z pokolenia Rubenowego czterdziesci y szesć tysięcy y pięć set.
  22. A z synow Symeonowych policzeni też są według rodu, pokolenia y domow oycow ich, każdy mężczyzna mianowicie z osoby swey, ktory iedno miał dwadziescia lat y wyższey, a godził się ku boiowi.
  23. Y była summa policzonych z pokolenia Symeonowego pięćdziesiąt y dziewięć tysięcy y trzy sta.
  24. A z synow Gad byli policzeni według rodu, pokolenia y domow oycow ich, każdy mężczyzna mianowicie z osoby swey, ktory iedno miał dwadziescia lat y wyższey, a godził się ku boiowi.
  25. Była tedy summa wszech policzonych z pokolenia Gad, czterdziesci y pięć tysięcy, szesć set y pięćdziesiąt.
  26. A z synow Iuda policzeni byli wedle rodu, pokolenia, y domow oycow ich, każdy mężczyzna mianowicie z osoby swey, ktory iedno miał dwadziescia lat y więcey, a godził się ku boiowi.
  27. A było wszytkich policzonych z pokolenia Iuda siedmidziesiąt y cztery tysiące y szesć set.
  28. A z synow Izascharowych obliczeni są wedle rodu, pokolenia, y domow oycow ich, każdy mężczyzna mianowicie z osobny swey, ktory iedno miał dwadziescia lat y więcey a godził się ku boiowi.
  29. Y było wszytkich policzonych z pokolenia Izascharowego pięćdziesiąt y cztery tysiące y cztery sta.
  30. A z synow Zabulonowych obliczeni są podług rodu, pokolenia, y domow oycow ich, każdy mężczyzna mianowicie z swey osoby, ktoremu było dwadzieścia lat abo y wyższey, a godził się ku boiowi.
  31. Y była summa wszech synow Zabulonowych, pięćdziesiąt y siedmi tysięcy y cztery sta.
  32. A z synow Iozefowych od Efraima policzeni są według rodu, pokolenia, y domow oycow ich, każdy mężczyzna mianowicie z swej osoby, ktory miał dwadziescia lat y wyzszey, a godził sie ku boiowi.
  33. A naliczono ich z pokolenia Efraim, czterdziesci tysięcy y pięć set.
  34. Także z synow Manassesowych policzeni są podług rodu, pokolenia, y domow oycow ich, każdy mężczyzna mianowicie z osoby swey, ktory miał dwadziescia lat y więcey, a godził się ku boiowi.
  35. Y naliczono ich z pokolenia Manassesowego, trzydziesci y dwa tysiąca y dwie ście.
  36. A z synow Beniaminowych policzeni są podług rodu, pokolenia, y domow oycow ich, każdy mężczyzna mianowicie z osoby swey, ktory iedno miał dwadziescia lat y wyższey, a godził się ku boiowi.
  37. Tedy naliczono z pokolenia Beniaminowego, trzydziesci y pięć tysięcy y cztery sta.
  38. A z Synow Dan byli policzeni podług rodu, pokolenia, y domow oycow ich, każdy mężczyzna mianowicie z osoby swey, ktory iedno miał dwadziescia lat y wyzszey, a godził sie ku boiowi.
  39. Y było naliczonych z pokolenia Dan, szesćdziesiąt y dwa tysiąca y siedmi set.
  40. A z synow Aser policzeni też są według rodu, pokolenia, y domow oycow ich, każdy mężczyzna mianowicie z osoby swey ktory miał dwadziescia lat y wyzszey, a godził sie ku boiowi.
  41. Y naliczono ich z pokolenia Aser czterdziesci y ieden tysięcy y pięć set.
  42. Ktemu też z domu Neftali policzeni są wedle rodu, pokolenia y domow oycow ich, każdy mężczyzna mianowicie z osoby swey ktory miał dwadziescia lat y wyzszey a godził sie ku boiowi.
  43. A było obliczonych z domu Neftali, piećdziesiąt y trzy tysiące y cztery sta.
  44. A cić są policzeni przez Moiżesza y Aarona, y przes onych dwanascie przednieyszych Hetmanow, ktorzy byli obrani po iednemu z domow oycow swych.
  45. Y było policzonych z synow Izraelskich według domow oycow ich, ktorzy mieli dwadziescia lat y wyzszey, a godzili sie ku boiowi.
  46. Wszytkich w liczbie szesćkroć sto tysięcy, pięć set y pięćdziesiąt.
  47. Ale Lewitowie nie byli policzeni miedzy niemi podług domow oycowskich.
  48. Abowiem Pan tak był roskazał Moiżeszowi.
  49. Nie będziesz liczył pokolenia Lewi, ani ich położysz w liczbę synow Izraelskich.
  50. Ale postanowi Lewity przełożonemi nad Przybytkiem zgromadzenia, y nad wszytkim naczyniem iego, także y nad wszytkim tym co należy do niego: Oni nosić będą Przibytek y ze wszytkim naczyniem iego, y będą w nim służyć, y będą rozbiiać namioty swe około niego.
  51. A gdy się z mieysca ruszyć maią Lewitowie Przybytek rozbiorą, y gdy sie na mieyscu położą, tedy gi rozbiią a postawią, iesliby kto iny oprocz nich przystąpił do niego, ten niech vmrze.
  52. A synowie Izraelscy maią się każdy z swem hufem położyć na mieyscu swem, a pod chorągwią swoią w woyscze swem.
  53. Ale Lewitowie położyć się maią około Przybytku zgromadzenia, aby gniew Boży nie obruszył się na zgromadzenie synow Izraelskich, A tak Lewitowie będą strzedz Przybytku zgromadzenia.
  54. Vczynili tedy synowie Izraelscy wszytko to co iedno Pan roskazał Moiżeszowi.

    Kapituła 2.
    ¶ Rozrządzenie hufow w Woyszcze synow Izraelskich, według porządku pokolenia ich, Hetmani ich, y liczba ich.

  1. Rzekł tedy Pan do Moiżesza y do Aarona w ty słowa.
  2. Każdy z synow Izraelskich rozbije namiot swoj pod chorągwią na ktorei będą herby domu iego oycowskiego z daleka około Przybytku zgromadzenia.
  3. Ci tedy będą ktorzy się z obozem położą ku wschodu słońca, chorągiewi woyska synow Iuda z hufy swemi, ktorych hetmanem będzie Naazon syn Aminadabow.
  4. A w hufie ich będzie ludu policzonego siedmidziesiąt y cztery tysiące y szesć set.
  5. Podle niego pokolenie Izascharowe rozbije namioty swoie, nad ktorem będzie Hetmanem Natanael syn Suarow.
  6. Ktorych poczet obliczonych ma w sobie pięćdziesiąt y cztery tysiące y cztery sta.
  7. Potym wedle nich pokolenie Zabulonowe, nad ktorem będzie Hetmanem Heliab syn Helonow.
  8. A hufu iego obliczonego będzie pięćdziesiąt y siedmi tysięcy y cztery sta.
  9. A tak wszytkich w oboźie Iudowem będzie w liczbie, sto ośmidziesiąt y szesć tysięcy, y cztery sta ludu z hufy swemi, a ciż na przod na czele poydą.
  10. Chorągiewi woyska Rubenowego ma być ku Południowi z swymi hufy, y będzie Hetmanem nad syny Rubenowemi Elizur syn Sedeurow.
  11. W iego hufie będzie ludu policzonego czterdziesci y szesć tysięcy y pięćset.
  12. Podle niego rozbije namioty swe pokolenie Symeonowo, nad ktorem będzie Hetmanem Salamiel syn Surysadaiow.
  13. Hufu iego y ludu w niem policzonego, będzie pięćdziesiąt y dziewięć tysięcy y trzy sta.
  14. Podle nich położy się pokolenie Gad, ktorych Hetmanem będzie Eliazaf syn Reuelow.
  15. W ich hufie będzie ludu policzonego czterdziesci y pięć tysięcy y szesć set a pięćdziesiąt.
  16. A tak wszytkich w oboźie Rubenowem będzie w liczbie sto y pięćdziesiąt tysięcy y ieden, y połpięta sta w hufiech swoich, a ci drugiem woyskiem poydą we wtorem rzędzie.
  17. Potym Przybytek zgromadzenia ma iść w posrzodku miedzy woyskiem z hufem Lewitow, zachowywaiąc tenże porządek w ciągnieniu iako gdy sie na mieyscu z namioty położą, idąc każdy podług mieysca swego, pod chorągwią swoią.
  18. Chorągiewi pokolenia Efraim leżeć będzie ku Zachodu słońca z poczty swemi, a będzie Hetmanem synow Efraimowych, Elizama syn Ammiudow.
  19. W iego vfie ludu policzonego będzie czterdziesci tysięcy y pięć set.
  20. A podle niego położy sie pokolenie Manase, ktorych Hetmanem będzie Gamaliel syn Fadasurow.
  21. A będzie w hufie ich ludu policzonego trzydzieści y dwa tysiąca y dwie ście.
  22. Podle nich położy się pokolenie Beniamin, ktorych Hetmanem będzie Abidan syn Gedeonow.
  23. W ich hufie będzie ludu policzonego trzydziesci y pięć tysięcy y cztery sta.
  24. Owa wszytkich policzonych w woysku Efraimowem będzie sto y ośmi tysięcy, y sto człowieka w hufiech swoich, a ci pociągną w trzeciem rzędzie.
  25. Proporzec obozu Dan, będzie leżeć ku Pułnocy z hufy swemi, a będzie Hetmanem ich Ahiezer Syn Amisadaiow.
  26. W ich hufie ludu obliczonego będzie szesćdziesiąt y dwa tysiąca, y siedmiset.
  27. Podle nich postawi namioty swe pokolenie Aser, ktorych Hetmanem będzie Fegiel syn Ochranow.
  28. A w iego hufie ludu policzonego będzie czterdziesci y ieden tysiąc y pięć set.
  29. Wedle nich położy sie pokolenie Neftali, ktorych Hetmanem będzie Ahira syn Enan.
  30. W ich hufie ludu policzonego będzie pięćdziesiąt y trzy tysiące, y cztery sta.
  31. A tak wszytkich ktorzy będą w oboźie Dan, będzie w liczbie sto pięćdziesiąt y siedmi tysięcy, y sześć set, a ci poydą pozad A z Proporcy swemi.
      A To iest z mnieyszemi a z spospolitemi Proporcy, Abowiem tylko cztery Proporce były przednieysze, ale mnieszych było barzo wiele.

  32. Owa wszytka suma woyska synow Izraelskich ta iest, iako byli obliczeni według domow y hufow swych, sześć kroć sto tysięcy y trzy tysiące, pięć set y pięćdziesiąt.
  33. Ale Lewitowo niebyli w liczbie miedzy syny Izraelskiemi, tak iako to był Pan roskazał Moiżeszowi.
  34. Synowie tedy Izraelscy stanowili się z obozem swym według proporcow swoich, tak iako był Pan roskazał Moiżeszowi, y tak że szli w ciągnieniu według pokolenia y domow oycow swych.

    Kapituła 3.
    ¶ Synowie Aaronowi, vrzędy y posługi Lewitow około rzeczy swiętych, Liczba ich, y ktorem porządkiem namioty stanowili.

  1. Toć iest tedy potomstwo Moiżeszowe y Aaronowe od onego czasu iako z nim Pan mowił na gorze Synai.
  2. A imiona synow Aaronowych ty są, * Nadab syn pierworodny, Abiu, Eleazar, y Itamar.
      * W.2.Mo.6.v.23.

  3. A tyć były imiona synow Aaronowych kapłanow pomazanych, ktorych ręce poswięcone były ku sprawowaniu vrzędu kapłańskiego.
  4. + Ale Nadab y Abiu pomarli przed Panem, iż ofiarowali ogień obcy przed nim na puszczy Synai, a zeszli bez potomstwa, wszakże Eleazar y Itamar sprawowali vrząd kapłański za żywota Aarona oyca swoiego.
      + W.3.Mo.10.v.1. Niżey.26.v.61. 1.Kro.24.v.2.

  5. Tedy rzekł Pan do Moiżesza temi słowy.
  6. Przywiedź pokolenie Lewi, a postawi ie przed Aaronem Kapłanem aby mu służyli.
  7. A strzegli porządku iego, maiąc na pieczy wszytek lud przed Przybytkiem zgromadzenia, w ktorym służyć będą.
  8. Oni niechay chowaią wszytki naczynia Przybytku zgromadzenia, pilnuiąc vrzędu synow Izraelskich, y posługuiąc w onym Przybytku.
  9. Oddayże Aaronowi y synom iego Lewity, ktorzy są iemu istotnie oddani z synow Izraelskich.
  10. Y postawisz Aarona z syny iego, aby sprawowali vrząd kapłaństwa swego: A gdyby się kto iny weń wtrącić chciał, takowy aby vmarł.
  11. Zatym ieszcze Pan mowił do Moiżesza tymi słowy.
  12. Iam sobie oddzielił Lewity z Izraelitow, za wszytki pierworodne ich, ktorzyby sie iedno naprzod vrodzili z matek swych od synow Izraelskich, aby Lewitowie byli moiemi.
  13. Abowiem wszelki pierworodny na mię przychodzi, bo od onego czasu iakom pobił wszytki pierworodne w Egipcie, * poswięciłem sobie wszytki pierworodne z Izraela, tak od ludzi iako y od bydła, a onyć są moie, Bom ia iest Pan.
      * W.2.Moi.13.v.2. y 22.v.29. y 34.v.19. W.2.Mo.27.v.26. Niżey.8.v.16. Ezech.44.v.30. Luk.2.v.23.

  14. Rzekł ieszcze ktemu Pan na puszczy Synai do Moiżesza w ty słowa.
  15. Oblicz syny Lewi, wedle domow oycow ich, y wedle ich pokolenia, licząc mężczyznę każdego ktoryby miał ieden miesiąc abo y daley.
  16. A przetoż ie obliczył Moiżesz według roskazania Pańskiego.
  17. + Były tedy ty imiona synow Lewi, Gerson, Kaat, y Merary.
      + W.2.Mo.6.v.16. 1.Kroni.6.v.1. y 23.v.6.

  18. Imiona Synow Gersonowych wedle domow ich, Lebni y Semei.
  19. Synowie Kaat wedle swych domow, Amram, Izaar, Hebron, y Ozyel.
  20. Synowie Merari wedle domow swych Maheli y Musi. A tyć są potomstwa Lewi podług domow oycow ich.
  21. Z Gersona wyszedł narod Lebnitow, y narod Semeitow. A tyć domy były Gersonitow.
  22. Z ktorych wszytkich mężczyzn ktorym wyszedł miesiąc y daley, było naliczonych siedmi tysięcy y pięć set.
  23. Ten rod Gersonitow maią się położyć z namioty swoiemi za Przybytkiem od Zachodu słońca.
  24. A Eliazaf syn Laelow był Hetmanem domu Gersonitow.
  25. Y będzie ten vrząd pokolenia Gersonitow w Przybytku zgromadzenia, aby byli pilni Przybytku, y Namiotu z Nakryciem iego, y Zasłony v drzwi Przybytku zgromadzenia.
  26. Opon v Sieni, y Zasłony we drzwiach v Sieni, ktora była przed Przybytkiem około Ołtarza wespoł z Powrozy do niey należącemi.
  27. Z Kaat też poszedł narod Amramitow, y narod Isaarytow, narod Hebronitow, y narod Ozyelitow. A tyć były domy Kaatytow.
  28. Z ktorych wszytkich mężczyzn ktorym wyszedł Miesiąc ieden y wyższey, było naliczonych Ośmi Tysięcy y sześć set, ktorzy pilnowali Miesca Swiętego.
  29. Ty pokolenia Kaatytow położą się z namioty swemi podle Przybytku ku Południowi.
  30. Miedzy tym narodem Kaatytow był Hetmanem Elizafan syn Ozyelow.
  31. A tych vrząd był aby mieli pilnosć około Skrzynie, Stołu, y Lichtarza, około Ołtarzow, y około naczynia Mieysca Swiętego, ktorego do posługi w nim vżywano, także Zasłony ze wszytkiemi iey przyprawami.
  32. A nawyzszem Książęciem Lewitow będzie Eleazar Syn Aarona Kapłana, maiąc przełożeństwo nad temi ktorym poruczono pilnowanie około Mieysca Swiętego.
  33. Przytym też z Merary wyszedł narod Maalitow, y narod Muzytow. A tyć były domy Merarytow.
  34. Z ktorych pokolenia było mężczyzn naliczonych ktorzy mieli Miesiąc y daley, szesć tysięcy y dwie ście.
  35. A Suryel Syn Abihaelow był Hetmanem domow Merary, a ci rozbiją namioty swe podle Przybytku ku Pułnocy.
  36. Ci synowie Merary będą mieć vrząd ten, aby pilnowali Deszczek Przybytkowych, drążkow, Słupow, Podstawkow, y wszego naczynia y sprzętu iego.
  37. Też y Słupow około Sieni, y Podstawkow ich, Kołkow y Powrozow ich.
  38. Także y przed Przybytkiem zgromadzenia od Wschodu słońca położą się z namioty swemi, Moiżesz, Aaron, y synowie iego, pilnuiąc Mieysca Swiętego za wszytki syny Izraelskie, a ktoby obcy tam przystąpić śmiał, ten niech vmrze.
  39. A tak wszytkich Lewitow policzonych od Moiżesza y Aarona na roskazanie Pańskie według domow ich, było w liczbie mężczyzn ktorzy mieli miesiąc ieden y daley, dwadziescia y dwa tysiąca.
  40. Tedy rzekł Pan do Moiżesza, Policz mianowicie wszytki mężczyzny pierworodne z synow Izraelskich, ktorymby wyszedł miesiąc y wyższey.
  41. A mnie ktory iestem Pan oddzielisz Lewity za wszytki pierworodne synow Izraelskich, także y bydła Lewitow, za wszytki bydła pierworodne synow Izraelskich.
  42. Policzył tedy Moiżesz według roskazania Pańskiego wszytki pierworodne z synow Izraelskich.
  43. A wszytkich mężczyzn pierworodnych mianowicie obliczonych ktorzy mieli ieden miesiąc y daley, było dwadziescia y dwa tysiąca, dwiescie y siedmidziesiąt y trzy.
  44. Potym Pan rzekł do Moiżesza temi słowy.
  45. Oddzielisz mi Lewity za wszytki pierworodne synow Izraelskich, y bydła ich, za bydła synow Izraelskich, a Lewitowie będą moi, Bom ia Pan.
  46. A za okup onych dwiescie siedmidziesiąt y trzech, ktorzy z pierworodnych synow ludu Izraelskiego zbywaią nad liczbę Lewitow.
  47. Weźmiesz pięć Syklow kościelnych, od każdego głowy. A Syklci waży dwadzieścia pieniędzy.
  48. A ty pieniądze oddasz Aaronowi y synom iego, za okup onych ktorzy nad liczbę zbywaią.
  49. Wźiął tedy Moiżesz pieniądze odkupu, od tych co zbywali nad liczbę odkupionych przez Lewity.
  50. A wźiął pieniądze ony od pierworodnych synow Izraelskich, to iest tysiąc, trzy sta, sześćdziesiąt y pięć Syklow wagi kościelney.
  51. A ty pieniądze odkupu oddał Moiżesz Aaronowi y synom iego, według słowa Pańskiego, tak iako był Pan roskazał Moiżeszowi.

    Kapituła 4.
    ¶ Liczba y vrząd Kaatytow, Eleazara, Gersonitow, y Merarytow.

  1. Rzekł ktemu Pan do Moiżesza y Aarona temi słowy.
  2. Położ liczbę synow Kaat spośrzod synow Lewi, według pokolenia y domow oycow ich.
  3. Od tych ktorym iest trzydzieści lat y daley, aż do tych co są w piącidziesiąt lat, A ktorzyby sie mogli zeydź do zgromadzenia, aby sprawowali vrząd swoy w Przybytku zgromadzenia.
      A Niektorzy wykładaią. Ktorzyby byli godni ku boiowi, nie przeto aby oni walczyć mieli, ale iżby byli duży a mężni ku posłudze około Przybytku zgromadzenia.

  4. A tać będzie posługa synow Kaat w Przybytku zgromadzenia, aby pilnowali Mieysca Swiętego.
  5. Gdy się tedy z obozem będą mieli z mieysca ruszyć, tedy sie zeydą Aaron y synowie iego, a zdeymą Zasłonę Namiotu Przybytkowego, y tąż przykryią Skrzynię swiadectwa.
  6. Potym na tey położą Wierzch z skor borsukowych, a to z wierzchu przykryią oponą hiacyntową, a założą do niey drążki.
  7. Także przykryią oponą hiacyntową Stoł chlebow pokładnych, a składą na nim Misy, Kadzielnice, Kubki y Czaszki, w ktore nalewaią, a nad to ma być na niem Chleb vstawicznie.
  8. To potym przykryią oponą szarłatną, a na wierzch włożą przykrycie z skor borsukowych, y założą drążki do niego.
  9. Wezmą też oponę hiacyntową, a vwiną w nię Lichtarz z iego Lampami, Nożyczki y Kaganki iego, y wszytki naczynia w ktorych chowaią Oliwę ku posługowaniu około niego.
  10. A ktemu gi z onem wszytkiem naczyniem iego vwiną w nakrycie z skor borsukowych, a założą drążki.
  11. Także na Ołtarzu złotem rozpostrzywszy oponę hiacyntową przykryią go przykryciem z skor borsukowych, a założą do niego drążki iego.
  12. Pozbieraią też wszytki naczynia ktoremi posługuią na Mieyscu Swiętem, a vwiną ie wszytki w oponę hiacyntową, a włożą na nie przykrycie z skor borsukowych, y założą drążki.
  13. Ktemu zmiotą popioł z Ołtarza a na niem rospostrzą oponę hiacyntową.
  14. Y włożą nań wszytki naczynia ktore do niego przysłuszaią, to iest, Lopaty, Widełki, Miotły, y Miednice, y wszytko ine naczynie ku Ołtarzowi należące, a włożywszy nań przykrycie z skor borsukowych, założą do niego drążki.
  15. A gdy iuż do końca Aaron y synowie iego odprawią się z onym przykrywaniem Mieysca Swiętego ze wszytkiem naczyniem iego, gdy się z obozem ruszyć maią, tedy synowie Kaat przyidą aby ony rzeczy niesli, Ale się nie maią dotykać rzeczy swiętych, aby nie pomarli: A tać posługa będzie Kaatytow w Przybytku zgromadzenia.
  16. Ale Eleazar syn Aarona kapłana będzie pilen Oliwy ku swiceniu, y rzeczy wonnych, ofiary śniedney, y oliwy pomazowania: Nad to będzie miał w poruczeństwie wszytek Przybytek, y wszytko co w niem iedno iest, także y Mieysce Swięte ze wszytkiem naczyniem iego.
  17. Potym rzekł Pan do Moiżesza y Aarona temi słowy.
  18. Nie zatracaycie pokolenia Kaatytow z pośrzod Lewitow.
  19. Ale tak iem vczyńcie aby żywi byli, a iżby nie pomarli, Gdy przyidą do Mieysca naświętszego, tam sie zeydą Aaron y synowie iego, a każdemu z nich vrząd iego y brzemię iego naznaczą.
  20. Aby nie pomarli iesliby przyszli patrzać gdy będą przykrywać rzeczy swięte.
  21. A ktemu ieszcze rzekł Pan do Moiżesza w ty słowa.
  22. Vczynisz też liczbę synow Gersonowych, według pokolenia y domow ich.
  23. Od tych ktorzy maią trzydzieści lat, aż do tych co są w piącidziesiąt lat, licząc wszytki ktorzyby sie zeszli do zgromadzenia, aby też mieli vrząd swoy około Przybytku zgromadzenia.
  24. A tać będzie posługa pokolenia Gersonitow ku posłudze y ku noszeniu.
  25. Będą nosić opony od Przybytku, y sam Przybytek zgromadzenia, Wierzch iego, y Przykrycie z skor borsukowych, ktore bywa na wierzchu rozbite nad niem, także y Zasłonę ktora bywa v drzwi Przybytku zgromadzenia.
  26. Ktemu ieszcze y opony od Sieni, y Zasłonę ktora bywa we drzwiach v Sieni, ktora iest około Przybytku y około Ołtarza, przytym Powrozy, y wszytki przyprawy do tego należące, a ktemu y wszytko czego vżywaią około posługi ich.
  27. Vrząd ich będzie według roskazania Aaronowego y synow iego, tak około brzemion iako y około posługi: A tak poruczycie pod ich straż wszytko to co iem należeć będzie.
  28. A tenci będzie vrząd pokolenia synow Gersonowych w Przybytku zgromadzenia, ktore będzie miał w swem poruczeństwie Itamar syn Aarona Kapłana.
  29. Obliczysz też syny Merary, wedle pokolenia y domow oycow ich.
  30. Od tych co są we trzechdziesiąt lat y daley, aż do tych co są w piącidziesiąt lat, licząc ty wszytki ktorzyby sie zeszli do zgromadzenia, aby też mieli swoy vrząd w Przybytku zgromadzenia.
  31. A tenci będzie ich vrząd przy posłudze Przybytku zgromadzenia, aby nosili Deszczki od Przybytku, Drążki, Słupy y Podstawki iego.
  32. Przytym Słupy ktore bywaią około Sieni z Podstawki, Kołki, Powrozy, y wszytki przyprawy y naczynia kniem należące, a każdemu mianowicie poruczycie czego kto ma być pilen.
  33. A tenci będzie vrząd pokolenia Merarytow w Przybytku zgromadzenia, pod poruczeństwem Itamarowem syna Aarona kapłana.
  34. Obliczyli tedy Moiżesz a y Aaron przełożeni z ludu Kaatyty wedle pokolenia y domow oycowskich.
  35. Począwszy od tych co byli w trzechdziesiąt lat y daley, aż do tych co byli w piącidziesiąt lat, a byli godni do zgromadzenia, aby mieli vrząd swoy w Przybytku zgromadzenia.
  36. Y było policzonych wedle ich pokolenia dwa tysiąca siedmi set y pięćdziesiąt.
  37. A tać była summa policzonych z domu Kaatytow, ktorem zwierzono vrzędu około Przybytku zgromadzenia, a ktore obliczył Moiżesz y Aaron, według roskazania ktore Moiżesz miał od Pana.
  38. Także synowie Gersonowi policzeni są wedle pokolenia y domow oycowskich.
  39. Od tych co byli we trzechdziesiąt lat y daley, aż do tych co byli w piącidziesiąt, a byli godni do zgromadzenia, aby służyli w Przybytku zgromadzenia.
  40. A tych było w liczbie wedle pokolenia y domow oycowskich, dwa tysiąca, sześć set y trzydzieści.
  41. A tać była suma policzonych z domu Gersonitow, aby służyli w Przybytku zgromadzenia, ktore Moiżesz y Aaron obliczyli na roskazanie Pańskie.
  42. Także y synowie Merary obliczeni są wedle pokolenia y domow oycowskich.
  43. Od tych co mieli trzydzieści lat, aż do tych co byli w piącidziesiąt lat, a byli godni do zgromadzenia, aby służyli w Przybytku zgromadzenia.
  44. Tych tedy naliczono wedle domow ich, trzy tysiące y dwie ście.
  45. A tać była summa policzonych z pokolenia Merary przez Moiżesza y Aarona na roskazanie Pańskie, ktore było dane Moiżeszowi.
  46. Owa wszytkich Lewitow obliczonych, ktore Moiżesz, Aaron y przełożeni ludu Izraelskiego, wedle pokolenia y domow ich obliczyli.
  47. Ktorzy iuż przechodzili trzydzieści lat aż do piącidziesiąt, będąc godni ku sprawowaniu vrzędu swego, a ktorzy mogli znosić brzemiona w Przybytku zgromadzenia.
  48. Było w liczbie ośmi tysięcy pięć set y ośmidziesiąt.
  49. Ktorzy za roskazaniem Pańskim obliczeni są przez Moiżesza y przełożeni, każdy nad vrzędē swem y nad brzemiony swemi, podług tego iako był Pan roskazał Moiżeszowi.

    Kapituła 5.
    ¶ 2. Wyliczanie trędowatych. 6. Oczyścienie niektorych grzechow. 12. Sprawa około podeyrzaney wiary w małżeństwie. 15. Obyczay doświadczenia y oczyścienia niewiasty podeyrzaney w cudzołostwie.

  1. Y rzekł Pan do Moiżesza w ty słowa.
  2. Roskaż Izraelitom aby wszytki trędowate wypędzili A z namiotow, y wszytki ktorzy cierpią płynienie przyrodzonego nasienia, także y wszytki splugawione przy vmarłym.
      A Były troiakie namioty, iedny Boże, to iest Przybytek, Drugie Lewitow, Trzecie inych Izraelskich domow. A tak z tych wszytkich wypędzano trędowate ale ty co płynienie cierpieli, tedy iedno ze dwu pierwszych, a zasie splugawionych nad vmarłem niewypędzano, tylko z pierwszego to iest z Przibytku zgromadzenia.

  3. A wypędzicie precz za namioty tak mężczyzny iako y niewiasty, aby nie splugawili namiotow ludzi tych, miedzy ktoremi ia mieszkam.
  4. Y vczynili tak Izraelczycy, a wygnali wszytki za namioty, tak iako był Pan roskazał Moiżeszowi.
  5. Ktemu rzekł Pan do Moiżesza tymi słowy.
  6. Powiedz to Izraelitom, Iesliby mąż abo niewiasta dopuścili się iakiegożkolwiek B człowieczeńskiego grzechu, obrażaiąc tym Pana, tedy takowy zostanie winien.
      B To iest przeciw bliźniemu swemu. O czem szerzey w 3.Mo.6.v.3.

  7. A dla tegoż maią wyznać grzech swoy ktorego się dopuścili, a maią wrocić wcale to w czymby winni byli, przydawszy ieszcze nad to piątą część, oddać onemu przeciw ktoremu się występek stał.
  8. A iesliżby kto niebył komuby szkoda ona miała być nagrodzona, tedy nagroda za szkodę ma być wrocona samemu Panu, a prziydzie na Kapłana, oprocz Skopu vbłagania, przez ktorego ma gi oczyscić.
  9. Każda też ofiara ze wszytkich rzeczy poswięconych od synow Izraelskich, ktorą przyniosą do Kapłana, tedy nań prziydzie.
  10. Owa wszytki rzeczy poswięcone od kogożkolwiek, ktore oddawaią kapłanowi, będą iego.
  11. A potym ieszcze rzekł tak Pan do Moiżesza.
  12. Mowi do synow Izraelskich a powiedz iem, Gdyby się żona czyia przeniewierzyła, y wystąpiła przeciw mężowi.
  13. A iżby się z inem mężem cieleśnie złączyła, o czemby mąż iey nie wiedział, gdyż się to zataiło że się ona nieczystoty dopusciła, świadectwa by też przeciw niey nie było, aniby iey na tym vczynku zastano.
  14. C A iżby ią mąż iey miał za podeyzraną gdyby się ona nieczystoty dopusciła, abo żeby był o niey złego mniemania, chociażby tego vczynku winna nie była.
      C W Zydowskiem wykładzie stoi. Iesliżby go duch ruszył miłości zawistney.

  15. Tedy mąż on przywieść ma żonę swą do kapłana, przyniozszy z nią ofiarę iey, to iest dziesiątą część Efa mąki ięczmienney, do ktorey niema kłaść ani oliwy, ani kadzidła, abowiem iest ofiara podeyzraney miłości przywodząca grzech na pamięć.
  16. A tak ią kapłan przywiedzie y postawi przed oblicznością Pańską.
  17. Y wźiąwszy wody swiętey w gliniane naczynie, nabrawszy prochu z pawimentu w Przybytku, nasypie go do oney wody.
  18. Potym niewiastę postawi przed Panem odkrywszy głowę iey, tamże iey da w ręce ofiarę przypominania, ktora ofiara iest za podeyzraną miłość, a Kapłan będzie miał w ręku wodę gorzką przeklęctwa.
  19. Y obowiąże przysięgą niewiastę onę temi słowy, Iesliż się z nikiem nie złączyła, a niż się nieczystoty niedopusciła przeciw mężowi swemu, tedy bądź nienaruszoną od tey wody gorzkiey przeklęctwa.
  20. Ale iesliżeś vstąpiła od męża swego a nieczystoty się ważyła, iż z tobą spał kto iny oprocz męża twego.
  21. (A tuć ma przysięgą przeklęctwa kapłan obowiązać niewiastę onę, mowiąc iey) Niechay cię poda Pan pod przeklęctwo, a w przysłowie złorzeczeństwa miedzy twym ludem, abyć łono wypadło, a iżby opuchł żywot twoy.
  22. A ty wody przeklęte niech przenikną wnętrzności twe, abyć żywot opuchł, a łono twe żeby wypadło. Na to niewiasta ma odpowiedzieć, Amen, Amen.
  23. Tedy ty przeklęctwa napisze na Księgach, a omyie ie oną wodą gorzką.
  24. A oney wody gorzkiey przeklęctwa da się napić niewieście, aby ią przeniknęły wody przeklęctwa, a obrociły się iey w gorzkość.
  25. Potym weźmie kapłan z rąk niewiasty oney ofiarę podeyzraney miłości, a będzie ią podnosił przed Panē, a potym ofiarował na ołtarzu.
  26. Weźmie też kapłan garść ofiary oney ku kadzeniu, a spali ią na Ołtarzu, potym sie da napić wody niewieście.
  27. A gdy sie ona napije wody, iesliż się nieczystoty dopusciła a wystąpiła przeciw mężowi swemu, tedy ona woda przeklęctwa obroci sie iey w gorzkość, y spuchnie iey żywot, a wypada łono iey, tak iż niewiasta ona w złorzeczeństwie będzie miedzy ludem swoiem.
  28. A iesliż niewiasta od oney niecnoty czystą będzie, tedy iey to nic niezaszkodzi, y będzie miała płod.
  29. D Tać tedy iest vstawa około podeyzraney miłosci, gdyby niewiasta vstąpiła od męża swego, a nieczystoty sie dopusciła.
      D Ta vstawa dla tego iest napisana, abychmy wiedzieli iako to iest sprosny a cięszki grzech cudzołostwo przed Panem Bogiem, A iżbychmy małżeństwo swięte w czystości zachowywać vmieli.

  30. A gdyby mąż ruszon był złym mnimaniem o żenie swoiey, a przed Panem ią postawił, a Kapłan się też tak z nią obchodził wedle wszytkiey vstawy tey.
  31. Mąż tedy on nic winien niezostanie, ale niewiasta odniesie na sobie złość swoię.

    Kapituła 6.
    ¶ Vstawa około Nazareyczykow. 12. Poświęcenie y ofiara ich. 23. Sposob iako kapłani błogosławić mieli ludowi.

  1. Rzekł tedy Pan do Moiżesza w ty słowa.
  2. Mowi synom Izraelskiē a powiedz im, Iesliby mąż abo niewiasta slubili slubem A Nazareyczyka poświącaiąc sie Panu.
      A To słowo Nazar znamionuie odłączonego, aby był ten wszytek takowem ktory sie Krystusowi chche poświęcić.

  3. Nie będzie pił wina ani B Sekar, ani ma kosztować octu z wina, ani z Sekar, żadnego napoiu z iagod pić nie ma, ani iagod świeżych, abo suchych ieść będzie.
      B To słowo Zydowskie Sekar wszytko to znaczy czem sie człowiek vpić może.

  4. C Poki będzie Nazareuszem, nie będzie vkuszał z macice Winney, ani ziarnek z iagod, ani ich łupin.
      C To znamionuie osobliwą trzezwosć z słusznem a bacznē rozsądkiem, O czē masz w 3.Mo.10.v.9.

  5. Przytym dokąd slub iego poswięcenia trwać będzie, * D brzytwa nie ma postać na głowie iego, E aż wynidzie czas do ktorego będzie poswięconym Panu: Będzie swiętym a dopuści rość włosom na głowie swoiey.
      D Całe włosy znamionuią moc y stateczność.
      E Niektorzy ten slub miewali do pewnego czasu, a niektorzy przez wszytek czas żywota swego, iako był Samson.

      * Sędź.13.v.5.

  6. Iako też dlugo będzie poświęconym Panu, do żadnego vmarłego nie ma chodzić.
  7. Nie ma sie pyskłać nad Oycem swym, nad Matką, nad Bratem, nad Siostrą, gdyby z nich ktore vmarło, Abowiem poświęcenie Boga swego ma na głowie swoiey.
  8. Po wszytki dni dokąd iedno będzie poslubion Panu, ma być swiętym.
  9. A iesliżby z prętka a nagle vmarł kto przy niem, z kądby się głowa poswięcona iego splugawiła, tedy ma ogolić głowę w dzień oczyścienia swego, to iest dnia siodmego.
  10. A osmego dnia przyniesie dwie synogarlice, abo dwoie Gołąbiąt do Kapłana ku drzwiam Przybytku zgromadzenia.
  11. Tamże Kapłan iedno z nich będzie za grzech ofiarował, a drugie ku ofierze paloney, tamże onego oczyści od występku ktorego sie dopuścił przy vmarłym, y także dnia onegoż poświęci głowę iego.
  12. Poświęci też Panu dni odłączenia swego, ofiaruiąc Baranka łońszczaka za grzech, a ony pierwsze dni od iego poświącenia wniwecz poydą, gdyż splugawił poświęcenie swoie.
  13. A tać iest vstawa około Nazareyczyka, gdy się wypełni czas poświęcenia iego, tedy prziydzie do drzwi Przybytku zgromadzenia.
  14. Y tam vczyni ofiarę swą Panu, przyniowszy Barana łońszczaka zdrowego ku ofierze paloney, a owieczkę rocznią iednę zdrową za grzech, a Skopu iednego zdrowego ku ofierze spokoyney.
  15. Przytym kosz chlebow przasnych, z mąki czystey Placki nagnietane z oliwą, y Kreple przasne oliwą pomazane, z ofiarami ich sniednemi y mokremi.
  16. Ktore wszytki Kapłan postawi przed Panem, a będzie sprawował ofiarę za grzech iego, y ofiarę paloną.
  17. Także będzie ofiarował Skopu ku spokoyney ofierze Panu, z koszem chlebow przasnych, a przytym Kapłan odda Sniedną y Mokrą ofiarę iego.
  18. + Tamże przed drzwiami Przybytku zgromadzenia Nazareyczyk da sobie ogolić głowę poswięconą, a pozbierawszy włosy głowy swey poswięconey, spali ie w ogniu ktory iest pod spokoynemi ofiarami.
      + Dźiei.21.v.24.

  19. Ktemu Kapłan weźmie Lopatkę warzoną skopową, y ieden Placek przasny z kosza, y ieden Krepel niekwaszony, a to poda w ręce Nazareyczykowi gdy ogoli włosy poswięcone swoie.
  20. Kapłan tedy ma to podnosić przed Panem, A ta rzecz poswięcona na kapłana prziydzie, tak piersi podnoszenia iako y Lopatka oddzielona, a potym Nazareyczyk może pić wino.
  21. A tać iest vstawa około Nazareyczyka, ktory poslubił Panu ofiarę za poswięcenie swoie, nad to czego może dostać według obiecania swego, y także czynić ma wedle vstawy poswięcenia swego.
  22. Potym Pan rzekł do Moiżesza temi słowy.
  23. Mowi Aaronowi y synom iego, a powiedz iem, Wy tak błogosławić macie synom Izraelskiem mowiąc ku niem.
  24. Pan niechay błogosławi ciebie, a niechay cię strzeże.
  25. Pan niechay roźiasni twarz swoię nad tobą, a niechci miłosciw będzie.
  26. Pan niech obliczem swoiem weyzry na cię, a niechci sprawi pokoy.
  27. A gdy tak imię moie nad Syny Izraelskiemi przypominać będą, tedy iem ia błogosławić będę.

    Kapituła 7.
    ¶ Ofiary Książąt y Hetmanow, y każdego pokolenia Izraelskiego.

  1. Y stało się w on dzień w ktory dokończył Moiżesz wystawienia Przybytku, a pomazał go y poswięcił ze wszytkiem naczyniem iego, także y Ołtarz ze wszytkiem naczyniem iego.
  2. Tedy że przyszły Książęta Izraelskie przednieyszy z domow oycowskich, a Hetmani z każdego pokolenia, ktorzy byli przełożeni nad obliczonemi.
  3. Y przynieśli ofiary swe przed Pana, Sześć Wozow przykrytych, y dwanaście Wołow: Ieden woz był od dwoyga Książąt, a od każdego woł ieden: A to postawili przed Przybytkiem.
  4. Rzekł tedy Pan do Moiżesza temi słowy.
  5. Weźmi to od nich, aby to było ku posłudze Przybytku zgromadzenia, a rozdasz to miedzy Lewity, ile będzie należeć na vrząd każdego.
  6. Wźiął tedy Moiżesz wozy y woły, a rozdał ie Lewitom.
  7. Synom Gersonowē oddał dwa wozy y cztery woły, ile potrzebował vrząd ich.
  8. A synom Merary oddał cztery wozy y ośmi wołow, ile potrzebował vrząd ich, pod poruczeństwo Itamara syna Aarona Kapłana.
  9. Ale synom Kaat nic nie oddał, bo onych vrząd był nosić rzeczy mieysca swiętego na ramionach swoich.
  10. Przynieśli tedy Książęta ku poswięceniu Ołtarza, onegoż dnia gdy był pomazan, dary swe przed Ołtarz.
  11. A Pan rzekł do Moiżesza, Niechay iedno Książę iednego dnia, a drugie drugiego, oddawa dary swoie ku poswięceniu Ołtarza.
  12. A tak pierwszego dnia Naazon syn Aminadabow z pokolenia Iuda oddał dary swoie.
  13. A dar iego był Misa iedna srebrna co ważyła sto y trzydzieści syklow, a Czasza śrebrna co ważyła siedmidziesiąt syklow koscielnych, na ktorych było pełno mąki czystey nagnietaney z oliwą ku ofierze śniedney.
  14. Oddał też Czaszkę złotą ważącą dziesięć syklow, pełną rzeczy wonnych ku kadzeniu.
  15. Przytym Cielca iednego, Skopu iednego, Barana łońszczaka dla ofiary paloney.
  16. A Kozła iednego za grzech.
  17. A za ofiarę spokoyną dwa Woły, pięć Skopow, pięć Kozłow, y pięć Barankow łońskich. A tyć były dary Naazona syna Aminadabowego.
  18. Wtorego dnia oddawał dary swe Natanael syn Suarow Książę z pokolenia Izaschar.
  19. A dary iego były Misa iedna śrebrna, co ważyła sto y trzydziesci syklow, Czasza śrebrna co ważyła siedmidziesiąt syklow koscielnych, na ktorych było pełno mąki czystey z oliwą nagnietanej ku ofierze sniednej.
  20. Przytym Czaszkę złotą ważącą dziesięć syklow, pełną rzeczy wonnych ku kadzeniu.
  21. Potym Cielca iednego, Skopu iednego, Baranka łońszczaka dla ofiary paloney.
  22. A kozła iednego za grzech.
  23. A ku ofierze spokoyney dwa Woły, pięć Skopow, pięć Kozłow, y pięć Barankow łońskich. Tyć tedy były dary Natanaela syna Suarowego.
  24. Po niem dnia trzeciego oddał dary swe Eliab syn Elonow, Książę z pokolenia Zabulon.
  25. A dary iego były Misa śrebrna co ważyła sto y trzydziesci syklow, Czasza srebrna co ważyła siedmidziesiąt syklow koscielnych, na ktorych było pełno mąki czystey z oliwą nagnietaney ku ofierze śniedney.
  26. Dał też Czaszkę złotą ważącą dziesięć Syklow, pełną rzeczy wonnych ku kadzeniu.
  27. Dał też Cielca iednego, Skopu iednego, Baranka łońszczaka dla ofiary paloney.
  28. A Kozła iednego za grzech.
  29. A ku ofierze spokoyney dwa Woły, pięć Skopow, pięć Kozłow, y pięć Barankow łońskich. To tedy były dary Eliaba syna Elonowego.
  30. Czwartego dnia oddał swe dary Elizur syn Sedeurow, Książę pokolenia Rubenowego.
  31. A dary iego były Misa śrebrna, ktora ważyła sto y trzydziesci syklow, Czasza srebrna co ważyła siedmidziesiąt Syklow koscielnych, na ktorych było pełno mąki czystey z oliwą nagnietaney ku ofierze śniedney.
  32. Przytym Czaszkę złotą ważącą dziesięć syklow, na ktorey było pełno rzeczy wonnych ku kadzeniu.
  33. Przytym Cielca iednego, Skopu iednego, Baranka łońszczaka ku ofierze paloney.
  34. A Kozła iednego za grzech.
  35. Ktemu dwa Woły, pięć Skopow, pięć Kozłow, y pięć Baranow rocznych ku ofierze spokoyney. A tyć były dary Elizura syna Sedeurowego.
  36. Piątego dnia po niem przyniosł dary swe Salamiel syn Surysadaiego, Książę pokolenia Symeon.
  37. A dary iego były, Misa śrebrna co ważyła sto y trzydzieści syklow, Czasza śrebrna co ważyła siedmidziesiąt syklow kościelnych, pełne mąki czystey nagnietaney z Oliwą ku ofierze śniedney.
  38. Przy tym też dał Czaszkę złotą ważącą dziesięć syklow, pełną rzeczy wonnych ku kadzeniu.
  39. Ktemu Cielca iednego, Skopu, y Baranka ku ofierze paloney.
  40. A Kozła iednego za grzech.
  41. Nad to dwa Woły, pięć Skopow, pięć Kozłow, pięć Baranow rocznych ku ofierze spokoyney. A tyć były dary Salamiela syna Surysadaiego.
  42. Szostego dnia przyniosł dary swe Eliazaf syn Duelow Książę synow Gad.
  43. A dary iego były, Misa śrebrna co ważyła sto y trzydzieści syklow, a Czasza śrebrna co ważyła siedmidziesiąt syklow kościelnych, na ktorych było pełno czystey mąki nagnietaney z oliwą ku ofierze śniedney.
  44. Oddał też Czaszkę złotą ważącą dziesięć syklow, pełną rzeczy wonnych ku kadzeniu.
  45. Ktemu cielca iednego, Skopu, y Baranka ku ofierze paloney.
  46. A Kozła ku ofierze za grzech.
  47. Nad to dwa Woły, pięć Skopow, pięć Kozłow, pięć Baranow rocznych ku ofierze spokoyney. A tyć były dary Eliazafa syna Duelowego.
  48. Siodmego dnia przyniosł dary swe Elizama syn Amiudow Książę synow Efraim.
  49. A dary iego były, Misa śrebrna co ważyła sto y trzydziesci syklow, a Czasza śrebrna co ważyła siedmidziesiąt syklow kościelnych, na ktorych było pełno mąki czystey nagnietaney z oliwą ku ofierze śniedney.
  50. Oddał też Czaszkę złotą ważącą dziesięć syklow, pełną rzeczy wonnych ku kadzeniu.
  51. Ktemu Cielca iednego, Skopu, y Baranka ku ofierze paloney.
  52. A Kozła ku ofierze za grzech.
  53. Nad to dwa Woły, pięć Skopow, pięć Kozłow, pięć Baranow rocznych ku spokoyney ofierze. A tyć są dary Elizamowe Syna Amiudowego.
  54. Osmego dnia przyniosł ofiary swe Gamaliel Syn Fadazurow, Książę synow Manase.
  55. A dary iego były Misa śrebrna co ważyła sto y trzydzieści syklow, a Czasza śrebrna co ważyła siedmidziesiąt syklow kościelnych, pełne mąki czystey z oliwą nagniecioney ku ofierze śniedney.
  56. Oddał też Czaszkę złotą ważącą dziesięć syklow, pełną rzeczy wonnych ku kadzeniu.
  57. Ktemu Cielca iednego, Skopu, y Baranka ku ofierze paloney.
  58. A Kozła ku ofierze za grzech.
  59. Nad to dwa Woły, pięć Skopow, pięć Kozłow, pięć Barankow rocznych ku spokoyney ofierze. A tyć były dary Gamaliela syna Fadazurowego.
  60. Dźiewiątego dnia oddał dary swe Abidam syn Gedeonow, Książę synow Beniaminowych.
  61. A dary iego były, Misa śrebrna co ważyła sto y trzydzieści syklow, a Czasza śrebrna co ważyła siedmidziesiąt syklow kościelnych, na ktorych było pełno mąki czystey nagniecioney z oliwą ku ofierze śniedney.
  62. Oddał też Czaszkę złotą ważącą dziesięć syklow, pełną rzeczy wonnych ku kadzeniu.
  63. Ktemu Cielca iednego, Skopu, y Baranka ku ofierze paloney.
  64. A Kozła dla ofiary za grzech.
  65. Nad to dwu Wołu, pięć Skopow, pięć Kozłow, pięć Baranow rocznych ku spokoyney ofierze. A tyć były dary Abidamowe syna Gedeonowego.
  66. Dnia dziesiątego przyniosł dary swe Ahiezer syn Amisadaiego Książę synow Dan.
  67. A dary iego były Misa śrebrna co ważyła sto y trzydzieści syklow, a Czasza śrebrna co ważyła siedmidziesiąt syklow kościelnych, na ktorych było pełno mąki czystey z oliwą nagniecioney ku ofierze śniedney.
  68. Oddał też Czaszkę złotą ważącą dziesięć syklow, pełną rzeczy wonnych ku kadzeniu.
  69. Ktemu Cielca iednego, Skopu, y Baranka ku ofierze paloney.
  70. A Kozła ku ofierze za grzech.
  71. Nad to dwa Woły, pięć Skopow, pięć Kozłow, pięć Baranow rocznych ku ofierze spokoyney. A tyć były dary Ahiezerowe syna Amisadaiego.
  72. Dnia iedennastego przyniosł dary swe Pagiel syn Okranow Książę synow Aser.
  73. A dary iego były Misa srebrna sto y trzydzieści Syklow ważąca, Czasza śrebrna siedmidziesiąt Syklow kościelnych ważąca, pełne mąki nagniecioney z oliwą ku ofierze śniedney.
  74. Dał też Czaszkę złotą co ważyła dziesięć Syklow, pełną rzeczy wonnych ku kadzeniu.
  75. Przytym Cielca iednego, Skopu y Barana łońszczaka ku ofierze paloney.
  76. A Kozła ku ofierze za grzech.
  77. Nad to dwa Woły, pięć Skopow, pięć Kozłow, pięć Baranow rocznych ku spokoyney ofierze. A tyć były dary Pagiela syna Ochranowego.
  78. Dnia potym dwunastego Ahira syn Enanow Książę synow Neftali przyniosł dary swe.
  79. A dary ty były Misa śrebrna ważąca sto trzydziesci syklow, Czasza śrebrna ważąca siedmidziesiąt Syklow kościelnych, pełne mąki czystey z oliwą nagnietaney ku ofierze śniedney.
  80. Czaszka też złota ważąca dziesięć Syklow, pełna rzeczy wonnych ku kadzeniu.
  81. Dał też Cielca iednego, Skopu y Barana roczniego ku ofierze paloney.
  82. A Kozła ku ofierze za grzech.
  83. Ktemu dwa Woły, pięć Skopow, pięć Kozłow, pięć Baranow rocznych ku ofierze spokoyney. A tyć były dary Ahiry syna Enanowego.
  84. A toć było poświącanie Ołtarza onegoż dnia gdy pomazan iest od Książąt Izraelskich: Naprzod dwanascie mis śrebrnych, dwanascie czasz śrebrnych, dwanascie czaszek złotych.
  85. Każda Misa ważyła sto y trzydziesci syklow, a Czasza siedmidziesiąt. Owa wszytkiego srebra w onym naczyniu było dwa tysiąca y cztery sta Syklow wagi koscielney.
  86. A dwanascie czaszek złotych co były pełne rzeczy wonnych ku kadzeniu, każda z nich ważyła dziesięć syklow wagi koscielney: Owa waga wszytkiego złota była onych czaszek sto y dwadziescia Syklow.
  87. A wszytkich Wołow ku ofierze paloney, dwanaście cielcow, dwanascie Skopow, y dwanascie Barankow rocznych z ich sniednemi ofiarami, y dwanascie Kozłow za grzech.
  88. A zasię ku ofiarom spokoynem było Wołow dwadziescia y cztery, szesćdziesiąt Skopow, szesćdziesiąt Kozłow, szesćdziesiąt Baranow rocznych. A toć było poswiącanie Ołtarza gdy gi pomazano.
  89. A gdy Moiżesz wszedł do Przybytku zgromadzenia, aby się rozmawiał z Bogiem, tedy słyszał głos mowiącego do siebie z onego Wieka ktore było nad Skrzynią swiadectwa, miedzy dwiema Cheruby, a z tamtąd sie z niem rozmawiał.

    Kapituła 8.
    ¶ 2. Rozrządzenie Lamp. 4. Kształt Lichtarza. 6. Oczyścienie y ofiara Lewitow. 14. Wiek o ktorym mieli być na służbę Pańską przypuszczani.

  1. Potym Pan rzekł do Moiżesza temi słowy.
  2. Powiedz to Aaronowi, Gdy zapalisz Lampy, tedy wszytka siedmi gorzeć będą przeciw Lichtarzowi.
  3. A tak vczynił to Aaron a zapalił Lampy przeciw Lichtarzowi, tak iako był Pan roskazał Moiżeszowi.
  4. Lichtarz też on vrobion był ze złota szczerego breytowanego, tak słupiec iego iako y kwiaty około niego, Na ten kształt iaki był Pan vkazał Moiżeszowi, sprawił gi.
  5. Potym ieszcze mowił tak Pan do Moiżesza.
  6. Weźmi Lewity z pośrzod synow Izraelskich, a oczysć ie.
  7. A będziesz ie tak sprawował przy oczyscieniu ich, A Pokrop ie wodą oczyścienia, a niech ogolą brzytwą wszytko ciało swoie, a vprawszy szaty swe, niech czystemi będą.
      A Tu sie znaczy w tey Cerymoniey omycie y oczyścienie synow Bożych ktorzy są omyci y oczyścieni we krwi Krystusowey, a poświęceni są ku chwale iego.

  8. Tedy maią wźiąć cielca a kniemu ofiarę sniedną z mąki czystey nagnietaney z oliwą, a weźmiesz też y drugiego cielca ofiarę za grzech.
  9. Y przywiedziesz Lewity przed Przybytek zgromadzenia, a przyzowiesz do tego wszytek lud Izraelski.
  10. Y postawisz Lewity przed Panem, a synowie Izraelscy włożą ręce swe na nie.
  11. Ty Lewity Aaron postawi y ofiarować będzie przed Panem od synow Izraelskich, aby sprawowali posługi Pańskie.
  12. Ci zasię Lewitowie będą kłasć ręce swe na głowę cielcow, y iednego będziesz ofiarował za grzech, a drugiego ku ofierze zapaloney Panu, aby przez to oczyscieni byli.
  13. Potym postawisz Lewity przed Aaronem y przed syny iego, a ofiarować ie będziesz przed Panem.
  14. A odłączysz Lewity z pośrzod synow Izraelskich, iżby byli moiemi.
  15. Potym sie zeydą Lewitowie aby służyli w Przybytku zgromadzenia, A tak ie oczyścisz y ofiarować mnie będziesz.
  16. Abowiem oni mnie są istotnie oddani od Synow Izraelskich, za wszytki pierworodne ktoreby sie iedno naprzod vrodziły z matek swych, a tyciem ia sobie obrał z synow Izraelskich.
  17. Gdyż wszyscy pierworodni z Izraelitow moi są, tak od ludzi iako y od bydła, ktorem ia poświęcił sobie, iakosz ieszcze od onego czasu gdym pobił wszytki pierworodne w Egiptcie.
  18. Y obrałem sobie Lewity miasto pierworodnych synow Izraelskich.
  19. A darowałem ie Aaronowi y synom iego z pośrzod Izraelitow, aby oni odprawowali służby za syny Izraelskie w Przybytku zgromadzenia, a iżby sie modlili za Izraelczyki, aby na nie nie przyszło iakie karanie, gdyby przychodzili do Mieysca Swiętego.
  20. A tak Moiżesz y Aaron y wszytko zgromadzenie Izraelskie, wszytko to vczynili z Lewitami, co iedno był Pan o nich roskazał Moiżeszowi.
  21. A przetoż Lewitowie vprawszy szaty swe oczyścieni byli, a Aaron ofiaruiąc ie przed Panem, vczynił modlitwę za ich oczyscienie.
  22. Potym przyszli Lewitowie ku sprawowaniu vrzędu swego w Przybytku zgromadzenia, przed Aaronem y przed syny iego, tak iako był Pan o Lewitoch roskazał Moiżeszowi, y tak że to vczynili z niemi.
  23. Rzekł nad to Pan do Moiżesza temi słowy.
  24. To też ieszcze masz wiedzieć o Lewitach, od dwudziestego y piątego roku y wyższey, każdy z nich wnidzie sprawować vrząd swoy w posłudze Przybytku zgromadzenia.
  25. A ktorzy z nich będą w piącidziesiąt lat, ci iuż nie maią sprawować vrzędu swego, ani daley służyć maią.
  26. Ale braciey swoiey nadsługować będą w Przybytku zgromadzenia, strzegąc tego coby iem poruczono, ale służb inych na sobie nieść nie będą. A tak tym porządkiem poruczysz Lewitom vrzędy ich.

    Kapituła 9.
    ¶ 3. Czas y obyczay obchodu Wielkiey nocy. 15. Obłok nad Przybytkiem miedzy Izraelczyki.

  1. Y rzekł Pan do Moiżesza na puszczy Synai, Miesiąca pierwszego, roku wtorego po wyściu ich z Egiptskiey ziemie temi słowy.
  2. Synowie Izraelscy obchodzić będą Wielką noc czasu naznaczonego.
  3. To iest czternastego dnia miesiąca tego, będziecie obchod iey sprawować w wieczor czasu swego, według wszech cerymoniy y vstaw około niey.
  4. Mowił tedy Moiżesz do Izraelitow, około obchodu Wielkonocnego.
  5. A tak synowie Izraelscy obchod czynili Wielkonocny, Dnia Czternastego Miesiąca Pierwszego w wieczor na puszczy Synai, a wszytko to Izraelczycy czynili co był Pan roskazał Moiżeszowi.
  6. Y byli niektorzy splugawieni nad vmarłemi, ktorzy nie mogli obchodu czynić Wielkonocnego onego dnia, A przetoż tego dnia przyszli do Moiżesza y do Aarona.
  7. A rzekli do niego, Splugawienichmy są vmarłem, y czemusz wżdy niemożemy oddać ofiary Panu czasu swego w pośrzod synow Izraelskich:
  8. Ktorym tak odpowiedział Moiżesz, Potrwaycie aż vsłyszę od Pana co mi roskaże o was.
  9. Tedy rzekł Pan do Moiżesza temi słowy.
  10. Powiedz tak synom Izraelskiem, Gdyby kto z was abo z potomstwa waszego napotym był splugawion vmarłym, abo był na dalekiey drodze, tedy przedsię będzie sprawował obchod Wielkonocny Panu.
  11. Ale miesiąca wtorego dnia czternastego sprawować gi będą w wieczor, iedząc chleby przasne a gorzkie zioła.
  12. Nie zostawią go nic nazaiutrz * ani złamią w niem żadney kości, a wedle wszego obchodu Wielkonocnego sprawować gi będą.
      * W.2.Mo.12.v.46. Ioan.19.v.36.

  13. Ale iesliż iest człowiek czysty, abo iż też nie iest w drodze, a nieczyniłby obchodu Wielkonocnego, A Takowy będzie wykorzenion z liczby ludu swego, A iż nie oddał ofiary Panu czasu swego, odniesie karanie za grzech swoy.
      A Tu sie taiemnie znaczy, o czem powiedział Ian S. w.6.K. Iesliż nie będziecie ieść ciała Syna człowieczego a nie będziecie pić krwie iego, nie będziecie mieć żywota w sobie.

  14. A iesliżby przychodzień mieszkaiący miedzy wami sprawował obchod Wielkonocny Panu, tedy gi ma sprawować wedle vstaw y Cerymoniy iey, A iedenże zwyczay będzie tak gościa iako y tego ktory sie rodził w źiemi waszey.
  15. Dnia tedy onego gdy iest wystawion Przybytek, Obłok okrył Wierzch Przybytku świadectwa, a w wieczor okazało sie nad Przybytkiem iakoby podobieństwo ognia aż do poranku.
  16. Y także bywało vstawicznie, że we dnie Obłok, a w nocy podobieństwo ognia Okrywało gi.
  17. A gdy się Obłok podnaszał od Przybytku, na ten czas ruszali sie Izraelitowie z mieysca, a gdzie sie kolwiek zastanawiał Obłok, tam Izraelczycy stanowili namioty swoie.
  18. Owa na roskazanie Pańskie synowie Izraelscy ruszali sie z mieysca swego, y stanowili sie z obozem swoiem, a iako długo stał obłok nad Przybytkiem, tak też y oni na mieyscu trwali.
  19. + A iesliż długo stał Obłok on nad Przybytkiem, tedy też Izraelscy synowie sprawowali służbę Pańską, nie ruszaiąc sie z mieysca.
      + 1.Korin.10.v.1.

  20. Ale gdy Obłok niedługo trwał nad Przybytkiem, iako trwali na mieyscu na roskazanie Pańskie, tak się też tedy ruszali.
  21. A gdy Obłok zastanowiwszy sie od wieczora aż do poranku, podnaszał sie w tenże czas, tedy ciągnęli: Owa gdy sie podnaszał tak we dnie iako y w nocy Obłok, tedy szli w drogę.
  22. A iesli przes kilka dni abo cały miesiąc, abo też cały rok trwał Obłok nad Przybytkiem, tedy synowie Izraelscy tak długo z obozem stali, a z mieysca sie nie ruszali, Ale iak skoro się podnosił, tedy ciągnęli w drogę.
  23. B A tak zawżdy na roskazanie Pańskie stanowili sie na mieyscu, y ruszali sie z obozem, strzegąc wszytkiego tego co iem Pan roskazał przez Moiżesza.
      B Słowo Pańskie ma być zawżdy wodzem sługom iego w każdey rzeczy.

    Kapituła 10.
    ¶ 2. Trąby śrebrne y vżywanie ich. 12. Ruszenie ludu z swemi woyski z puszczey Synai do Faran. 29. Obab sie zbrania ciągnąć z ludem. 35. Modlitwa Moiżeszowa w ruszeniu y w ciągnieniu z Skrzynią.

  1. Potym Pan mowił do Moiżesza temi słowy.
  2. Sprawi sobie dwie trąbie śrebrne breytowane, ktorych vżywać będziesz ku wzywaniu ludu, y gdy sie woysko ruszyć ma.
  3. Gdy tedy w nie zatrąbią, tedy sie do ciebie zbieży lud wszytek ku drzwiam Przybytku zgromadzenia.
  4. A iesliż zatrąbią w iednę trąbę, tedy sie zeydą ktobie Książęta y Hetmani woyska Izraelskiego.
  5. A gdy zatrąbią hucznie a ogromnie, tedy oboz tych co leżą od Wschodu słońca naprzod sie z miesca ruszy.
  6. A gdy zaś drugi raz zatrąbią także ogromnie tedy się z mieysca ruszy oboz tych ktorzy się byli położyli ku Południu: Bo ku ciągnieniu ogromniey trąbić maią.
  7. Ale ku zgromadzeniu ludu lekko zatrąbicie, a nie hucznie a ogromniey.
  8. Synowie A Aaronowi kapłani trąbić maią w ty trąby, ktory zwyczay będzie miedzy wami za wieczne prawo, y w potomstwie waszym.
      A Vrząd trąbienia w trąby poruczony synom Aaronowem, znamionuie vrząd prawdziwych slug Bożych w Kościele, Aby rozgłaszali chwałę Bożą w zgromadzeniu y naukę Słowa iego, abowiem to iest prawdziwy a wdzięczny głos trąb, ktory strasząc nieprzyiacioły Pańskie zwycięstwo nad niemi sprawuie.

  9. A gdy wyciągniecie ku bitwie w źiemi waszey, z nieprzyiacielem ktoryby was trapił, tedy zatrąbicie w trąby ogromnie, Tamże na ten czas Pan Bog wasz wspomni na was, y zachowa was od nieprzyiacioł waszych.
  10. Ktemu czasu wesela waszego w swięta vroczyste, y czasu odnowienia miesiącow, będziecie trąbić w trąby przy ofiarach waszych palonych, y przy ofiarach spokoynych, aby was ony przywiodły na pamięć Bogu waszemu, Bom ia iest Pan Bog wasz.
  11. Y stało sie Roku Wtorego dnia dwudziestego miesiąca B wtorego, iż z Przybytku świadectwa podniosł sie obłok.
      B To iest Kwietnia.

  12. A także sie ruszyli synowie Izraelscy zszykowawszy hufy z puszczey Synai, a obłok stanął nad puszczą Faran.
  13. A to ruszenie z tamtąd było napierwsze, iako był Pan roskazał Moiżeszowi.
  14. Naprzod szła na czele chorągiewi obozu Synow Iudowych z hufy swemi, nad ktoremi był Hetmanem Naazon syn Aminadabow.
  15. A nad hufem pokolenia Izascharowego był Hetmanem Natanael syn Suarow.
  16. Nad hufem pokolenia Zabulonowego, był Hetmanem Eliab syn Elonow.
  17. Tedy był rozebran Przybytek, a potym wyciągnęli Gersonitowie y Merarytowie niosąc gi.
  18. Zatym szedł proporzec obozu Rubenowego z hufy swemi, nad ktoremi był Hetmanem Elizur syn Sedeurow.
  19. Nad hufem pokolenia Symeonowego był Hetmanem Salamiel syn Surysadaiego.
  20. Nad hufem też pokolenia Gad był Hetmanem Eliazaf syn Duelow.
  21. Za temi szli Kaatytowie niosąc rzeczy swięte, a oni pierwszy rozbijali Przybytek niźli ci nadciągnęli.
  22. Potym szedł proporzec obozu synow Efraimowych z hufy swemi, nad ktoremi był Hetmanem Elizama syn Amiudow.
  23. A nad hufem pokolenia Manasesowego był Hetmanem Gamaliel syn Fadazurow.
  24. Nad hufem też pokolenia Beniaminowego był Hetmanem Abidam syn Gedeonow.
  25. A potym szła pozad chorągiewi synow Dan, zamykaiąc wszytki woyska, nad tem hufem był Hetmanem Ahiezer syn Amisadaiego.
  26. A nad hufem pokolenia Aser, był Hetmanem Pagiel syn Ochranow.
  27. Nad hufem też pokolenia Neftali, był Hetmanem Ahira syn Enanow.
  28. Takowemci porządkiem ciągnęli w szyku synowie Izraelscy rozdzieleni na hufy.
  29. Potym tak Moiżesz mowił do Obab syna Raguelowego świekra swego Madyańczyka, My ciągniemy do mieysca ktore nam Pan dać obiecał, podź z nami a my tobie dobrze vczyniemy, Abowiem obiecał to Pan iż ma wiele dobrego dać Izraelowi.
  30. Tedy mu on na to odpowiedział, Nie poydę, ale sie wrocę do ziemie swey y do rodziny moiey.
  31. Ale on rzekł kniemu, Proszę nie puszczay sie nas, abowiem ty rozumiesz na ktorym mieyscu w puszczy mamy zataczać oboz, a ty będziesz naszem wodzem.
  32. A iesliż poydziesz z nami, tych dobr ktorych nam Pan vżyczy, tychże też y tobie vżyczemy.
  33. A także odciągnęli od gory Pańskiey, a szli w drogę przez trzy dni a Skrzynia przymierza Pańskiego szła przed niemi naprzod trzy dni, aby iem było naleźiono mieysce ku odpoczynieniu.
  34. A obłok Pański szedł nad niemi we dnie gdy się ruszali z obozem.
  35. A gdy iuż szli w drogę z Skrzynią, tedy sie Moiżesz modlił mowiąc tak, Powstań o Panie, aby sie rosproszyli nieprzyiaciele twoi, a vciekli przed tobą ci ktorzy maią w nienawiści ciebie.
  36. A gdy iuż stanęła tedy mowił, Obroć się Panie ku wielkosci woysk Izraelskich.

    Kapituła 11.
    ¶ 1. Pomsta na niesłuszne vskarzanie ludu. 4. Ktorzy gdy pragnęli mięsa. 31. Dane iem są mnostwa przepiorek. 33. A zatym wnet przyszła pomsta. 11. Moiżesz sie modli za ludem. 16. A siedmdziesiąt starszych z ludu dani są iemu na pomoc.

  1. Y trefiło sie potym że lud nie słusznie sie vskarżał narzekaiąc, co sie Panu nie podobało: A vsłyszawszy to barzo sie rozgniewał, y zapalił sie ogień iego przeciwko iem, a popalił niemałą część obozu.
  2. Tedy lud wołał do Moiżesza, a on sie modlił Panu, y wnet vgasł ogień.
  3. Tamże wezwał mieysce ono A Tabera, abowiem sie tam był zapalił na nie ogień Pański.
      A To iest spalenie.

  4. Lud tedy pospolity ktory był miedzy niemi poruszon chciwoscią wielką odwrocił sie, gdzie też y Synowie Izraelscy płakali mowiąc, * Y ktoż nas nakarmi mięsa:
      * 1.Korin.10.v.6.

  5. Wspominamy na ryby ktorychesmy darmo vżywali w Egiptcie, y na ogorki, malony, łuk, cybulę y czosnek.
  6. A teraz wywiędły dusze nasze, gdyż nic przed oczyma nie mamy iedno tylko Mannę.
  7. A ona Manna podobna była ziarnu Koryandrowemu, a barwy takiey iako B Perła biała.
      B W Zydowskiem stoi Bedola, a w Greckiem Kryształ.

  8. + Ktorą ludzie rozszedszy się zbierali a mełli w żarnach, y tłukli w moździerzach, a warzyli w kotlech czyniąc też z niey y placki, a smak iey był iako świeżey oliwy.
      + W 2.Mo.16.v.14. Psal.78.v.24. Ioan.6.v.31.

  9. Ta manna padała w nocy z rosą do obozu.
  10. Y vsłyszał Moiżesz iż lud wszytek w obec płakał przed namioty swemi, ktora rzecz poruszyła Pana ku wielkiemu gniewu, a Moiżesza też to barzo obraźiło.
  11. Tedy rzekł Moiżesz do Pana, Przeczże mię tak trapisz sługę twego: a przecz łaski v ciebie naleść nie mogę: iżeś ty tak cięszkie brzemię tego wszytkiego ludu na mię włożył:
  12. Y zażem ia sam począł a porodził lud ten, iż mi mowisz, Nieś gi na łonie swoiem, iako piastun nosi niemowiątko, do ziemie o ktorąś przysiągł oycom ich:
  13. Y gdzież ia mam wźiąć mięsa iż bych go wszytkiemu ludowi temu dał: Bo oto płaczą na mię a mowią, Day nam mięsa abychmy sie go naiedli.
  14. Nie mogęć sam dosyć vczynić temu ludowi, abowiem mi iest nazbyt ciężek.
  15. A iesliż sie iuż tak zemną obchodzić chcesz: proszę cię iesliżem nalazł łaskę v ciebie, C radszey mię zabiy abych iuż daley nie patrzył na swoy żal.
      C Radszey niech vmrę a niżbych miał widzieć pomstę, ktorą ty sprawiedliwym swym sądem puścisz na ten lud za iego złości, A takowyć iest zawżdy stan sług Bożych, ktorym zwierzono prace y około kościoła iego, iż w niem pełno żalu y frasunku zawżdy miewaią.

  16. Tedy Pan rzekł do Moiżesza, Zbierz ku mnie siedmidziesiąt mężow z starszych ludu Izraelskiego, ktore ty wiesz być Starszemi y przednieyszemi nad ludem, a przywiedź ie przed drzwi Przybytku zgromadzenia, y niech tam z tobą staną.
  17. A ia też tam zstąpię abych się rozmowił z tobą, y vdzieliwszy z tego ducha ktory w tobie iest podzielę go też miedzy nie, aby oni z tobą nosili brzemię ludu tego, a nie tylko ty sam.
  18. Rzeczesz też ludowi, Poswięćcie sie na iutro, a będziecie ieść mięso, bo płacz wasz przyszedł do vszu Pańskich a mowiliscie, Ktoż nas nakarmi mięsa: lepieyci nam było mieszkać w Egiptcie, A przetoż wam Pan da mięso, ktore iesć będziecie.
  19. Nie będziecie go ieść tylko przez ieden dzień, abo przez dwa, ani przez pięć, ani przez dziesięć, ani przez dwadziescia.
  20. Ale przez cały miesiąc, aż sie wam nozdrzami rzuci, a omierznie wam, gdyżeście wzgardzili Panem ktory iest miedzy wami, a iżescie przed niem płakali tak mowiąc, Nacożesmy tu wyszli z Egiptu:
  21. A Moiżesz rzekł, Ludu tego z ktorym mieszkam iest sześć kroć sto tysięcy pieszych, a tyś powiedział iż im dasz mięsa dostatek, aby iedli przez cały miesiąc.
  22. Izali iem będą bić woły y owce iżby ich dostatek mieć mogli: izali sie też zbiorą wszytki ryby morskie aby ich dostatek mieli:
  23. Na to odpowiedział Pan Moiżeszowi, Izasz ręka Pańska iest skurczona: oto iuż vyzrysz iesliż sie dosyć stanie obietnicy moiey, abo nie.
  24. A tak wyszedszy Moiżesz opowiedział ludowi słowa Pańskie, y zebrał siedmidziesiąt mężow z starszych ludu onego, a postawił ie około Przybytku.
  25. Tedy Pan zstąpił w obłoku y mowił do niego, a vdzieliwszy z ducha onego ktory był w niem, podzielił go miedzy ony Siedmidziesiąt mężow z starszych, a gdy on duch został na nich, tedy przez przestanku D prorokowali.
      D Od onego dnia prorokowali do kąd na onym vrzędzie byli, to iest karali, napominali, nauczali lud y chwalili Pana.

  26. Ale Dwa z nich zostali byli w namieciech, z ktorych było imię iednego Eldad, a drugiego Medad, na ktorych też został onże Duch (bo byli napisani, ale nie przyszli do Przybytku) A tak ci też prorokowali w namieciech.
  27. Tedy przybieżało iedno pacholę opowiedaiąc Moiżeszowi, Iż Eldad y Medad prorokuią w oboźie.
  28. A tak Iozue syn Nunow Moiżeszow służebnik ieden z onych ktore był sobie obrał, odpowiedział na to y rzekł, Panie moy Moiżeszu zakasz iem.
  29. Ktoremu tak odpowiedział Moiżesz, Czemuś ty za mię zazdrosciw: Boże day aby wszytek lud Pański prorokował, a iżby iem Pan dał Ducha swoiego.
  30. Odszedł tedy Moiżesz do obozu z starszemi ludu Izraelskiego.
  31. * A zatym wyszedł wiatr od Pana, a wypłoszywszy z Morza Przepiorki, przypędził do namiotow, y rospuscił tak daleko wszędy około obozu, iako na ieden dzień chodu, a latały nad ziemią iakoby na dwu łokiet.
      * W 2.Mo.16.v.13. Psalm.78.v.26.

  32. Tedy wstawszy lud przez cały on dzień y przez wszytkę noc, y nazaiutrz przez wszytek dzień, chwytali Przepiorki, a iuż to było namniey ktory ich nazbierał dziesięć Omer, ktorych sobie wszędy około namiotow dosyć nawieszali.
  33. A ieszcze było mięso w zębiech ich nie zeżwane, gdy Pan obruszywszy sie w gniewie na lud swoy, pobił ie barzo wielką plagą.
  34. Tamże mieysce ono nazwano E Kibrot hataawa, abowiem tam pogrzebion lud co pożądał mięsa.
      E To iest groby chciwosci.

  35. Y wnet z Kibrot hataawa ruszył sie lud do Haserot, y pomieszkali na onym mieyscu.

    Kapituła 12.
    ¶ 1. Narzekanie Maryey y Aarona przeciw Moiżeszowi. 6. Pan go zaleca. 10. Marya trądem zarażona. 13. Potym na prośbę Moiżeszowę vzdrowiona.

  1. A tedy Marya y Aaron przeciw Moiżeszowi mowili o A niewiastę Etyopską, ktorą on był sobie poiął za żonę B z Etyopiey.
      A Dla tego iż cudzoźiemkę przeciw prawom Izraelskiem poiął sobie za żonę.
      B Chociaż ona była Madyanitką, ale ią tu dla tego tak nazywa iż czarney płci była, abo też dla tego iż była z Etyopiey od wschodu słońca, ktora iest o granice z Arabią opoczystą, gdzie też iest y Madyan.

  2. Y mowili, Izali tylko przez samego Moiżesza Pan mowi: a zasz też y przez nas nie mowił: A to wszytko słyszał Pan.
  3. A Moiżesz był napokornieyszy miedzy wszytkiemi ludźmi co ich iedno było na ziemi.
  4. A tak rzekł natychmiast Pan do Moiżesza, do Aarona, y do Mariey, Wynidźcie wy trzey do Przybytku zgromadzenia: A wyszli wnet wszytko troie.
  5. Tedy zstąpił Pan w Słupie obłokowem, a stanął we drzwiach Przybytku, y wezwał k sobie Aarona y Maryey: Y przyszli oboie.
  6. A on mowił tak do nich, Słuchaycie teraz słow moich, Iesli kto miedzy wami będzie Prorokiem Pańskiem, Ia ktory iestem Pan dam sie mu znać C w widzeniu, abo przez sny będę z niem mowił.
      C Pan troiakiem obyczaiem vkazuie sie Prorokom swoiem. Naprzod w widzeniu co się trefuie tak cuiąc iako y spiąc. Drugiem przez sny, Trzeciem iawnie a iasnie przez swoie słowo. Ty dwa pierwsze obyczaie bywaią iakoby ducha zachwycenie, a z zatrwożeniem wszytkich zmysłow w onym obiawieniu. Ale ten trzeci bywa z vspokoieniem ducha y wszytkich zmysłow.

  7. Ale z Moiżeszem służebnikiem moim nie tak, gdyż on iest wiernem we wszytkiem domu moiem.
  8. Abowiem ia z niem vstnie a w widzeniu mowię, a on Pana wida nie pod pokrywką, ani pod podobieństwy: Y przeczżescie sie nie bali mowić przeciw służebnikowi moiemu Moiżeszowi:
  9. A tak sie Pan rozgniewał na nie a potym odszedł.
  10. Tedy obłok zniknął od Przybytku, a oto Marya strędowaciała zbielawszy iako śnieg. A weyzrawszy Aaron na Maryą, obaczył ią być trędowatą.
  11. Y rzekł potym Aaron do Moiżesza, Panie proszę nie wkładayże na nas grzechu tego, bociechmy głupie vczynili, a zgrzeszylismy.
  12. Proszę aby ona nie była podobna dzieciątku martwemu, ktorego połowica ciała zepsowana wychodzi z żywota matczynego.
  13. Tedy zawołał Moiżesz do Pana tak mowiąc, O Boże proszę vzdrowiże ią teraz.
  14. Ktoremu Pan odpowiedział, Iesliby Ociec iey plunął na twarz iey, izaliby sie nie musiała wstydać przez siedmi dni: A tak niech będzie wyrzucona z obozu przez siedmi dni, a potym będzie przyięta.
  15. A tak wypędzona iest Marya przez siedmi dni z obozu, a lud nigdziey sie nie ruszył, aż zasie Marya była przyięta.

    Kapituła 13.
    ¶ 3. Szpiegowie posłani do ziemie Chananeyskiey. 18. Poruczeństwo iako sie sprawować mieli. 22. Dosyć temu czynią y powiedaią co sie dzieie w źiemi Chananeyskiey.

  1. Potym sie lud ruszył od Haserotu, a położyli sie z obozem na puszczy Faran.
  2. A Pan mowił tedy do Moiżesza tymi słowy.
  3. Poszli ludzi ktorzyby przeszpiegowali ziemię Chananeyską, ktorą ia dawam synom Izraelskiem, a poslecie po iednemu z każdego pokolenia oycow ich, ktorzyby byli przednieyszy miedzy niemi.
  4. Tedy ie Moiżesz posłał z puszczey Faran według roskazania Pańskiego, a oni mężowie wszyscy byli co przednieyszy z synow Izraelskich.
  5. A tyć są imiona ich: Z pokolenia Ruben Sammua syn Zechurow.
  6. Z pokolenia Symeon, Safat syn Hurow.
  7. Z pokolenia Iuda, Kaleb syn Iefonow.
  8. Z pokolenia Isaschar, Igal syn Iozefow.
  9. Z pokolenia Efraim, Ozee syn Nunow.
  10. Z pokolenia Beniamin, Falty syn Rafuow.
  11. Z pokolenia Zabulon, Gedyel syn Sodego.
  12. Z pokolenia Iozef, to iest z potomstwa Manasse Gady syn Susego.
  13. Z pokolenia Dan Amiel syn Gemalego.
  14. Z pokolenia Asser, Setur syn Michaelow.
  15. Z pokolenia Neftali, Naabi syn Wapsego.
  16. Z pokolenia Gad, Guel syn Machego.
  17. A tyć są imiona mężow tych ktore posłał Moiżesz ku przeszpiegowaniu ziemie: Ale Moiżesz Ozee syna Nunowego przezwał Iozue.
  18. A tak posłał ie Moiżesz ku przeszpiegowaniu ziemie Chananeyskiey, roskazuiąc iem, Idźciesz tędy ku południowi a wnidźcie na gorę.
  19. Y oglądaycie iaka iest ziemia, a iaki iest lud ktory w niey mieszka, iesliż mocny czyli mdły, iesliż wielka abo mała liczba ich.
  20. Iaka też iest ziemia w ktorey mieszkaią, dobrali czyli zła, y co są za miasta w ktorych mieszkaią, a iesliż w namieciech czyli w mieyscach obronnych mieszkaią.
  21. Co też wżdy iest za ziemia, rodzaynali czyli nie płodna, mali w sobie drzewa czyli nie. A bądźcie czystego serca, y narwicie z owocow ziemie tey. A toć sie prawie w ten czas działo gdy wina doyźrewały.
  22. A tak oni tam weszli, y przespiegowali ziemię od puszczey Syn, aż do Rohob kędy idą do Emat.
  23. A idąc ku Południowi przyszli aż do Hebron, gdzie byli Achiman y Syzai, y Tolmai synowie Enakowi, A Hebron było zbudowane siedmią lat przed tym niż A Soan Egiptskie.
      A Niektorzy to miasto nazywaią Tanes iako wykładacz Kaldeyski.

  24. * Przyszli potym aż do rzeki Eszkol, a tam vrznęli gałąź z macice winney, na ktorey było pełno gron, y niesli ią dwa na drążku, także y Pomagranaty, y figi.
      * W.5.Mo.1.v.24.

  25. Y przezwano mieysce ono Nachal Eszkol, od oney gałęźi gron wina, ktorą tam byli vrznęli synowie Izraelscy.
  26. A tak sie potym po czterdziestu dni wrocili przeszpiegowawszy ziemię.
  27. Y przyszli do Moiżesza y do Aarona, y do wszytkiego ludu Izraelskiego na puszczą Faran, ktora iest w Kades, y dali iem y wszytkiemu pospolstwu o wszytkiem pewną sprawę, y vkazali owoce oney ziemię.
  28. A powiedali iem mowiąc, Przyszlismy do ziemie tey gdzieś ty nas był posłał, Y prawdać to iest że obfituie mlekiem y miodem, co oto znać z tych owocow iey.
  29. Lecz iż lud ktory w tamtych krainach mieszka iest mocny, a ktemu w nich są miasta wielkie y obronne, gdziechmy też widzieli y syny B Enakowe.
      B To iest Obrzymskie.

  30. Amalechitowie mieszkaią ku Południowi: A Heteyczycy, Iebuzeyczycy, y Amoreyczycy, ci leżą po gorach: A Chananeyczycy zasię leżą po iedney stronie morza y nad brzegiem Iordanu.
  31. Tedy Kaleb vczynił milczenie wszemu ludowi przed Moiżeszem, a rzekł, Idźmy iedno tam a podbiymy ią pod sie, bo ią możem opanować.
  32. Ale mężowie oni ktorzy z niem chodzili rzekli, Niemożem wtargnąć miedzy taki lud, bo są mocnieyszy niźli my.
  33. Y zganili synom Izraelskim onę ziemię ktorą byli przeszpiegowali tak mowiąc, Ziemia ta gdziechmy chodzili ku przeszpiegowaniu, iest ziemia pożeraiąca obywatele swoie, A lud wszytek ktorychmy tam widzieli, są mężowie wzrostu wysokiego.
  34. Widzielichmy też tam obrzymy Syny Enakowe z rodu obrzymiego, tak iżechmy sie przy nich zdali iako szarańca.

    Kapituła 14.
    ¶ Na powieść fałesznych nowin vlękł sie lud, a wołał szemrząc. 6. Chcą vkamionować Kaleba y Iozue ktorzy chwalili ziemię obiecaną. 10. Pan iem tego niedopuścił, a chce ie pomordować. 13. Ale iem odpuszcza na prośbę Moiżeszowę. 22. Oni ktorzy szemrali nie mieli przyść do obiecaney ziemie. 44. Porażeni są od nieprzyiacioł.

  1. Krzyknęło tedy wszytko zgromadzenie, a lud oney nocy płakał.
  2. Y szemrali wszyscy Izraelscy synowie przeciw Moiżeszowi y Aaronowi, a wszytek lud mowił do nich, O bychmy byli radszey pomarli w źiemi Egiptskiey abo na tey puszczy, obychmy byli pomarli.
  3. Czemusz wżdy prowadzi Pan nas do ziemie tey aby nas mieczem pomordowano, a iżbysmy byli podani na łup z żonami y z dziatkami naszymi, a zażby sie nam zasie nie lepiey do Egiptu wrocić:
  4. Y mowili miedzy sobą, Obierzmy miedzy sobą Hetmana, a wroćmy sie do Egiptu.
  5. Tedy Moiżesz y Aaron vpadli na ziemię na oblicza swe przed wszytką wielkością zgromadzenia synow Izraelskich.
  6. A Iozue syn Nunow z Kalebem synem Iefonowem, ktorzy też byli szpiegowie ziemie oney A rozszarpali na sobie odzienia swoie.
      A Ten zwyczay był ku okazaniu rozgniewania przeciw bluźnierstwu y złorzeczeniu iawnemu przeciw Bogu.

  7. I mowili do wszytkiego zgromadzenia synow Izraelskich tymi słowy, Ziemia ta ktorąchmy przeszpiegowali iest ziemia przenawybornieysza.
  8. Iesliż Pan iest nam miłosciwym, tedyć nas wprowadzi do niey, a poda ią nam, ktora ziemia iest opływaiąca mlekiem y miodem.
  9. Iedno niebądźcie odpornemi Panu, a nic sie nie boycie ludu oney ziemie, bo ie możemy zieść iako chleb, gdyż ich obrona iest odięta od nich, a Pan iest z nami, Nie boyciesz sie.
  10. B Tedy wszytek lud poczęli mowić, aby byli vkamionowani: Ale chwała Pańska okazała sie w Przybytku zgromadzenia wszytkiem Izraelitom.
      B Tu baczyć możemy przyrodzenie człowieka nie odrodzonego w osobach tych ktorzy tak szemrzą, a ktorzy przystawaią do nauczycielow fałesznych, wierząc kłamstwu a opuszczaiąc prawdę.

  11. Rzekł tedy Pan Moiżeszowi, Y dokądże lud ten wzruszać mie ma ku gniewu: y dokądże mi wierzyć nie będą widząc tak wiele cudow ktorem czynił miedzy niemi:
  12. Pobiję ie morem y wyniszczę ie, Ale ciebie rozmnożę w więczszy y możnieyszy narod niż ten iest.
  13. A Moiżesz rzekł do Pana, + Vsłysząli to Egiptcyanie z posrzodku ktorych wywiodłeś ten lud mocą swą.
      + W.2.Mo.32.v.12.

  14. Tedy też toż opowiedzą mieszkaiącym w tey ziemi, a dowiedzą sie o Panie żeś ty był w pośrzodku ludu tego, y okazowałeś sie iem oczywiscie, # a Obłok stawał nad niemi, także iż we dnie chodziłeś przed niemi w Słupie Obłokowem, a w nocy w Słupie ognistem.
      # W.2.Mo.13.v.22.

  15. A iżeś ty pobił lud ten iako człeka iednego, Tedyć rzecze pogaństwo ktorzy o twey sławie słyszeli tymi słowy.
  16. o Iż nie mogł Pan ludu tego wwieść do ziemie ktorą im slubił pod przysięgą, a przetoć ie na puszczy pomordował.
      o W.5.Mo.9.v.28.

  17. A tak teraz proszę aby sie okazała moc Pańska ktorąś ty opowiedział temi słowy.
  18. * Pan iest nierychły ku gniewowi, a wielki w miłosierdziu, odpuszczaiąc nieprawosci y przestępstwo, y C ktory nieczyni z winnego niewinnego, + karząc nieprawość oycowską w syniech do trzeciego y do czwartego pokolenia.
      C To iest Bog musi być sprawiedliwy, A przetoż go nie oto prosił Moiżesz aby nie miał złości ludu onego karać, ale iżby vżył miłosierdzia w swey sprawiedliwości, karząc iako ociec dobrotliwy, a nie iako srogi Sędzia.

      * Psalm.103.v.8.
      + W.2.Mo.20.v.5. W.5.Moiże.5.v.9. Ierem.32.v.18.

  19. Odpusćże proszę nieprawosć ludu tego, według twego wielkiego miłosierdzia, tak iakoś mu odpuszczał iakosz ieszcze z Egiptu aż dotąd.
  20. Tedy Pan rzekł, Odpusciłem iakoś prosił.
  21. D Ale zaprawdę iako żywę ia, y napełnia chwała Pańska wszytkę ziemię.
      D Tenci iest sposob przysięgi, ktorego vżywa Pan do ludzi, aby sie oświadczył, a tym więcey potwierdził słowo swoie dla ich krewkosci.

  22. Ci wszyscy ludzie ktorzy widzieli Wielmożność moię, y dziwy moie, ktorem czynił w Egiptcie y na puszczy, a ktorzy mie iuż kusili po dziesięć kroć, y nie chcieli być posłuszni głosu moiego.
  23. Nie oglądaią ziemie tey ktoram ia pod przysięgą zaslubił oycom ich, A także y ci wszyscy co mię ku gniewu wzruszaią, nie oglądaią iey.
  24. # Ale sługę mego Kaleba ktory będąc inakszego Ducha przy mnie trwał statecznie wwiodę do tey ziemie do ktorey chodził, a potomstwo iego posiędzie ią.
      # Iozue.14.v.6.

  25. Także Amalechity, y Chananeyczyki w rowniach mieszkaiące. A przetoż iutro wroćcie sie na zad, a idźcie na puszczą drogą ku Morzu E Czerwonemu.
      E Patrz o tym w 5.Mo.2.v.1.

  26. Ktemu mowił tak Pan do Moiżesza y do Aarona.
  27. o Y dokądże cierpieć mam temu złosliwemu zgromadzeniu ktore szemrze przeciwko mnie: słyszałem szemranie synow Izraelskich, iako szemrzą przeciwko mnie.
      o Psalm.106.v.25.

  28. A przetoż powiedz iem, * Zywę ia mowi Pan, Iż iakoscie przedemną mowili, tak wam to vczynię.
      * Niżey.26.v.65. y 32.v.10. W.5.Moi.1.v.35.

  29. Ciała wasze zostaną na tey puszczy, a wy wszyscy policzeni według wszytkiey liczby waszej od dwudziestego roku y wyższey, ktorzyscie szemrali przeciwko mnie.
  30. Nie wnidziecie do ziemie tey, na ktoram ia F podniosł rękę moię, obiecuiąc żescie w niey mieszkać mieli, krom Kaleba syna Iefunowego, y Iozue syna Nunowego.
      F To iest przysiągłem.

  31. A wwiodę tam maluczkie wasze o ktorychescie wy mowili iżby mieli być podani na łup, onić oglądaią tę ziemię ktorąscie wy wzgardzili.
  32. Ale trupy wasze polęgą na tey puszczy.
  33. A synowie waszy będą sie tułać po tey puszczy przez czterdziesci lat, odnosząc na sobie karanie za scudzołożenie wasze, aż waszych trupow nic nie stanie na puszczy.
  34. A ileście dni byli szpieguiąc w źiemi, tyle też lat wedle tych dni, + to iest czterdziesci lat poniesiecie karanie za wasze złosci, y poznacie iesliżem ia co rzekł prożno.
      + Ezech.4.v.6. Psal.94.v.10.

  35. Iestemci ia Pan ktorym to mowił, a sprawię to iż wszytko to złosliwe zgromadzenie ktore sie buntuie przeciw mnie, pozdycha a wniwecz sie obroci na tey puszczy.
  36. Oni tedy mężowie ktore Moiżesz słał ku przeszpiegowaniu ziemie, a ktorzy wrociwszy sie, wzruszyli wszytek lud ku szemraniu na przeciwko iemu vwłaczaiąc oney ziemi.
  37. # Pozdychali zarazem przed oblicznością Pańską iż ganili ziemię onę.
      # 1.Korin.10.v.10. Zyd.3.v.17. Iudas.5.

  38. Ale Iozue syn Nunow, y Kaleb syn Iefonow zostali żywi, z tych ktorzy chodzili ku przeszpiegowaniu ziemie.
  39. Y opowiedział Moiżesz wszytki ty słowa synom Izraelskiem, co lud słysząc barzo sie zasmucił.
  40. Tedy rano wstawszy wstąpili na wierzch gory mowiąc, o Oto my poydziem na to mieysce gdzie nam Pan powiedział, bociechmy zgrzeszyli.
      o W.5.Mo.1.v.41.

  41. Ale iem powiedział Moiżesz, Przecz słowo Pańskie przestępuiecie: wiedzcie żeć sie to wam nieposzczęści.
  42. Niechodźcie tam abyscie od nieprzyiacioł swych pomordowani nie byli, boć nie masz Pana miedzy wami.
  43. Sąć tam Amalechitowie y Chananeyczycy tusz przeciwko wam, a wy mieczem pomordowani będziecie: Abowiemescie odstąpili od Pana, a przetoż nie będzie przy was.
  44. A oni przedsię vpornie na wierzch gory szli: Ale Skrzynia przymierza Pańskiego z Moiżeszem nie ruszyła sie z obozu.
  45. Tedy Amalechitowie y Chananeyczycy ktorzy mieszkali na oney gorze poraźili a wparli ie aż do Horma.

    Kapituła 15.
    ¶ 3. Ofiary rozmaite y vstawa około nich. 22. Oczyścienie za grzech niewiadomosci. 32. Człowiek ktori zgwałcił Sabat na gardle karan. 38. Roskazanie około noszenia bramow na szatach, a dla czego ie miewano.

  1. Y mowił Pan do Moiżesza tymi słowy.
  2. Opowiedz to Izraelitom, Gdy przyidziecie do ziemie mieszkania waszego ktorą ia wam dam.
  3. A gdy będziecie chcieć ofiarować ofiarę zapaloną Panu, abo też poslubioną, abo dobrowolną ofiarę, abo przy obchodzeniu świąt waszych, czyniąc wdzięczną wonnosć Panu z Wołow abo z Skopow.
  4. Ten ktory dar przyniesie, tedy ma oddać za ofiarę śniedną Panu dziesiątą częsć Efa mąki przednieczystey nagniecioney, z czwartą częscią Hinu oliwy.
  5. Przytym wina czwartą częsć Hinu, ku pokropieniu ofiar palonych, abo ku ofierze iednego Barana.
  6. Przy Skopie też oddasz ofiarę twą śniedną dwie części dziesiąci mąki czystey nagnietaney, z trzecią częscią Hinu oliwy.
  7. Oddasz też y wino ku pokropieniu za wdzięczną wonnosć Panu.
  8. Przytym ofiaruiąc Cielca ku paleniu, abo ku ofierze dla wypełnienia slubu Panu, abo za pokoy.
  9. Tedy masz ku Cielcowi oddać ofiarę śniedną, troię dziesiątą część Efa, mąki przednieczystey nagniecioney z połowicą Hinu oliwy.
  10. Oddasz też ku zakrapianiu połowicę Hinu wina za ognistą ofiarę, dla wdzięczney wonności Panu.
  11. A toż ma być przy każdym Wole, y przy każdym Skopie, abo Baranie, tak z stada Owiec iako z stada Koz.
  12. A ile kroć zarznione ofiary oddawać będziecie, tedy się tak przy każdey sprawować macie.
  13. Wszyscy tedy domowi tak czynić maią ofiaruiąc zapaloną ofiarę ku wdzięczney wonnosci Panu.
  14. A ktoby też gosć będący miedzy wami abo iaki przychodzień mieszkaiący miedzy potomstwem waszem ofiarował ognistą ofiarę Panu ku wonnosci wdzięczney, tedy iako się wy sprawować będziecie, y on sie też tak niechay sprawuie.
  15. O A ludu moy, niechay będzie iednakasz vstawa, tak wam iako y przychodniom mieszkaiącym z wami, ktora niechay trwa za wieczne prawo y miedzy potomstwem waszem, a iako wy tak y przychodzień będzie przed Panem.
      A W Zydowskiem stoi o zgromadzenie.

  16. B W iednem prawie y pod iednem sądem bądźcie, tak wy iako y przychodniowie mieszkaiący z wami.
      B Gdyż nie iest iedno ieden Bog, tedyć też nie iest iedno iedna wiara, ieden zakon, ieden pasterz, y owczarnia iedna.

  17. Tedy mowił Pan do Moiżesza tymi słowy.
  18. Powiedz tak synom Izraelskim, Gdy wnidziecie do ziemie do ktorey was wiodę.
  19. A poczniecie vżywać chleba oney ziemie, tedy z niego macie oddać ofiarę Panu.
  20. Oddacie ku podnoszeniu placek z pierwszych ciast waszych, tak iako oddawacie ofiarę z pierwszego wymłocku.
  21. A tak z pierwszych swych ciast oddawać będziecie ofiarę Panu, y w potomstwach waszych.
  22. A iesliż nie bacznie obłądzicie sie nie czyniąc dosyć wszytkiemu temu roskazaniu co Pan powiedział Moiżeszowi.
  23. To iest wszytkiemu co wam Pan roskazał przez Moiżesza, od tego czasu iako wam naprzod dał roskazanie, y na potym potomstwom waszym.
  24. A iesliżby sie co miedzy ludem z omyłki a nieobacznie stało, tedy wszytko zgromadzenie ma ofiarować Cielca ku ofierze paloney za wdzięczną wonnosć Panu, społu z sniedną y z mokrą ofiarą według zwyczaiu, y Kozła z stada za grzech.
  25. Tak potym Kapłan ma sie modlić za wszytko zgromadzenie synow Izraelskich, a będzie iem odpuszczono, bo iest grzech niewiadomosci, a oni maią oddać dar ku ofierze paloney Panu, y ofiarę za grzech swoy przed Panem iż się tak obłądzili.
  26. Tedy będzie odpuszczono wszytkiemu zgromadzeniu synow Izraelskich, y przychodniowi ktory mieszka z wami, abowiem sie obłądził wszytek lud.
  27. A iesliżby kto sam tylko zgrzeszył z niewiadomosci, tedy ma przyniesć kozę rocznią ku ofierze za grzech.
  28. Y będzie sie modlił Kapłan za tym ktory zgrzeszył, a vpadł z niewiadomosci przed Panem, a tak go oczyści y będzie mu odpuszczono.
  29. Iako domowemu z synow Izraelskich, tak y przychodniowi ktory mieszka z niemi, iednakasz vstawa być ma, gdyby sie kto czego dopuscił z niewiadomosci.
  30. Ale ktoby vpornie zgrzeszył tak domowy iako y przychodzień, ten C bluźnił Pana, A przetoż takowy ma być wykorzenion spośrzod ludu swego.
      C Grzech hardosci y vporu, znaczy grzech nie odpuszczony, To iest bluźnierstwo przeciw Duchowi Swiętemu. A grzech mało wyższey namieniony z niewiadomości, okazuie grzech z krewkosci ktory Pan odpuszcza.

  31. Abowiem lekce poważył słowo Pańskie, a zgwałcił roskazanie iego, a przetoż ten będzie wykorzenion, odnosząc na sobie pomstę za złość swoię.
  32. A gdy synowie Izraelscy byli na puszczy, tedy znaleźli człowieka ktory zbierał drwa w dzień Sabatny.
  33. Tedy oni co go naleźli drwa zbieraiącego, przywiedli go przed Moiżesza, przed Aarona, y przed wszytko zgromadzenie.
  34. Ktorego oni dali do więźienia, D abowiem ieszcze niebyła vstawa coby z takiem czynić miano.
      D Było roskazano w wtorych księgach Moiżeszowych.31. Kapi.v.14. Iż taki winien był śmierci, ale ieszcze niebyło naznaczono iaką miał śmiercią być karan.

  35. Tedy Pan rzekł do Moiżesza, Człowiek ten niechay vmrze, a od wszytkiego zgromadzenia za namioty niechay vkamionowan będzie.
  36. A tak wszytko zgromadzenie wywiedli go za namioty, y vkamionowali, także y vmarł iako był Pan roskazał Moiżeszowi.
  37. Potym tak mowił Pan do Moiżesza.
  38. Opowiedz synom Izraelskiem a roskaż iem, aby sobie poczynili bramy v nadołkow szat swoich, a toż chowali y w potomstwach swoich, A do tych bramow niech pokładaią strefy z iedwabiu modrego.
  39. * Będziecie tedy mieć bramy takie, iż gdy weyzrycie na nie, wspomniecie sobie na wszytki roskazania Pańskie, abyscie ie pełnili, a nie vdacie sie za myslami ani za oczyma swemi, ktore was ku zcudzołożeniu wiodą.
      * W 5.Mo.22.y.12. Matt.23.v.5.

  40. A tak sobie przywodzić będziecie na pamięć wszytki roskazania moie, abyście iem dosyć czynili, a byli swiętemi Bogu waszemu.
  41. A iamci iest Pan Bog wasz, ktorym was wywiodł z źiemie Egiptskiey, abych był Bogiem waszym, Ia Pan Bog wasz.

    Kapituła 16.
    ¶ 1. Rosterk wszczęty przez Kore, Datana, y Abirona. 31. Pomsta nad niemi. 41. Szemranie ludu. 45. Karanie Pańskie nad niemi. 47. A iako iest vbłagan przez Aarona.

  1. Y * zbuntowali sie Kore syn Izaarow syna Kahatowego z pokolenia Lewi, y Datan, y Abiron Synowie Eliabowi, z niemi też y Hon syn Feletow z pokolenia Ruben.
      * Niżey.26.v.9. Iud.v.11.

  2. A powstali na Moiżesza, a społu z niemi pultrzecia sta mężow z synow Izraelskich, przednieyszy miedzy ludem, ktorzy do rady przypuszczani bywali, mężowie zacni.
  3. A Ci zebrawszy sie do Moiżesza y do Aarona rzekli iem, B Wieleć to iuż na was, gdyż wszytek lud prawie iest swięty, a Pan iest miedzy niemi, A przeczże sie wy tak wynosicie nad zgromadzeniem Pańskiē:
      A Ci buntownicy są przykładem przeklętym ludziō ktorzy sie targać śmieią na ten porządek ktory Pan Bog postawił w Kościele swoiem.
      B Barzo wiele sobie przywłaszczacie, mielibyscie iuż przestawać na stanie swym.

  4. Co gdy vsłyszał Moiżesz, vpadł na oblicze swoie.
  5. A mowił do Kore y do towarzyszow iego tymi słowy, Iutroż rano okaże Pan, kto iest iego, a przypusci do siebie tego ktory iest świętym, y tego co go on sobie obrał.
  6. A przetosz vczyńcie tak, weźmicie kadzidlnice, ty Kore ze wszytkiem twym zebraniem.
  7. Y nakładciesz do nich ognia y rzeczy wonnych ku kadzeniu przed Panem iutro, a ten kogoć sobie Pan obierze, będzie swiętem, wieleć to iuż na was synowie Lewi.
  8. Y rzekł powtore Moiżesz do Kore, Słuchaycie proszę was synowie Lewi.
  9. Ieszczesz na tym mało macie iż was Pan Bog Izraelski wybrał z posrzodku zgromadzenia Izraelskiego, aby was przypuscił do siebie ku posłudze w Przybytku Pańskim, a iżbyscie stali przed zgromadzeniem służąc za nie.
  10. Nad to że przypuscił y ciebie y wszytkę twą bracią syny Lewi, a wy ieszcze żądacie y nawyzszego kapłaństwa.
  11. Y dla tego żescie sie zbuntowali przeciw Panu, ty y ze wszytkiem swem zebraniem: Bo a coż zacz iest Aaron, żebyscie mieli szemrać przeciw iemu:
  12. Tedy roskazał do siebie wezwać Moiżesz Datana y Abirona synow Eliabowych, na co oni odpowiedzieli, Niepoydziemy.
  13. Ieszczesz na tym mało masz żeś nas wywiodł z źiemie opływaiącey mlekiem y miodem, abyś nas pomorzył na tey puszczy, A ieszczesz chcesz mieć nad nami zwierzchnosć a chcesz nas rzędzić:
  14. Ktemu nie dowiodłeś nas do ziemie obfituiącey mlekiem y miodem, aniś nam dał za osiadłosć pol y winnic / C Abo chcesz oczy wyłupić ludowi temu: Nie poydziemy.
      C Abo nas chcesz slepemi vczynić.

  15. Tedy sie barzo rozgniewał Moiżesz, y rzekł do Pana, Nie obźieray sie na ich ofiary, gdyżem ia od nich ani osła nie wźiął, y niwczymem żadnego z nich nieucisnął.
  16. Potym rzekł Moiżesz do Kore, Zeydźcie sie iutro rano przed Pana, ty sam y wszytko twe zebranie, przydzie też y Aaron.
  17. A weźmiecie wszyscy swe kadzidlnice nakładszy kadzidła do nich, prziydziesz każdy z swą kadziedlnicą przed Pana, iż będzie wszytkich kadziedlnic pułtrzecia sta, a ty też y Aaron prziydziecie z swemi kadziedlnicami.
  18. Wźięli tedy każdy z nich kadziedlnice swoie, a nakładszy w nie ognia y kadzidła, stanęli przed drzwiami Przybytku zgromadzenia, a także też Moiżesz y Aaron.
  19. Ale Kore iuż był zebrał wszytek lud przeciwko niem ku drzwiam Przybytku zgromadzenia: A tedy chwała Pańska vkazała sie wszemu ludowi.
  20. Y mowił Pan do Moiżesza y do Aarona temi słowy.
  21. Odstępcie z pośrzodku zebrania tego, abych ie nagle potracił.
  22. Tedy oni vpadli na oblicza swe mowiąc, D O Boże Boże sprawuiący ducha w każdym ciele, iesliż ieden człowiek zgrzeszy, izali sie rozgniewasz na wszytek lud:
      D W Zydowskiem stoi, Boże duchow wszelkiego ciała.

  23. A zaś tak rzekł Pan do Moiżesza.
  24. Opowiedz ludowi wszytkiemu aby precz odstąpili od namiotu, Kore, Datana, y Abirona.
  25. A wstawszy Moiżesz, szedł ku Datanowi y Abironowi, a za nim szli starszy z ludu Izraelskiego.
  26. Tamże rzekł do wszytkiego zgromadzenia, Rostąpcie sie proszę was od namiotow tych ludzi niepobożnych, ani sie namnieszey ich rzeczy dotykaycie, abyscie snadź nie poginęli dla wszytkich grzechow ich.
  27. Odstąpili tedy ze wsząd od namiotow Kore, Datana y Abirona, a wyszedszy Datan y Abiron stali przed swemi namioty z żonami y z synmi y z maluczkiemi swymi.
  28. Tedy rzekł Moiżesz, Z tąd sie dowiecie żemci ia od Pana iest posłan ku takowym wszem sprawam, E a nie samem sie w to wdał.
      E W Zydowskiem stoi, Iżem tego z serca swego nieuczynił.

  29. Iesliż ci swą przyrodzoną śmiercią vmrą, a iesliż tak będą nawiedzieni iako y ini ludzie, tedyć mnie Pan nie posłał.
  30. Ale iesliż co nowego Pan okaże, a iżby sie otworzyła ziemia y pożarła ie ze wszytkiemi maiętnościami ich, tak iżby żywo wstąpili w przepasć, tedy wiedzcie iż mężowie ci wzruszyli ku gniewu Pana.
  31. To iako skoro wymowił, ziemia sie pod niemi + rostąpiła.
      + Niżey.27.v.3. W.5.Mo.11.v.6. Psal.106.v.17.

  32. A otworzywszy paszczekę swą pożarła ie z domy ich, y ze wszytkiemi ludźmi, ktorzy byli z domu Kore, y ze wszytką ich majętnoscią.
  33. A tak oni y ze wszytkiemi ktorzy z niemi przestawali, wstąpili żywo w przepasć, a zawarła sie o nich ziemia, y także poginęli z pośrzodku zgromadzenia.
  34. A wszyscy Izraelczykowie ktorzy około nich byli, vciekli precz przed krzykiem ich, boiąc sie aby ich też ziemia nie pożarła.
  35. Wyszedszy też ogień od Pana, popalił ony pułtrzecia sta mężow, ktorzy sprawowali ofiary kadzenia.
  36. Potym mowił Pan tymi słowy do Moiżesza.
  37. Powiedz Eleazarowi Kapłanowi synowi Aaronowemu, aby pozbierał kadziedlnice z onego pogorzeliska, a ogień y tam y sam rozrucił, bo są poswięcone.
  38. A z tych kadziedlnic co pozostały od tych złosnikow, F ktorzy sami chcąc poginęli, niech podziałaią blachy szerokie ku oprawianiu Ołtarza: Bo iż w nich ofiarowali Panu poswięcone są, a zostaną na pamiątkę synom Izraelskiem.
      F W Zydowskiem stoi, tych złosnikow na ich dusze.

  39. Tedy Eleazar Kapłan pozbierał ony miedziane kadziedlnice, w ktorych ofiarę sprawowali oni ludzie popaleni, a poczyniono z nich blachy ku powleczeniu Ołtarza.
  40. Aby ona rzecz była ku pamiątce Izraelitom, iżby nikt inny coby nie był z pokolenia Aaronowego, nie śmiał sprawować kadzoney ofiary przed Panem, by go też toż nie podkało co Korego y z iego onym zebraniem, tak iako mu to był Pan opowiedział przez Moiżesza.
  41. Potym G nazaiutrz lud wszytek Izraelski szemrał przeciw Moiżeszowi y Aaronowi mowiąc iem, Wyscie pomordowali lud Boży.
      G Tu sie w tych ludziach vkazuie iakie iest zatwardzenie y vpor w ludziach tych ktorzy nie są odrodzeni, a żadna nauka ani żaden przykład ruszyć ich niemoże ku polepszeniu.

  42. A gdy sie iuż wszytko zgromadzenie zbuntowało przeciw Moiżeszowi y Aaronowi, tedy patrząc ku Przybytku zgromadzenia, vyzreli iż go okrył obłok, a okazała sie chwała Pańska.
  43. Tam gdy Moiżesz y Aaron weszli do Przybytku zgromadzenia.
  44. Tedy Pan mowił do Moiżesza tymi słowy.
  45. Wynidźcie precz pośrzod ludu tego, a potracę ie w oka mgnieniu, Ale oni vpadli na oblicza swoie.
  46. Potym rzekł Moiżesz do Aarona, Weźmi kadziedlnice a włoż do niey ognia z Ołtarza y rzeczy wonnych, a natychmiast bież do zgromadzenia a modl sie za niemi, boć iuż wyszła popędliwość od Pana, y iuż sie karanie poczyna.
  47. Aaron tedy wźiął to co mu roskazał Moiżesz, a przybieżał w pośrzodek zgromadzenia gdy sie iuż karanie poczynało szerzyć miedzy ludem, H a wźiąwszy ku kadzeniu rzeczy wonnych, modlił sie za ludem.
      H Tenci iest zwyczay wiernych ludzi modlić sie za nieprzyiacioły swemi.

  48. A gdy stanął miedzy żywemi y vmarłemi plaga ona przestała.
  49. A w tym było pomordowanych czternaście tysięcy y siedmiset, oprocz onych ktorzy pomarli przy Korem.
  50. Zatym sie wrocił Aaron do Moiżesza ku drzwiam Przybytku zgromadzenia gdy sie plaga vciszyła.

    Kapituła 17.
    ¶ 2. Laski dwoyganascie pokolenia. 8. Laska Aaronowa zakwitnęła. 10. Schowano ią do Przybytku. 12. Vskarżanie ludu.

  1. Potym Pan mowił do Moiżesza tymi słowy.
  2. Mowi do synow Izraelskich, a weźmi od każdego Książęcia wedle domow oycow ich po iedney Lasce, to iest dwanascie lasek, a na każdey lasce napiszesz imię każdego.
  3. Ale na lasce Lewi napiszesz imię Aaronowe, bo od każdego Książęcia pokolenia swego, iedna laska będzie.
  4. Y postawisz ie w Przybytku zgromadzenia przed świadectwem, gdzie sie ia z wami rozmawiam.
  5. A laska tego ktorego ia sobie obiorę A zakwitnie, y vśmierzę ty szemrania synow Izraelskich, ktoremi szemrzą przeciwko wam.
      A Iest to własnie należąca rzecz na samego Pana obierać sługi kosciołowi swemu, ktorim dawa znaki y swiadectwa wybrania swego, to iest dary Ducha swego S. iako dał Aaronowi, ktorego laska zakwitnęła.

  6. To gdy Moiżesz powiedział synom Izraelskim, wszytki Książęta oddali mu laski, każde Książę od swego pokolenia po iedney lasce, tak iż ich było dwanascie, miedzy ktoremi też była laska Aaronowa.
  7. Y postawił ony laski Moiżesz przed Panem w Przybytku zgromadzenia.
  8. A gdy nazaiutrz przyszedł Moiżesz do Przybytku zgromadzenia, oto laska Aaronowa zakwitnęła z domu Lewi, y pusciła listki y kwiatki, y zrodziła doyzrałe Migdały.
  9. A tak wźiął Moiżesz od oblicznosci Pańskiey wszytki laski synow Izraelskich, ktore gdy vyzreli, tedy każdy z nich wźiął laskę swą.
  10. Potym Pan rzekł Moiżeszowi, Odnieś Laskę Aaronowę przed świadectwo, aby była schowana na znak synom vpornym, iż gdy przestaną szemrania ich odemnie, aby więcey nie marli.
  11. Y vczynił to Moiżesz iako mu Pan był roskazał.
  12. A Izraelczycy mowili tak do Moiżesza, Oto my schodziemy, niszczeiemy, a prawie wszyscy giniemy.
  13. Każdy kto iedno przystąpi ku Przybytku Pańskiemu, ten vmrze, y także iuż wytraceni być mamy, aż do szczątka:

    Kapituła 18.
    ¶ 1. Vrząd Aaronow, synow iego, y Lewitow w Przybytku. 8. Prawo ich na rzeczy poświęcone z pierworodnych. 20. Dźiesięciny im za dziedzictwo dane. 26. Z ktorych też oni dziesiątą część ofiarować mieli Panu.

  1. Rzekł potim Pan do Aarona, Ty społu z syny twemi y z domem oyca twego odnosić na sobie będziecie, to coby sie niesłusznego w Pańskiem Przybytku stało: A ty z syny swemi poniesiecie winę A Kapłaństwa waszego.
      A To iest, Iesliżby sie iakie obłądzenie abo niesłuszny porządek stać miał w nim.

  2. Przypuscisz też ku sobie bracią twą z pokolenia twego oycowskiego Lewi, aby byli przy tobie służąc ci, a ty y z synmi swemi będziecie sprawować vrząd swoy przed Przybytkiem świadectwa.
  3. Oni będą pilni tego co im ty poruczysz, maiąc pracą około Przybytku wszytkiego, iedno tylko do naczynia mieysca swiętego, ani do Ołtarza nie przystąpią, byscie snadź y wy y oni nie pomarli.
  4. Dla tegoć będą przydani, aby mieli pracą około Przybytku zgromadzenia w każdey posłudze iego, a żaden obcy niechay sie niemiesza miedzy was.
  5. Wy tedy na swey pracy będziecie mieć mieysce swięte y Ołtarz, aby sie na potym nie wzruszył gniew przeciw Izraelczykom.
  6. Iaciem obrał bracią waszę Lewity z pośrzod synow Izraelskich, ktorzy będąc Pańskiemi, oddani wam są darem ku służbie Przybytku zgromadzenia.
  7. Ale ty y synowie twoi z tobą będziecie strzedz kapłańskiego vrzędu swego przy każdey sprawie około Ołtarza, także służąc przy tych ktore są za zasłoną, Iaciem wam darmo dał vrząd kapłański, B A tak iesliżby tam kto iny oprocz was przystąpił, vmrze.
      B Tu o tych rozumie ktorzyby był z inego pokolenia, iako on Krol Ozyasz ktory był zarażony trędem, O czym świadczy historia. 2.Kro.26.v.19.

  8. Nad to ieszcze Pan powiedział Aaronowi, Iam tobie poruczył vrząd podnoszenia ofiar moich, ze wszytkich rzeczy ktore mnie są poświęcone od synow Izraelskich, y dałem to tobie y synom twoim za wieczne prawo, dlatego żeś iest pomazan.
  9. To na cię przychodzić będzie z tych rzeczy ktore ku paleniu poświęcone będą: Cożkolwiek przyniosą, choć ofiarę sniedną choć ofiarę za grzech, choć za występek, co iedno oni przyniosą, tedy to będzie poświęcone, a prziydzie na cię y na twoie syny.
  10. Pożywać tego będziecie na mieyscu swiętym, wszelki mężczyzna będzie iadł z tego, bo to dla ciebie iest poświęcono.
  11. To też ieszcze na cię przychodzić ma, to iest ofiary darowne od nich, y każda podnoszona ofiara od synow Izraelskich, ktoram ia tobie dał y synom twym, także y corkam twym z tobą prawem wiecznem, a każdy czysty w domu twoiem będzie iadł z tego.
  12. Oddałem też tobie pierworodne, ktore oni będą ofiarować Panu z każdey oliwy czystey, z moszczu nawybornieyszego y z zboż.
  13. Także y pierworodne ze wszytkich owocow w źiemi ich, ktore oni Panu przyniosą wszytki twoie będą, każdy czysty w domu twoim pożywać ich będzie.
  14. Wszytko co kolwiek iest C poslubiono od Izraelitow, to twoie będzie.
      C To słowo w Lewityku przełożono iest o rzeczach zapowiedzianych, to iest poslubionych Panu, o czym tam patrz. Ka.27.v.21.

  15. Także y to co iedno naprzod rodzi sie z żywota matki swey w ktorymkolwiek rodzaiu, a co będą ofiarować Panu, tak od ludzi iako y od źwierząt, to będzie twoie, ale za pierworodne od człowieka y od źwierząt nieczystych, będziesz brał okup.
  16. A tenci będzie sposob odkupowania pierworodnych, ktorym iuż więcey niż miesiąc wynidzie, weźmiesz okup wedle szaczunku, to iest pięć syklow wagi kościelney, * a sykl waży dwadzieścia pieniędzy.
      * Wyszey.3.v.47. W.2.Mo.30.v.13. W.3.Mo.27.v.25. Ezech.45.v.12.

  17. Ale za pierworodne od Krowy, Owce y Kozy nie będziesz brał okupu, abowiem są poświęcone, ktorych krewi wyleiesz na Ołtarz, a spalisz tłustość ich ku ognistey ofierze za wdzięczną wonność Panu.
  18. Mięso ich na cię przychodzić będzie, iako y piersi podnoszenia, y Lopatka prawa.
  19. Wszytki ofiary podnoszone z rzeczy poswięconych, ktore synowie Izraelscy oddawaią Panu oddałem tobie y synom twym y corkam twoim z tobą na wieki. D Vstawa około soli, ta niechay będzie wieczna przed Panem v ciebie y potomstwa twego.
      D To iest, abyś ofiary żadney nieofiarował przez soli, o czem patrz w 3.Mo.2.v.13.

  20. Potym ieszcze Pan rzekł do Aarona, W źiemi ich żadnego dziedzictwa mieć niebędziesz, ani działu miedzy niemi, + abowiem ia iestem E dział twoy y dziedzictwo twoie, w pośrzod synow Izraelskich.
      E Tu wszyscy wierni naukę maią, aby żądze swe odwodzili od rzeczy ziemskich, biorąc sobie Pana za dziedzictwo swoie, gdyż są narodem swiętym y kapłańskiem.

      + W.5.Mo.10.v.9. y 18.v.2. Iozue.13.v.14. y 33. Ezech.44.v.28.

  21. Co sie też tknie synow Lewi, tedym iem dał dziedzicznie wszytki dziesięciny od synow Izraelskich, na vrząd ktory sprawuią w posłudze około Przybytku zgromadzenia.
  22. A synowie Izraelscy niechay iuż więcey nie przychodzą do Przybytku zgromadzenia, aby nie zostali winni grzechu, a iżby nie pomarli.
  23. Ale Lewitowie niechay sprawuią vrząd swoy około Przybytku zgromadzenia, a oni niechay odnoszą karanie za grzech swoy, a ta vstawa zostanie wiecznie w potomstwie waszym, aby oni miedzy syny Izraelskiemi żadnego dziedzictwa nie mieli.
  24. Abowiem ia Lewitom oddałem dziedzicznie dziesięciny od synow Izraelskich, ktore będą oddawać ku podnoszeniu Panu, A przetoż zakazałem aby oni dziedzictwa nie mieli miedzy syny Izraelskiemi.
  25. Potym Pan rzekł do Moiżesza w ty słowa.
  26. Mowi tak do Lewitow a powiedz iem, Gdy weźmiecie dziesięciny od Izraelitow, ktorem ia wam naznaczył miasto dziedzictwa waszego, tedy z tych dziesięcin ofiarować będziecie dziesiątą część Panu.
  27. A ona ofiara tak od was przyimowana będzie, iako zboże z boiska F abo co przychodzi od pełney prasy.
      F To iest Moszcz, Oliwa, y cokolwiek tłoczą w prasach.

  28. A tak wy też ofiarować będziecie Panu ze wszytkich swych dziesięcin co weźmiecie od synow Izraelskich, a oddacie onę Pańską ofiarę Aaronowi kapłanowi.
  29. Także y ze wszytkich dochodow swych co nalepsze oddacie Panu za ofiarę, aby była poświęcona.
  30. Powiesz im też, Gdy z tych dochodow swych co nawybornieysze za ofiarę oddawać będziecie, tedy od Lewitow tak to będzie prziymowano, iako dochod z boiska, abo dochod z prasy.
  31. Y będziecie ich vżywać na każdym mieyscu, społu z czeladzią waszą, abowiem to iest zapłata wasza za służbę ktorą czynicie w Przybytku zgromadzenia.
  32. A tak nie poniesiecie za to karania prze grzech, gdy co nawybornieysze rzeczy z nich oddawać będziecie, a niesplugawicie rzeczy poświęconych od synow Izraelskich, ani pomrzecie.

    Kapituła 19.
    ¶ 2. Cerymonie około krowy płowey. 11. Kto sie dotknie ścierwu iakiego, nieczystem iest. 17. Oczyścienie takiego.

  1. Mowił ktemu Pan do Moiżesza y do Aarona tymi słowy.
  2. Tać iest vstawa ktorą Pan roskazuie w ty słowa, Powiedz Izraelitom abyć przywiedli A płową krowę zdrową oprocz wszego naruszenia, na ktoreyby iarzmo nie postało.
      A Ta ofiara znaczy ofiarę Pana Iezusa Krystusa, ktorego figuruie przez samicę dla naszey krewkości, Barwa ta płowa abo czerwona znaczy grzech Kościoła iego, ktory nosi na sobie, nie czuiąc ieszcze na sobie żadnego iarzma czartowskiego.

  3. Tę oddacie Eleazarowi Kapłanowi, ktory ią wywiedzie B za namioty, a przed niem zarzniona będzie.
      B Takżeć y Krystus iest ofiarowan przed miastem, iako o tym pisze Ian.19.

  4. Tedy Eleazar Kapłan omoczy palec we krwi iey, a siedmi kroć ią kropić będzie ku Przybytkowi zgromadzenia.
  5. Tamże przed nim krowa ona ma być spalona społu z skorą, z mięsem, ze krwią y z gnoiem iey.
  6. Y weźmie Kapłan C drzewo Cedrowe, Izop, y czerwony iedwab, a wrzuci do ognia na ktorym sie krowa pali.
      C Cedr drzewo iest wysokie, ktore nie botfieie, A Izop zasie oczyscia gorzkoscią swoią, ktore rzeczy nadobnie sie zgadzaią z wiecznem oczyscieniē Krystusowem.

  7. Y vpierze Kapłan szaty swe, a ciało omyie wodą, a potym wroci sie do namiotow, y nieczystem będzie aż do wieczora.
  8. Ten też ktory ią palić będzie, vpierze szaty swe y omyie ciało swe, a nie czystem będzie aż do wieczora.
  9. A człowiek ktory iest czystym, pozbiera popioł oney krowy, y wysypie popioł on za namioty na mieysce czyste, a schowaią go synowie Izraelscy do wody oczyscienia, gdyż iest ofiara za grzech.
  10. Ten tedy ktory popioł iey zbierać będzie, ma vprać szaty swe, a zostanie nieczystem aż do wieczora: A ta vstawa wiecznie ma być zachowana, tak miedzy Izraelity iako y miedzy gośćmi, ktorzy mieszkaią miedzy niemi.
  11. Ktoby sie kolwiek dotknął trupa człowieczego, ten nieczystem będzie przez siedmi dni.
  12. A ten sie oczyścić ma, oną wodą trzeciego y siodmego dnia, y potym będzie czystem, gdzie więc iesliżby sie nieoczyścił dnia trzeciego, tedy y siodmego czystem nie będzie.
  13. Ktożby sie kolwiek tknął D trupa człowieczego, a iżby sie nie oczyscił, ten splugawił Przybytek Pański, a przetoż takowy będzie wykorzenion z Izraelczykow, gdyż wodą oczyścienia nie iest pokropion, y będzie nieczystem, a splugawienie iego zostanie na nim.
      D Dotknienie trupa, znaczy nam stowarzyszenie z człowiekiem wedle ciała żywiącē, ktory nie iest ieszcze odrodzony.

  14. Ta zasię iest vstawa około człowieka ktoryby w Namiecie vmarł, ktożbykolwiek wszedł do Namiotu, y cożbykolwiek tam było, nieczystem będzie przez siedmi dni.
  15. Każde naczynie nie zatworzyste na ktorym nie masz przybitego wieka, nieczyste będzie.
  16. Ktokolwiekby sie na polu dotknął trupa człeka mieczem zabitego abo vmarłego, abo kości człowieczych, abo grobu, takowy przez siedmi dni nieczystem będzie.
  17. Dla onego tedy nieczystego maią wźiąć popiołu z oney spaloney ofiary za grzech, y nalać nań wody czystey do naczynia.
  18. A człowiek ktory iest czystym weźmie Izopu, y omoczy w wodzie, a tym będzie kropił namiot, y wszytko naczynie, także y wszytki osoby ktore tam będą, także y onego ktoryby sie dotknął kości, abo zabitego, abo vmarłego, abo grobu.
  19. On ktory czystym iest będzie kropił nieczystego, trzeciego y siodmego dnia, a gdy oczyscion będzie dnia siodmego, vpierze szaty swe, y omyie sie wodą, a potym w wieczor czystym będzie.
  20. On nieczysty gdyby sie oczyścić nie chciał, wykorzenion będzie z zgromadzenia, abowiem swięte mieysce Pańskie splugawił, a iż sie nie dał kropić wodą oczyścienia, nieczystym iest.
  21. A toć będzie v nich vstawa wieczna, iż kto będzie pokrapiał wodą oczyścienia, aby vprał odzienie swe, także y ten kto sie dotknie wody oczyścienia, nie czystym będzie aż do wieczora.
  22. Nieczysty czegokolwiek sie dotknie, tedy to nieczyste będzie, y drugi coby sie tego dotknął, też nieczystym będzie aż do wieczora.

    Kapituła 20.
    ¶ 1. Smierć Maryey. 2. Narzekanie ludu o wodę. 8. Ktora im dana iest z opoki. 13. Y przezwana woda poswarku. 14. Krol Edom niechce im dopuścić wolnego przescia. 23. Moiżesz y Aaron nie weszli do ziemie Chananeyskiey. 28. Aaron vmarł. A Eleazar został Kapłanem na mieyscu iego.

  1. Tedy A pierwszego miesiąca wszytko woysko synow Izraelskich przyszło na puszczą B Syn, y mieszkał lud w C Kades: A tam że vmarła y pogrzebiona iest Marya.
      A To iest czterdziestego roku po wyściu z Egiptu.
      B Tu oto Syn nie iest ona puszcza o ktorey iest zminka w.2.Mo.16.Kap. gdzie było osme stanowisko synow Izraelskich, Ale to Syn iest puszcza przyległa granicom Edō, O czym patrzay wyzszey.3.Kapit.
      C To też Kades iest na granicach Edō, bo było drugie ktore zwano Barne nie dalego ziemie Iuda.

  2. A gdy wszytko woysko niemiało wody, zebrali sie przeciw Moiżeszowi y Aaronowi.
  3. Y poczęli ludzie targać sie na Moiżesza takimi słowy, Obysmy byli poginęli na on czas gdy bracia naszy poginęli przed Panem:
  4. * Y przeczżeście zawiedli na tę puszczą to zgromadzenie Pańskie, abychmy tu oto pozdychali y z bydły naszemi:
      * W.2.Mo.17.v.2.

  5. Dla czegożeście wżdy nas wywiedli z Egiptu: abyscie nas wyprowadzali na to złe mieysce, gdzie sie oto ani zboża, ani figi, ani winnice, ani Pomagranaty nierodzą, a nadto niemasz wody ku piciu.
  6. Tedy Moiżesz y Aaron odeszli od zgromadzenia, a przyszli do drzwi Przybytku świadectwa, y vpadli na oblicza swoie, a tam sie im vkazała chwała Pańska.
  7. Y rzekł potym Pan do Moiżesza tymi słowy.
  8. Weźmi laskę, a zbierzcie wszytek lud do siebie ty y brat twoy Aaron, a roskaż tuż przed oczyma ich Opoce, aby z siebie wypuściła wodę swoię, y tak im wywiedziesz wodę z Opoki, a dasz ią ku piciu woysku y bydłu ich.
  9. A tak wźiął Moiżesz laskę od obliczności Pańskiey, tak iako mu był roskazał.
  10. Tamże Moiżesz z Aaronem zwołali wszytek lud do Opoki, y mowił do nich, Słuchayciesz teraz ludzie vporni, * Izali z tey opoki możemy wam wywieść wodę:
      * W.2.Mo.17.v.6. W.5.Moi.32.v.51. Psalm.78.v.15. y 105.v.41. 1.Korin.10.v.4.

  11. A tak Moiżesz podnioższy rękę swą, D vderzył dwa kroć laską swą w opokę, a natychmiast z tamtąd wielka obfitosć wody wypłynęła, z ktorey piło wszytko zgromadzenie y z bydłem swym.
      D Ta vderzona opoka iest Krystus ktory za grzechy nasze vderzon iest od Oyca swego. A przetoż ktokolwiek pić będzie wodę z tey opoki, tedy sie w niem otworzy źrzodło wod żywych.

  12. + Powtore Pan rzekł do Moiżesza y do Aarona, E Iżeście wy mnie wierzyć niechcieli abyscie mie zacnie vczcili przed oczyma synow Izraelskich, a dla tegoż nie w wiedziecie zgromadzenia tego do ziemie ktorą im dać mam.
      E Tu sie vczyć mamy z przykładu Moiżeszowego iakie iest przyrodzenie nasze gdy nas Pan niepopiera, widział tak wiele cudow Moiżesz, y częstokroć z Panem oczywiscie mawiał, a wżdy przedsie wiara iego barzo iest wątpliwa. O czym też patrz Kap.27.v.14.

      + Niżey.27.v.14. W.5.Mo.1.v.37.

  13. A tyć wody są poswarku o ktore synowie Izraelscy spor wiedli przeciw Panu, gdzie sie im on chwalebnym okazał.
  14. Potym posłał Moiżesz z Kades posły do krola Edomskiego mowiąc, Takci dali powiedzieć Izraelczycy F bracia twoi, Ty wiesz wszytki trudności ktore nas potykały.
      F Abowiem Idumeyczycy poszli byli z Ezau, a przeto ie Izraelczycy zową bracią swoią.

  15. A iako byli oycowie naszy zaszli do Egiptu, gdziechmy tam barzo długo mieszkali, Przytym iako nas tam Egiptczycy z oyczy naszymi trapili.
  16. Ale gdysmy do Pana wołali, wysłuchał głosu naszego, y posłał Anioła, ktory nas z Egiptu wywiodł: A tak wiedz żechmy są teraz w Kades ktore miasto iest ostateczne na granicach twoich.
  17. A przetoż prosimy cię abyś nam dopuścił przyść przez twą ziemię, myć nie poydziemy przez pola, ani przez winnice, ani wod z studzien pić nie będziemy, ale poydziemy gościncem, tak iż ani na prawo ani na lewo nieuchylemy się, aż wynidziemy z granic twych.
  18. Na to im odpowiedział Edom, Nie poydziecie przez moię ziemię, bo bych pewnie przeciw wam ruszył sie zbroynie.
  19. Tedy mu powiedzieli synowie Izraelscy, Gościńcemci my poydziemy, a ieslibychmy my abo bydła nasze mieli pić wody twoie, tedyć ie zapłacimy, tylko abychmy oprocz twey szkody mogli prziydź wolnie.
  20. Ale on im powtore powiedział, Nie poydziecie. Y potym sie Edom ruszył z woyskiem wielkiem, a z ręką zbroyną przeciwko im.
  21. A także zabronił Edom prześcia Izraelowi przez granice swoie, a przetoż też Izrael inędy sie obrocił od niego.
  22. # A gdy synowie Izraelscy ruszyli sie z Kades, przyszli do gory Hor.
      # Niżey.33.v.37.

  23. Potym mowił Pan z Moiżeszem y z Aaronem na gorze Hor, na granicach ziemie Edomskiey tymi słowy.
  24. Aaron będzie przyłączon do ludu swego, abowiem nie wnidzie do ziemie ktoram dał synom Izraelskiem, przeto iżeście odpornemi byli słowu moiemu przy wodach poswarku.
  25. o Weźmisz tedy ku sobie Aarona y Eleazara syna iego, a roskasz iem wniść na gorę Hor.
      o Niżey.33.v.38. W.5.Mo.32.v.50.

  26. Potym sie każ zewlec Aaronowi z szat iego, a oblecz w nie Eleazara syna iego: A tam Aaron przyłączon będzie do ludu swego, y vmrze.
  27. A tak vczynił Moiżesz iako mu Pan roskazał, y weszli na gorę Hor, na co patrzało wszytko zgromadzenie.
  28. Tedy Moiżesz roskazał sie Aaronowi zewlec z szat iego, w ktore oblokł Eleazara syna iego, * a potym tam Aaron vmarł na wierzchu gory, a Moiżesz z Eleazarem zeszli z gory.
      * W.5.Mo.10.v.6.

  29. Wszytko tedy zgromadzenie widząc iż Aaron vmarł, płakali go przez trzydziesci dni każdy w swym pokoleniu.

    Kapituła 21.
    ¶ Zwycięstwo nad Arad Krolem Chananeyskim. 4. Lud narzeka. 6. Bog na nie puścił węże iadowite. 9. Moiżesz vczynił węża miedzianego. 10. Rozmaite ich stanowiska w ciągnieniu. 21. Sehon y Og Krolowie porażeni.

  1. A * gdy vsłyszał Krol Chananeyski A w Arad, ktory mieszkał ku południu, iż Izraelczycy ciągnęli drogą szpiegow swych, ruszył woysko przeciw nim, y więźnie poimał z nich.
      A Arad było miasto Amoreyczykow.

      * Niżey.33.v.4.

  2. Tedy Izraelczycy vczynili slub Panu mowiąc, Iesli dasz pod moc naszę lud ten, my ich miasta do gruntu zwywracamy.
  3. Y wysłuchał Pan głosu ich, a podał w ręce ich Chananeyczyki, y poraźili ie, a miasta ich do gruntu zwywracali, A z tądze ono mieysce przezwali B Horma.
      B To iest, Poraska.

  4. Potym odciągnęli od gory Hor ku Morzu Czerwonemu, aby obeszli ziemię Edom, y vprzykrzyła sie ludowi droga.
  5. Y poczęli narzekać przeciw Bogu y przeciw Moiżeszowi mowiąc, Przecześ nas z Egiptu wywiodł, abyś nas pomorzył na puszczy: oto ani chleba, ani wody nie masz, a ten niczemny chleb iuż nam obmierzł.
  6. + Tedy Pan puscił na lud Węże C iadowite, ktorzy ie kąsali, tak iż ich wiele z ludu Izraelskiego pozdychało.
      C W Zydowskiem stoi ogniste Węże: a to iż gdy kogo ktory vkąsił, tedy za tym taki ogień był w ciele ludzkiem, że od onego zapalenia zdychali.

      + 1.Cor.10.v.9.

  7. Przybieżał potym lud do Moiżesza mowiąc, Zgrzeszylismy iżesmy na Pana y na cię narzekali, modl sie Panu aby nas od tych wężow wybawił: Tedy sie modlił Moiżesz za ludem.
  8. Do ktorego tak rzekł Pan, Sprawi sobie Węża D Miedzianego, a zawieś go na drzewcu: Ktokolwiek tedy vkąszon będzie a weyzry nań, żyw zostanie.
      D My według wiersza 9. położylichmy Miedzianego Węża, chocia w Zydowskiem stoi Węża ognistego, ku podobieństwu Wężow onych żywych.

  9. # Sprawił tedy Moiżesz E Węża Miedzianego, y zawiesił go na drzewcu, A tak kogokolwiek wąż vkąsił, ten patrzaiąc na onego Węża, był vzdrowion.
      E O tym Wężu Miedzianem nadobnie Krystus powieda v Iana w.3.Kap.

      # 2.Krol.18.v.4. Ian.3.v.14.

  10. o A tak ruszyli sie z mieysca synowie Izraelscy, y położyli sie z namioty w Obot.
      o Niżey.33.v.43.

  11. A z Obot ruszywszy sie, położyli sie z namioty w Ieabarym na puszczy ktora iest przeciw Moab od Wschodu słońca.
  12. A odszedszy z tamtąd rozbili namioty nad potokiem Zared.
  13. Z tamtąd potym odciągnąwszy, położyli sie z obozem na tey stronie Arnon, ktora iest na puszczy idąc od granic Amoreyskich, * abowiem Arnon graniczy miedzy Moabczyki y Amoreyczyki.
      * Sędziow.11.v.13.

  14. A przetoż powiedać będą F w księgach walk Pańskich, to co czynił w Czerwonem Morzu y v rzeki Arnon.
      F Niektorzy to rozumieią o Księgach sędziow kędy wiele walk wypisuią, A niektorzy mniemaią iż były księgi ktore zginęły, Niektorzy miasto ksiąg czytaią powiesć, rozumieiąc to wszytko co iest o walkach pisano. A rozmaicie ten wiersz od wykładaczow wyprawion iest.

  15. Y G v wody rzek ktore bieżą do Ar, idąc ku granicom Moabskiem.
      G To iest, Będą powiedać iż Pan poborzył onę krainę w ktorey płyną rzeki od Arnon aż do Ar, a wpadaią do krain Moabskich.

  16. Z tamtąd potym przyszli do Beer: A tać iest studnia v ktorey roskazał Pan Moiżeszowi aby zebrał lud gdzie im miał dać wody.
  17. Tedy Izraelitowie śpiewali tę piosnkę, Podnieś sie Beer, śpiewayciesz o nim.
  18. Książęta laskami swemi wykopali studnią, a Hetmani ludu wykopali ią z vstawcą zakonu. Y szli z puszczey do Matana.
  19. Potym z Matana szli do Nahaliel, a z Nahaliel do Bamot.
  20. Z Bamot zasię ku Hagai, ktore iest w polach Moab na wierzchu pagorku, ktory leży ku Iesymon.
  21. Y + posłali Izraelczycy posły swe do Sehona Krola Amoreyskiego z tym poselstwem.
      + W.5.Mo.2.v.26. Sędź.11.v.19.

  22. Dopuść nam prześć wolno przez swą ziemię, a my nie poydziemy ani przez pola, ani przez winnice twoie, ani wod z studzien twych pić nie będziem, ale poydziem gościńcem, aż wynidziemy z granic twych.
  23. Ale Sehon nie chciał przepuscić Izraelitow przez ziemię swą, a zebrawszy sie ze wszytkiem swym woyskiem, zaciągnął im na puszczą, y gdy przyszedł do Iachsa, zwiodł bitwę z Izraelity.
  24. # Ale poraźili go Izraelczycy w oney bitwie, y wźięli ziemię iego w dziedzictwo od Arnon aż do Iabok, a aż do Ammonitow, abowiem granice Ammonitow mocnie opatrzone były.
      # Iozue.24.v.8. Psalm.135.v.11. Amos.2.v.9.

  25. Tedy Izraelczycy pobrali wszytki miasta iego, y mieszkali we wszytkich miastach Amoreyskich, w Hesebon y we wsiach iego.
  26. A Hesebon było miasto Sehona Krola Amoreyskiego, ktory przed tym walczył z Krolem Moabskim, a wydarł mu był wszytkę ziemię iego aż po Arnon.
  27. Z kąd potym weszło to było w przypowiesć, Podźcie do Hesebon, a niech zbuduią y naprawią miasto Sehonowo.
  28. Abowiem wyszedł ogień z Hesebon, a płomień z miasta Sehonowego, y popalił Ar Moabskie, y Obywatele wysokich gor Arnon.
  29. * Biadasz tobie Moab, zginąłeś o ludzie H Chamos: Vciekli synowie iego, a corki iego zawiedzione są w poimanie do Sehona Krola Amoreyskiego.
      H Chamos był bałwan v Moabitow.

      * 1.Krol.11.v.7.

  30. Y zginęło panowanie ich od Hesebona aż do Dybon, a poborzylismy ie aż do Nofe, ktore iest v Medaba.
  31. A tak mieszkali Izraelczycy w źiemi Amoreyczykow.
  32. A Moiżesz posłał na szpiegi do Iazer, ktorego wsi pobrali wypędziwszy z nich Amoreyczyki.
  33. + Potym wrociwszy się szli ku Basan, kędy Og Krol Basan ze wszytkiem swym woyskiem zaciągnął im drogę aby sie z niemi potykał w Edray.
      + W.5.Mo.3.v.1. y 29.v.7.

  34. Tedy rzekł Pan do Moiżesza, Nic sie go nie boy, bom go y ze wszytkiem iego woyskiem podał w ręce twoie, a przytym też y wszytkę ziemię iego, # A tak z niem poczynać będziesz iako z Sehonem Krolem Amoreyskiem, ktory mieszkał w Hesebon.
      # Psal.135.v.11.

  35. A także go z syny iego y ze wszytkiem iego ludem poraźili, a żadnego żywo nie zostawili, y źiemię iego pod sie podbili.

    Kapituła 22.
    ¶ 5. Balak szle po Balaama aby przeklinał Izraelity. 9. Zakazano mu aby nie ieździł, ani ich przeklinał. 12. Roskazano mu aby błogosławił ludowi. 22. Anioł go na drodze chce zabić. 28. Oslica iego mowi:

  1. Stamtąd sie ruszywszy Izraelczycy położyli sie z obozem na polach Moabskich za Iordanē przeciw Ierychowi.
  2. To gdy vyzrał Balak syn Seforow co poczynili Izraelitowie nad Amoreyczyki.
  3. A iż sie barzo bali y sobą trwożyli Moabczycy przed oną wielkoscią Izraelskiego woyska.
  4. Y mowili do starszych ludu Madyańskiego, Teraz iuż ta wielkość wygoli wszytko cokolwiek iest około nas, tak iako woł wygala trawę na polu. A ten to Balak syn Seforow był na ten czas Moabskiem Krolem.
  5. * A tak posłał posły swe do Balaama syna Beorowego do Petor, ktore iest A przy Rzecze w źiemi tey w ktorey sie on był vrodził, aby go wezwali do niego mowiąc mu tak, Oto lud wyszedszy z Egiptu okrywa wszytkę ziemię, a iuż sie y przeciwko mnie położył.
      A Rzeka ta iest Eufrates nad ktorą leży Kaldea, kędy było dosyć Astrologow, czarnoksiężnikow, y wieszczkow, z ktorych liczby był Balaam.

      * Iosue.24.v.9.

  6. A tak cię teraz proszę abyś przyiechał, a ludowi temu ktory iest mocnieyszy niż ia abyś B złorzeczył: Owa snadź będę gi mogł poraźić a wygnać precz z tey ziemie, Bo ia wiem iż komu ty dobrorzeczyć będziesz, dobrze sie mu stanie, a kogo złorzeczysz, będzie zle o nim.
      B To iest, Abyś ie przeklinał swemi Czarami.

  7. Tedy starszy z Moabczykow szli z starszemi z Madyanitow, niosąc z sobą zapłatę za iego czary, y przyszli do Balaama sprawuiąc do niego poszelstwo od Balaka.
  8. A on im odpowiedział, Potrwaycie tu przez noc, a ia wam dam odpowiedź iako mi Pan oznaymi. A także zostali Książęta Moabskie v Balaama.
  9. Tedy przyszedł C Bog do Balaama D y rzekł mu, Co to za mężowie są v ciebie:
      C Pan dla pożytkow wiernych swych y niewiernikow sie vkazuie. Iako o tym przykład iest w Księgach 1.Mo.31.v.24.
      D Przes sen.

  10. Y odpowiedział Balaam Bogu, Posłał ie ku mnie Balak Krol Moabski syn Seforow.
  11. Opowiedaiąc że lud wyszedł z Egiptu, ktory okrył ziemię: A przetoż prosi abych szedł przeklinać gi, owa by gi mogł poraźić y wygnać precz.
  12. Tedy rzekł Pan do Balaama, Niechodź z niemi, ani przeklinay ludu, bowiem iest błogosławiony.
  13. Wstawszy tedy rano Balaam, powiedział Książętom Balakowym, Wroczcie sie do ziemie waszey, bo mi Pan niechce dopuscić abych iść miał z wami.
  14. A tak Książęta Moabskie wrociwszy sie przyszli do Balaka opowiedaiąc że Balaam z niemi iść nie chciał.
  15. Powtore tedy posłał Balak więcey Książąt poważnieyszych.
  16. Ktorzy przyszli do Balaama, a powiedzieli mu, Prosi cię Balak syn Seforow abyś nie odmawiał iechać do niego.
  17. Abowiemci chce vczynić wielką poczciwość, a cokolwiek mu roskażesz to vczyni, iedno cię tylko prosi abyś przyszedł a przeklinał lud ten.
  18. Tedy Balaam odpowiedział a rzekł sługom Balakowym, By mi też Balak dał dom pełny swoy śrebra y złota, E tedy ia roskazania Pana Boga mego przestąpić nie mogę, abych miał co abo więcey abo namniey czynić.
      E To wyznanie nie iest ku chwale Bożey iako ludzi wiernych, ale iest wyznaniem możnosci Pańskiey, ktorą Czart y z sługami swemi, rad y nierad wyznawać musi.

  19. Ale proszę zetrwaycie tu przez tę noc, a dowiem sie co mi ieszcze Pan powie.
  20. Tamże oney nocy przyszedł Bog do Balaama y rzekł do niego, Iesliż mężowie ci dla tego przyszli abyś z niemi szedł, tedy idź z niemi, a wszakoż to czyń co ia tobie powiem.
  21. Wstawszy tedy rano Balaam osiodłał oslicę swoię, y iechał z Książęty Moabskiemi.
  22. Y F rozgniewał sie Bog że iachał, a Anioł Pański zastąpił mu drogę aby go powściągnął gdy iechał na oslicy ze dwiema sługami swemi.
      F To rozgniewanie z tąd przyszło iż Balaam iechał z tym vmysłem aby lud przeklinał spusciwszy sie na obietnice Balakowe.

  23. * Tedy oslica vyzrawszy Anioła Pańskiego stoiącego na drodze, a trzymaiącego w ręku miecz dobyty, pierzchnęła z drogi y vstąpiła na pole: A gdy ią bił Balaam aby szła drogą.
      * 2.Piotr.2.v.16. Iud.v.11.

  24. Anioł Pański stanął na drodze miedzy dwiema winnicoma, ktore były ogrodzone murem po obu stron.
  25. Y widząc oslica Anioła Pańskiego, przyciskała sie ku murowi, tak iż nogę Balaamowę przyparła ku niemu, gdzie ią więc Balaam bił ieszcze tym więcey.
  26. Tedy Anioł przeszedł powtore a stanął na mieyscu ciasnem, gdzie iuż nigdziey z drogi ani na prawo, ani na lewo nie mogł vstąpić.
  27. Tam oslica widząc Anioła Pańskiego, padła pod Balaamem, y rozgniewawszy sie Balaam, bił kijem oslicę.
  28. Potym Pan otworzył vsta oney oslice, ktora rzekła do Balaama, Cożemci winna iż mię iuż po trzecie bijesz:
  29. G A Balaam rzekł do oslice, Iż ze mnie szydzisz, a pewnie bych miał miecz zabił bych cię teraz.
      G Nic sie niezlękł głosu oney oslice, Abowiem był iuż przywykł głosom takowym, ktore częstokroć słychał od czartow kiedy ie zaklinał.

  30. Tedy mu ona oslica rzekła, A zażem ia nie iest oslica twoia na ktoreyśty aż do tego czasu zwykł ieździć: izalimci to kiedy przed tym czynić zwykła: A on iey odpowiedział Nie czyniłaś nigdy.
  31. A gdy otworzył Pan oczy Balaamowe, vyzrał Anioła Pańskiego stoiącego na drodze, a trzymaiącego miecz dobyty w ręku, tedy sie on H pokłonił ięmu aż prawie do ziemie.
      H Tak zawżdy Czart y złosnicy drżą przed Panem a muszą chociasz niechcą mieć go w wielkiey vczciwosci.

  32. Rzekł tedy do niego Anioł Pański, Przecześ trzeci kroć bił oslicę swoię: otom ia przyszedł abych cię powściągnął, abowiemeś na tey drodze zgrzeszył przeciwko mnie.
  33. A oslica widząc mie vstąpiła trzy kroć przedemną, a gdyby była nie vstąpiła przedemną, pewnie żebych ia był ciebie zabił zachowawszy ią.
  34. Tedy rzekł Balaam do Anioła Pańskiego, I Zgrzeszyłem, abowiemem nie wiedział byśmi był miał zastępić drogę, ale iesliż sie to tobie nie podoba tedy sie ia wrocę.
      I To wyznanie iest też iako y ono Faraonowe, ktore pochodzi z strachu iż widzi zginienie swoie.

  35. Zatym rzekł Anioł Pański do Balaama, Iedź za tymi ludźmi, ale co ia tobie powiem, tedy to mowić będziesz: A także iechał Balaam z Książęty Balakowemi.
  36. A gdy vsłyszał Balak iż przyiechał Balaam, tedy przeciwko niemu wyiechał do niektorego miasteczka Moabskiego v Arnon, ktore było na samey granicy.
  37. Tedy rzekł Balak do Balaama, Czemuś nieprziszedł do mnie gdym po cię słał pierwsze posły: a zasz ia ciebie zacnie vczcić niemogę:
  38. Na to iemu opowiedział Balaam, A coż mniemasz żebych ia tobie miał co inego powiedać chociażem teraz przyszedł do ciebie, iedno to co mi roskazał Bog abych mowił.
  39. Tedy iechał Balaam z Balakiem, a przyiechali do miasta K Husot.
      K Po Zydowsku znamionuie Vlice to iest miasto wielkie y ludne.

  40. A tak Balak dał nabić wołow y owiec, y posłał ie do Balaama, y do Książąt ktorzy z niem byli.
  41. Nazaiutrz tedy rano Balak wźiął Balaama na L mieysce wysokie, zbudowane ku czci Baalowi, z ktorego mogł obaczyć nieiaką część ludu Izraelskiego.
      L Pismo zowie Miesca wysokie, gory abo pagorki podniosłe, na ktorych były drzewa poswięcone Bałwanom.

    Kapituła 23.
    ¶ 1. Balaam nad wolą swą błogosławi Izraelitom. 21. Opowieda przyszłą zacnosć ich. 25. Balak sie oto gniewa.

  1. Y rzekł Balaam do Balaka, Postawi mi tu siedmi ołtarzow, a zgotuy mi siedmi cielcow y siedmi Skopow.
  2. Y vczynił wszytko Balak co roskazał Balaam, y tamże na każdem Ołtarzu ofiarowali Cielca y Skopu Balak z Balaamem.
  3. Potym rzekł Balaam do Balaka, Stań przy ofierze swoiey paloney, a ia z tąd odeydę, A owa mi snadź zaydzie Pan drogę, a cokolwiek mi oznaymi, tedy opowiem tobie: Także zatym sam odszedł.
      A Fałszerz wzywa imięnia Pańskiego acz serce iego vdało sie za czarami y gusłami czartowskiemi.

  4. Y potkał sie Balaam z Bogiem a rzekł mu, Postawiłem siedmi Ołtarzow, a na każdemem ofiarował Wołu y Skopu.
  5. Tedy Pan podał do vst Balaamowych słowa ktore miał mowić, a rzekł mu aby sie wrocił do Balaka, okazuiąc mu co mowić miał.
  6. Do ktorego sie on wrociwszy nalazł go stoiącego v ofiary swoiey ze wszytkiemi Książęty Moabskiemi.
  7. A tak począł rzecz swą tymi słowy, Balak Krol Moabski wezwał mie ksobie z Syryey y z gor od wschodu słońca, Przyidź a przeklinay Iakoba, B przydź a złorzecz Izraela.
      B Tu baczyć mamy iako vmysł Pański iest wieczny, nie odmienny w wybraniu wiernych, a w odrzuceniu niewiernych.

  8. Iakoż ia przeklinać mam tego kogo Bog nie przeklina: abo iako złorzeczyć mam tego kogo Pan nie złorzeczy:
  9. Będę nań patrzał z wierzchu skał, a oglądam go z pagorkow: Oto lud ten C sam mieszkać będzie, a miedzy narody mieszać sie nie będzie.
      C To iest beszpiecznie.

  10. Ktoż może zliczyć D wielkość Iakobowę, y liczbę czwartey części Izraela: O bych ia też vmarł iako y sprawiedliwy, a ostatnie zeście moie aby było takie iako y ich.
      D W Zydowskiem stoi proch.

  11. Tedy rzekł Balak Balaamowi, Coż mi wżdy czynisz: iam ciebie wezwał abyś przeklinał nieprzyiacioły moie, a ty iem dobrorzeczysz:
  12. A on mu odpowiedział y rzekł, Y niemam że tego mowić co mi Pan do vst podał:
  13. Ale mu rzekł Balak, Podź zemną proszę cię na ine mieysce, gdziebyś nie na wszytki, ale tylko na iednę część ich patrzał, z kąd byś ie mogł przeklinać mnie kwoli.
  14. A gdy go przywiodł na pole Sofim, na wierzch gory Faga, tedy postawił siedmi Ołtarzow, a na każdym z nich ofiarował Cielca y Skopu.
  15. Rzekł potym Balaam ku Balakowi, Pozostań tu przy ofierze swoiey paloney, a ia tam poczekam aż bych sie z Panem podkał.
  16. A Pan podkawszy Balaama, podał do vst iego słowa ktore miał mowić, a rzekł mu aby sie wrocił do Balaka, okazuiąc mu co mowić miał.
  17. Gdy potym przyszedł kniemu, nalazł go a on stoi przy ofierze swoiey, a Książęta Moabskie przy niem, tedy rzekł do niego Balak, Coż powiedział Pan:
  18. A on rzecz swą zaczął tymi słowy, Wstań Balaku, a słuchay, prziymi w vszy swe słowa moie synu Seforow.
  19. Nie iestci Bog kłamcą iako człowiek, ani żałuie iako syn człowieczy, a zać on rzecze a nieuczyni: a zasz on obieca a nie wypełni:
  20. Oto mam roskazanie abych dobrorzeczył, bo gdzie on błogosławi, tedyć go ia odwrocić nie mogę.
  21. Nie baczył żadney E winy do Iakoba, ani niewiary do Izraela, Pan Bog ich iestci z niemi, a głos wesela Krolewskiego z niemi.
      E Przez winę y przez niewiarę znaczy sie bałwochwalstwo y fałszywe chwalenie Boga.

  22. Bog ie wywiodł z Egiptu, ktorego moc iest iako Iednorożcowa.
  23. Abowiem niemasz czarow w Iakobie, ani gusł miedzy Izraelem, czasu swego będą opowiedać o Iakobie y o Izraelu co Bog z nim sprawował.
  24. Oto powstanie lud iako Lew, a podniesie sie iako Lwię ktore nieuleże aż pożrze łup, a wypije krewi zabitych.
  25. Tedy rzekł Balak do Balaama, Iuż ich ani przeklinay, ani iem dobrorzecz.
  26. Ale mu Balaam na to tak odpowiedział, A zażemci nie powiedał iż to ia czynić muszę co mi Pan roskazał.
  27. A Balak rzekł do niego, Podźże ieszcze proszę cię powiodę cię na insze mieysce, owa sie Bogu podobać będzie iż mi ie tam przeklinać będziesz.
  28. Tedy Balak wiodł Balaama na wierzch gory Fegor, ktora iest ku puszczy Iesymon.
  29. Y rzekł kniemu Balaam, Postawi mi tu siedmi Ołtarzow, a nagotuy mi siedmi Cielcow y siedmi skopow.
  30. A tak vczynił Balak iako mu roskazał Balaam, a ofiarował na każdym Ołtarzu Cielca y Skopu.

    Kapituła 24.
    ¶ 1. Balaam wysławia chwały Izraelskie. 7. Prorokuiąc o zacnych sprawach y szczęściu Krolestwa onego. 17. Opowieda też o Krystusie, prorokuiąc przeciw Moabowi. 20. Przeciw Amalekowi y Cyneyczykom, a przytym y inem narodom.

  1. Gdy tedy baczył Balaam iż sie Panu tak podobało aby błogosławił Izraelitō, iuż więcey nie chodził na wieszczbę, iako przed tym ieden raz y drugi, ale obrocił oblicze swe ku puszczy.
  2. A podniowszy oczu swych vyzrał Izraelity, tam gdzie sie byli położyli z obozem, każdy wedle pokolenia swego, y będąc natchniony Duchem Bożym.
  3. Zaczął rzecz swą takiemi słowy, A Balaam syn Beorow mowił, a mąż ktorego oczy są otworzone powiedział.
      A Tu sie poczyna iego rzecz według zwyczaiu Prorockiego, iakoby rzekł Oto Proroctwo, ktore Balaam iawnie opowiedział, to iest Proroctwo pewne a nie omylne.

  4. Ten ktory słyszał słowa Boże, a ktory widzenie Wszechmocnego widział, B ktory spi nie zawieraiąc oczu swych.
      B Znamionuie widzenie to iż mu było przez sen vkazano.

  5. Iako piękne są namioty twoie o Iakob, a przybytki twoie o Izrael.
  6. Rosciągnione są iako rzeki, a iako ogrody nad rzeką, y iako C namioty, ktore sam Pan rozbił, y iako Cedry nad wodami.
      C Niektorzy wykładaią Iako drzewo Aloes.

  7. Woda D wypłynie z wiadra iego a nasienie iego będzie w wielkiey wilgotnosci E krol iego nad F Agag wywyzszon będzie, a krolestwo iego, sławnie sie wyniesie.
      D Będzie płodnē y będzie wszytkiego dostatek miał za żywota swego.
      E Ten Krol iest Krystus Mesyasz.
      F Agag to imię pospolite było wszytkich Krolow Amalechitskich, iako Cesasz wszytkich Panow Rzymskich.

  8. * Bog go wywiodł z Egiptu, ktorego moc podobna iest iednorożcowi, poniszczy narody sprzeciwiaiące sie iemu, a pokruszy kosci ich, a przeraźi ie strzałami swoiemi.
      * Wyższey.23.v.22.

  9. + Położył sie y leży iako lwię, y iako lew, y ktoż go obudzi: ktorzy dobrorzeczą tobie, dobrze sie im stanie, a ktorzy tobie zle życzą, zle sie im też dziać będzie.
      + W.1.Mo.49.v.9.

  10. Tedy sie rozgniewał Balak na Balaama, a załamuiąc ręce mowił do niego: Iam ciebie wyzwał abyś przeklinał nieprziiaciele moie, a tyś im iuż potrzecie błogosławił.
  11. Vciekayże tam iuż skądeś przyiachał, vmyśliłem cie był zacnie vczcić, ale cie iuż Pan tey czci pozbawił.
  12. Ale mu Balaam odpowiedział, Izażem ia posłom ktoreś słał do mnie, niepowiedał:
  13. # By mi też Balak miał dać pełen dom swoy śrebra y złota, tedyć ia nie mogę przeciw roskazaniu Pańskiemu sam z siebie nic, ani dobrego ani złego czynić, ale to co mi Pan roskazał mowić muszę.
      # Wyższey.22.v.18.

  14. A tak iużci sie ia do swoich wracam, aleć iednak chcę oznaymić co lud ten G na potym ludowi twemu vczynić ma.
      G Iakoby rzekł Balaamowi. Nic sie teraz nieboy, bo to co sie ma stać tedy sie aż w ostatecznych czasiech stanie.

  15. Y zaczął tak rzecz swą do niego, Mowił Balaam syn Beorow, a mąż ktorego oczy są otworzone powiedział.
  16. Ten ktory słyszał słowa Boże, a ktory ma vmieiętnosć Nawyzszego, y ktory widział widzenie Wszechmocnego ktory spi nie zatwieraiąc oczu swoich.
  17. Vyzrę go ale nie teraz, weyzrę nań ale nie zbliska, H wzeydzie o gwiazda z Iakoba, a sceptrum wywyzszy sie z Izraela, y pokruszy książęta I Moab, a wszytki syny K Set wytraci.
      H Ta gwiazda iest Krystus Pan światłosć, narod, y chwała Izraelska. I Przez Moab, rozumie wszytki niewierniki y nieprzyiaciele Boże. K To iest wszytki ludzi, abowiem wszyscy ktorzy żyli po potopie poszli z Seta syna Adamowego przez Noego.

      o Matt.2.v.2.

  18. Także L Edom y Seir prziydzie w dziedzictwo y w osiadłość nieprzyiaciołom swoim, a Izraelczycy mężnie sobie poczynać będą.
      L Według obiawienia Rebeki iż starszy służyć miał młodszemu.

  19. Abowiem ten ktory będzie panował, wynidzie z Iakoba, a wygładzi ostatki miasta.
  20. A gdy poyzrał M na Amaleka, tedy rzecz swą tak zaczął o nim, Amalek iż iest początkiem narodow, tedy na ostatek do gruntu zginie.
      M Pierwszy ci ktorzy podniesli walkę przeciw Izraelitom gdy sli z Egiptu byli Amalechitowie, a także na ostatku dokończą swe walki y poginą.

  21. Potym weyzrawszy na N Cyneyczyka, zaczął też tak o niem rzecz swą, Mocneć mieszkanie twoie, a vsłałeś na skale gniazdo swe.
      N Cyneyczycy poszli od Ietra, a są wytraceni od Asyryanow.

  22. A wszakoż cię Cyneyczyku wypędzą, a Asyryanin zawiedzie cię do więźienia.
  23. Nad to ieszcze vczynił rzecz swą tymi słowy, o Hey ktoż będzie żyw gdy to vczyni Bog:
      o Ty słowa znaczą przyszłą srogą porażkę.

  24. A okręty przyszedszy z źiemie P Cytym, Asyryany porażą, a potym Ebreyczyki, ale też y sami do gruntu poginą.
      P To iest od Morza ktore zową Mediteraneum w państwie Rzymskiem.

  25. Tedy powstawszy Balaam, wrocił sie tam z kąd był przyiechał, a Balak też wrocił sie drogą swą.

    Kapituła 25.
    ¶ 1. Bałwochwalstwo y scudzołożenie ludu z Moabitkami. 7. Finees zapalczywą miłością wzruszony dwoie ludzi cudzołożących zabił. 11. Pan Bog przez to vbłagan iest. 12. Czyni z niem vmowę y przymierze na vrząd Kapłański. 18. Roskazuie pomordować Madyanity.

  1. Potym gdy mieszkał Izrael * w Sytym, począł A lud cudzołożyć z corkami Moabitskiemi.
      A To sie stało za radą Balaamową, Abowiem on dodał był radi Balakowi, aby co napięknieysze białe głowy przeszyłał do Obozu Izraelskiego, a iżby tym pobudzili lud ku sprosney pożądliwości, O czym patrz 31.v.16.

      * 1.Korin.10.v.8.

  2. Ktore potym namawiali lud ku ofiarom bogow swoich, a lud iedząc, kłaniał sie przed bogi ich.
  3. A tak sie Izraelczycy spospolitowali B z Baal Fegor, z kąd rozgniewał sie Pan barzo na Izraelczyki.
      B To imię iest sprosnego Bałwana Madyańskiego, ktorego obrzydle a niewstydliwie chwalili pod tym imieniem Fegor.

  4. Rzekł tedy Pan do Moiżesza, + Zbierz wszytki Książęta z ludu, C a przestępce day zwieszać iawnie przed Panem, aby sie powściągnęła popędliwosć gniewu Pańskiego od Izraelczykow.
      C W Zydowskiem stoi, Day ie zwieszać, ale sie to nie ściąga na Książęta, a dla tego żechmy my w wykładzie swem dołożyli przestępce, ku vstrzeżeniu wątpliwości.

      + W.5.Mo.4.v.3. Iozue.22.v.17.

  5. A przetoż rzekł Moiżesz sędziom Izraelskiem, Zamorduy każdy D z was męże swe ktorzy sie spospolitowali z Baal Fegor.
      D To iest, ty męże ktorzy przynależą sądom waszym.

  6. A oto niektory przyszedł z synow Izraelskich, a przywiodł miedzy bracia swą Madyanitkę, przed oczyma Moiżeszowemi, y wszytkiego zgromadzenia Izraelskiego, ktorzy na ten czas płakali przed drzwiami Przybytku zgromadzenia.
  7. # Co gdy vyzrał Finees syn Eleazara syna Aarona Kapłana, wstawszy z pośrzodku zgromadzenia, wźiął oszczep w ręce swe.
      # Psal.106.v.30.

  8. Y wszedł za onym Izraelitą aż do nierządnego gmachu, a przebodł obydwu, tak męża Izraelskiego iako niewiastę onę E przez żywot iey: A zatymże pomsta odięta iest od synow Izraelskich.
      E Wedle Kaldeyskiego, Greckiego, y pospolitego wykładu, Przez łono iey.

  9. A wszakoż w tey pomście pozdychało ich dwadziescia y cztery tysiące.
  10. Rzekł Pan potym do Moiżesza w ty słowa.
  11. Finees syn Eleazara syna Aarona Kapłana odwrocił popędliwosć moię od synow Izraelskich, będąc wzruszony zapalczywą miłością ku mnie w pośrzodku ich, a takem ia popędliwoscią swą nie wytracił synow Izraelskich.
  12. A przetoż powiedz mu, Oto ia sobie vczynię z nim przymierze swe, przymierze pokoia.
  13. Y prziydzie to nań y na iego potomstwo, to przymierze F wiecznego kapłaństwa, abowiem sie obruszył zapalczywością Boga swego, a przeiednał v mnie rozgniewanie nad syny Izraelskiemi.
      F Przez to tu rozumie nawyzsze Kapłaństwo, abowiem go iuż pewnie iści iż ma dostępić vrzędu tego po Eleazarze oycu swem.

  14. Było tedy imię onego męża Izraelity zabitego społu z Madyanitką, Zambry syn Saluego Książę z pokolenia Symeon.
  15. Imię też Madyanitki zabitey było Kozby corka Sur, ktory v Madyanitow przednieysze Książę był nad narodem swoiem.
  16. Mowił potym Pan do Moiżesza tymi słowy.
  17. * Oborzcie sie na Madyanity a pomorduycie ie.
      * Niżey.31.v.2.

  18. Abowiem oni nieprzyiacielskie z swymi zdradami obchodzili sie z wami, a zdradzili was przez Fegor, y przez Kozby corkę Książęcia Madyańskiego, siostrę swoię, ktorą zabito tego dnia w ktory sie była nad wami zaczęła pomsta dla Bałwana Fegor.

    Kapituła 26.
    ¶ 2. Popis Izraelitow ktorzy wniść mieli do ziemie Chananeyskiey. 5. Wedle domow y pokolenia ich. 53. Rozdziały ziemie wedle liczby każdego ich pokolenia. 57. Liczba Lewitow.

  1. Po takowey pomście roskazał Moiżeszowi y Eleazarowi synowi Aarona kapłana tak mowiąc.
  2. Obliczcie poczet wszytkiego zgromadzenia synow Izraelskich, tych ktorym iuż rok dwudziesty wyszedł według domow oycow ich wszytkich ktory sie iuż mogą zeydź ku bitwie miedzy Izraelity.
  3. Tedy Moiżesz y Eleazar Kapłan mowił do nich na polach Moabskich nad Iordanem ku Ierychowi tymi słowy.
  4. Liczcie lud począwszy od tych ktorym iuż wyszedł dwudziesty rok, tak iako był roskazał Pan Moiżeszowi y synom Izraelskim gdy wychodzili z Egiptu.
  5. Ruben tedy był pierworodny Izraelow. * A synowie Rubenowi byli, Henoch, od ktorego poszedł dom Henochitow, drugi Fallu, od ktorego poszedł dom Falluitow.
      * W.1.Mo.46.v.9. W.2.Mo.6.v.14. 1.Kron.5.v.1.

  6. Hesron, od ktorego poszedł dom Hesronitow, Charmi, od ktorego poszedł dom Charmitow.
  7. A tyć są domy Rubenitow, miedzy ktoremi obliczono czterdzieści y trzy tysiące, siedmiset y trzydzieści ludu.
  8. A syn Fallu był Eliab.
  9. Synowie zasię Eliabowi byli, Namuel, Datan, y Abiron: A ci Datan y Abiron zacniejszy byli miedzy zgromadzeniem, + ktorzy rosterk czynili przeciw Moiżeszowi y Aaronowi w zburzeniu Korego, gdy sie byli zbuntowali przeciw Panu.
      + Wyższey.16.v.2.

  10. Gdzie więc ziemia rostąpiwszy sie pożarła ie, tamże Kore vmarł w oney gromadzie gdy popalił ogień pułtrzecia sta mężow, ktorzy byli przykładem inem.
  11. Ale synowie Korego nie pomarli.
  12. Synowie też Symeonowi wedle swych domow ci są, Namuel, od ktorego wyszli Namuelitowie, Iamin, od ktorego dom Iaminitow, Iachin, od ktorego Iachinitowie.
  13. Zare od ktorego poszedł dom Zareitow, Saul, od ktorego wyszli Saulitowie.
  14. A tyć były domy Symeonitow, ktorych wszytkich było naliczonych dwadzieścia y dwa tysiąca y dwieście.
  15. A synowie Gad ci są wedle domow swych, Sefon, od ktorego poszli Sefończycy, Aggi, od ktorego idą Aggitowie, Suni, od ktorego idą Sunitowie.
  16. Ozni, od ktorego idą Oznitowie, Hery, od ktorego poszli Herytowie.
  17. Arod, od ktorego Arodytowie, Aryel, od ktorego idą Aryelitowie.
  18. A tyć są domy Gad wedle ich liczby, ktorych było czterdziesci tysięcy y pięć set ludu.
  19. Synowie zasie Iudowi byli Her y Onan, # ale ci pomarli w źiemi Chananeyskiey.
      # W.1.Mo.38.v.7. y 10.

  20. A tak synowie Iudowi wedle domow swych ci byli, Sela, od ktorego poszli Selaitowie, Fares, od ktorego idą Faresitowie, Zare, od ktorego Zareyczycy.
  21. A synowie Faresowi byli, Hesron, od ktorego był dom Hesrończykow, y Hamul od ktorego poszli Hamulitowie.
  22. Tyć są tedy domy Iuda wedle liczby ich, siedmidziesiąt y szesć tysięcy y pięć set ludu.
  23. Synowie też Izascharowi byli ci wedle swych domow, Tola, z ktorego idą Tolaitowie, Fua, od ktorego idą Fuaitowie.
  24. Iasub, od ktorego poszli Iasubitowie, Semran, od ktorego Semranitowie.
  25. A tyć są domy Izascharowe wedle liczby ich, szesćdziesiąt y cztery tysiące y trzy sta ludu.
  26. Także też synowie Zabulonowi byli ci wedle swych domow, Sared od ktorego był dom Saredczykow, Elon, od ktorego Elonitowie, Iahleel, od ktorego Iahleelitowie.
  27. A tyć były domy Zabulonitow wedle ich liczby szesćdziesiąt tysiąc y pięć set ludu.
  28. A synowie Iozefowi byli wedle domow swych Manases y Efraim.
  29. Synowie Manassesa byli, Machir, od ktorego poszli Machirytowie: A z Machira narodził sie Galaad, od ktorego idzie dom Galaadytow.
  30. To też są synowie Galaadowi, Iezer, z ktorego poszli Iezerytowie. Helek, z ktorego poszli Helekitowie.
  31. Asryel, z ktorego Asryelczycy, Sechem, od ktorego idzie dom Sechemitow.
  32. Semida, od ktorego dom Semidaitow, Hefer, od ktorego idą Heferytowie.
  33. A Salfaad syn Heferow, ten nie miał synow iedno dziewki, ktorych ty są imiona, Maala, Noa, Hegla, Melcha y Tersa.
  34. A tyć były domy Manassesowe, ktorych liczba była pięćdziesiąt y dwa tysiąca y siedmi set ludu.
  35. Także też synowie Efraim wedle domow swych ci byli, Sutala, od ktorego Sutalaitowie, Becher, od ktorego Becherytowie, Tehen, od ktorego Tehenitowie.
  36. Sutula zasie miał syna, Heran, z ktorego poszedł dom Heranitow.
  37. A tyć są domy Efraimitow wedle ich liczby, trzydziesci y dwa tysiąca y pięćset. A cić są synowie Iozefowi wedle swych domow.
  38. A synowie Beniaminowi wedle domow swych ci są, Bela, od ktorego poszli Belaitowie, Asbel, z ktorego Asbelitowie, Achiram, z ktorego dom Achiramitow.
  39. Sufam, od ktorego idzie dom Sufamitow, Hufam, od ktorego Hufamitowie.
  40. Bela też miał syny, Hereda y Noemana, z Hereda poszedł dom Heredaitow, a z Noema Noemanczycy.
  41. A tać iest liczba Beniamitow wedle domow ich, czterdziesci y pięć tysięcy y szesć set ludu.
  42. Także też synowie Dan wedle domow swych, Suham, od ktorego poszedł dom Suhamitow, A toć były domy Dan wedle potomstw ich.
  43. Wszytkich domow Suamitow było w liczbie, szesćdziesiąt y cztery tysiące y cztery sta ludu.
  44. A synowie Asser ci byli wedle domow swych, Iemna, z ktorego Iemnitowie, Iessui, z ktorego poszli Iessuitowie, Brye, z ktorego Bryieyczycy.
  45. Synowie Bryiego, Heber, z ktorego Heberytowie, Melchiel, z ktorego dom Melchielitow.
  46. A imię dziewki Aser było Sara.
  47. Cić są synowie Aser wedle liczby ich, pięćdziesiąt y trzy tysiące y cztery sta.
  48. A synowie Neftali wedle swych domow ci są, Iesyel, od ktorego dom Iesyelitow, Guni, z ktorego dom Gunitow.
  49. Ieser, z ktorego dom Ieserytow, Selem, z ktorego Selemitowie.
  50. A tak tyć są domy Neftali wedle potomstw ich, ktorych liczba była czterdziesci y pięć tysięcy y cztery sta.
  51. Owa liczba wsźitkich synow Izraelskich była szesć kroć sto tysięcy y ieden tysiąc, siedm set y trzydziesci.
  52. Tedy Pan mowił do Moiżesza w ty słowa.
  53. Miedzy ty podzielicie tę ziemię w dziedzictwo wedle liczby imion.
  54. A gdzie ich będzie więczsza liczba, tedy tym więczszy dział mieć będą, ktorych mniey będzie, ci też mnieyszy dział wezmą, każdym tedy ma być dane dziedzictwo wedle liczby ich.
  55. A wszakoż losem ma być rozdzielona ziemia, a według imion oycow pokolenia swego będą brać dziedzictwa.
  56. Y tak rozdzielą losmi dziedzictwa wedle liczby ich więczszey y mnieyszey.
  57. Ci zasię są policzeni z Lewitow wedle domow swoich, * Gerson, z ktorego dom Gersonitow, Kahat, z ktorego dom Kahatytow, Merary, z ktorego Merarytowie.
      * W.1.Mo.46.v.11. W.2.M.6.v.16. Wyższ.3.v.17. 1.Kron.6.v.1. y 23.v.6.

  58. Tyć są domy Lewi, dom Libnitow, dom Hebronitow, dom Moholitow, dom Musitow, dom Korytow. Ale z Kahat vrodził sie Amram.
  59. A imię żony Amramowey było Iochabod corka Leui, ktora sie iemu w Egipcie vrodziła. Ta Amramowi porodziła Aarona, Moiżesza, y Maryą siostrę ich.
  60. Aaronowi narodzili sie synowie Nadab, Abiu, Eleazar, y Itamar.
  61. * Ale Nadab y Abiu pomarli ofiaruiąc Panu ogień obcy.
      * Wyższey.3.v.4. W.3.Mo.10.v.1. 1.Kron.24.v.2.

  62. Y była liczba ich dwadziescia y trzy tysiące, wszytkich męszczyzn ktorym wyszedł miesiąc, ktorzy nie byli policzeni miedzy syny Izraelskie, abowiem iem dziedzictwo nie było dano miedzy Izraelczyki.
  63. A tać iest liczba Izraelitow, gdy ie obliczyli Moiżesz y Eleazar kapłan na polach Moabskich nad Iordanem przeciw Ierychowi.
  64. + Miedzy ktoremi żaden nie był z onych ktore przed tym obliczał Moiżesz y Aaron kapłan, kiedy ie obliczali na puszczy Synai.
      + Wyższęy.14.v.29. Niżey.32.v.10. W.5.Mo.1.v.35. Psalm.106.v.26. 1.Korin.10.v.5.

  65. A Abowiem im był Pan powiedział, że oni mieli pomrzeć na puszczy, a żaden z nich zostać niemiał, oprocz Kaleba syna Iefonowego, a Iozue syna Nunowego.
      A Pierwszy popis na ktorym obliczono było ony ktorzy na puszczy pomarli było ich sześć kroć sto tysiąc y trzy tysiące pięć set y pięćdziesiąt, a na tym ostateczē popisie było ich sześć kroć sto tysięcy y tysiąc siedm set y trzydzieści.

    Kapituła 27.
    ¶ 1. Vstawa około corek Salfaadowych, y o dziedzictwie tych ktorzy schodzą przez potomstwa męszczyńskiego. 12. Ziemia obiecana vkazana iest Moiżeszowi. 16. Za iego prośbą Iozue postanowion iest na iego mieyscu.

  1. * Tedy corki Salfaada przyszły syna Heferowego, syna Galaad, syna Machir, syna Manassesowego, z pokolenia Manasse syna Iozefowego, ktorych dziewek ty są imiona, Maala, Noa, Hegla, Melcha, y Tersa.
      * Wyższey.26.v.33. Niżey.36.v.2. Iozue.17.v.3.

  2. Ty stanęły przed Moiżeszem y Eleazarem Kapłanem, y przed Książęty, y przed wszytkiem zgromadzeniem v drzwi Przybytku zgromadzenia, y tak mowiły.
  3. Ociec nasz vmarł na puszczy, + a nie był w liczbie onych ktorzy sie byli z Chorem przeciw Panu zbuntowali, Ale A vmarł prze grzech swoy niemaiąc synow.
      A Ten grzech był dla ktorego musieli mieszkać na puszczy przez czterdzieści lat, gdzie tam pomarli.

      + Wyższey.16.v.1.y.31.

  4. B A przeczżeby imię oyca naszego zginąć miało z domu iego gdyż żadnego syna nie ma: Day nam też dziedzictwo miedzy bracią oyca naszego.
      B Każdy dom trwa z strony mężczyzn, ale ginie w narodzie niewieściem.

  5. Tę rzecz ich gdy Moiżesz opowiedział przed Panem.
  6. Tedy na to Pan rzekł Moiżeszowi.
  7. Dobrze mowią corki Salfaadowe, Day im osiadłosć dziedzictwa miedzy bracią oyca ich, a dziedzictwo oyca ich znieś na mię.
  8. A potym tak powiedz Izraelitom, Gdy kto zeydzie bez syna, tedy dziedzictwo iego przyidzie spadkiem na dziewkę.
  9. A iesliżby dziewki nie było, tedy dziedzictwo iego będzie oddane braciey iego.
  10. Gdzie więc iesliby y braciey niemiał, tedy dziedzictwo ono przyidzie na bracią oyca iego.
  11. A iesliby y braciey oyca iego nie było, tedy prawo dziedziczne podacie nabliszemu z krewnych iego, a on ie otrzyma. Ta tedy vstawa prawa tego będzie zachowywana miedzy Izraelity, tak iako Pan roskazał Moiżeszowi.
  12. # Potym rzekł Pan do Moiżesza, Wnidź na tę Gorę Abarym, y ogląday ziemię ktorą dawam synom Izraelskiem.
      # W 5.Mo.32.v.49.

  13. A oglądawszy ią, C przyłączon też ty będziesz do ludu twego, tak iako iest przyłączon Aaron brat twoy.
      C Moiżesz y Aaron iż nie weszli do obiecaney ziemie tedy nam to dla nauki iest zostawiono, iż ani Zakon, ani Kapłaństwo w nim vstawione, nie może nam dać obiecanego dziedzictwa, iedno Iozue ktory sie wykłada zbawicielē, a ten ci iest Iezus Krystus Pan nasz ktory nas tam wprowadza.

  14. Gdyżeście wy nie byli posłuszni słowu moiemu na puszczy Syn, przy poswarku zgromadzenia, D lekce pokładaiąc chwałę moię v onych wod przed oczyma ich, to iest v wod poswarku w Kades na puszczy Syn.
      D W Zydowskiem stoi, niechcieliście mie mieć za swiętego abo wysławiać swiętem, iako my często kroć wykładamy.

  15. Tedy Moiżesz rzekł do Pana tymi słowy.
  16. E O Panie Boże sprawco duchow w każdym ciele, postanowże człowieka iakiego nad tym ludem.
      E To iest ktory znasz serca wszech ludzi.

  17. Ktoryby szedł przed niemi gdyby sie gdzie ruszyli, abo sie wracali, ktoryby ie wiodł y odwiodł, aby zgromadzenie Pańskie nie było iako owce niemaiąc pasterza.
  18. Tedy Pan rzekł do Moiżesza, Weźmi z sobą Iozue syna Nunowego człowieka w ktorym iest Duch moy, a włoż nań rękę swoię.
  19. Postawże go przed Eleazarem Kapłanem y przed wszytkiem zgromadzeniem, a roskasz mu tuż przed niemi.
  20. Zwierzywszy mu F zwierzchnosci swey, aby mu było posłuszno wszytko woysko Izraelskie.
      F To słowo rozmaicie sie wykłada, abowiem znamionuie, abo iasnosć, abo chwałę, abo moc.

  21. Ktory będzie stał przed Eleazarē kapłanem, ktory zań będzie sie pytał Pana, maiąc na sobie G Vrym, na ktorego roskazanie y on sam, y wszyscy Izraelczycy y wychodzić y przychodzić będą.
      G O tym patrz w.2.Mo.28.v.30.

  22. A tak vczynił Moiżesz iako mu Pan roskazał, a wźiąwszy z sobą Iozue, postawił go przed Eleazarem kapłanem y przed wszytkiem zgromadzeniem.
  23. Y włożywszy nań ręce swe, dał mu to roskazanie iako był Pan poruczył Moiżeszowi.

    Kapituła 28.
    ¶ 1. Vstawa około ofiar powszednich. 9. W dzień Sabatny. 11. Przy odnowieniu Miesiąca. 16. W dzień Wielkonocny. 26. W dzień zboż pierworodnych.

  1. Y mowił Pan do Moiżesza tymi słowy.
  2. Roskaż synom Izraelskiem a powiedz im, Będziecie strzedz ofiar moich, A chleba moiego, ofiar moich zapalistych ku wdzięczney wonności, tak abyscie mi ie ofiarowali czasu swego.
      A To słowo znaczy tu ofiary śniedne, y wszytki mięsa ktore są przyiemne Panu, iako człowiekowi pokarm ktorym żywie.

  3. A ktemu iem to powiedz, Oto ofiary paloney takowy sposob będzie * / Dwa Barany zdrowe łońszczaki na każdy dzień ku vstawicznemu zapaleniu.
      * W.2.Mo.29.v.38.

  4. Iednego Barana po ranu, a drugiego w wieczor ofiarować będziesz.
  5. Ktemu dziesiątą częsć Efa mąki czystey na ofiarę śniedną, nagnietaney z czwartą częścią Hinu oliwy czystey.
  6. A ta vstawiczna ofiara palona takowa niech będzie, iako była sprawowana na gorze Synai, ku wdzięczney wonnosci z ognistey ofiary Panu.
  7. Ofiara też iey mokra będzie z czwartey części Hinu ku każdemu Baranowi, a tę ofiarę mokrą będziesz sprawował Panu B z Sekar na mieyscu swiętem.
      B To iest z wina, abowiem przy ofiarach zwykli byli zakrapiać Winem, gdzie my też na niektorych mieyscach miasto ofiar mokrych kładziemy zakrapiania abo pokrapiania.

  8. A drugiego Barana pod wieczor ofiarować będziesz, tymże sposobem iako ofiarę porannieyszą, y według zakrapiania iey, abowiem tak będzie sprawowana ognista ofiara ku wdzięczney wonności Panu.
  9. A w dzień Sabatny ofiarować będziecie dwa Barany łońszczaki y dwoię dziesiątą cześć Efa mąki czystey za ofiarę śniedną nagniecioney z oliwą, y z zakrapieniem iey.
  10. Ktorą ofiarę paloną Sabatną sprawować będziecie na każdy Sabat, oprocz vstawiczney paloney ofiary z zakrapianiem iey.
  11. Także na nowie Miesiąca sprawować będziecie paloną ofiarę Panu, dwa Cielca, y Skopu iednego, y siedmi Baranow łońszczakow zdrowych.
  12. Y trzy części z dziesiąci Efa mąki czystey nagnietaney z oliwą, ku ofierze śniedney do każdego Cielca, y dwie częsci z dziesiąci mąki nagniecioney z oliwą ku każdemu Skopowi.
  13. A iednę dziesiątą część mąki nagnietaney z oliwą ku ofierze śniedney ku każdemu Baranowi, dla ofiary paloney na wdzięczną wonność Panu.
  14. Y pokrapianie iey z wina będzie puł Hinu ku każdemu Cielcowi, a trzecia częsć Hinu ku każdemu Skopowi, y czwarta część Hinu do każdego Barana: A takać na każdy miesiąc będzie zapalona ofiara.
  15. Kozła też iednego z stada za grzech macie ofiarować Panu, oprocz vstawiczney paloney ofiary z pokrapianiem iey.
  16. Także też dnia C czternastego Miesiąca pierwszego będziecie obchodzić dzień Wielkonocny Panu.
      C O tym patrz w 2.Mo.12.v.18. y w.3.Mo.23.v.5.

  17. A piątegonastego dnia tegoż miesiąca swięto będzie, przez siedmi dni chleby przasne iadać będziecie.
  18. Pierwszego tedy dnia będziecie mieć swięte zgromadzenie, żadney roboty pracowitey nie poczniecie.
  19. Y będziecie zapalone ofiary sprawować Panu, dwa Cielca, Skopu iednego, y siedmi Baranow łońskich zdrowych.
  20. Sniedna też ofiara do nich będzie z mąki czystey z oliwą nagnietaney, a do każdego Cielca przyniesiecie troię dziesiątą część, y dwoie dziesiąte częsci do każdego Skopu.
  21. Każdą dziesiątą część przyłożysz do każdego z onych siedmi Baranow.
  22. Także iednego Kozła za grzech ku oczyscieniu was.
  23. A wszytko to sprawować będziecie nad porannieyszą ofiarę paloną, ktora bywa vstawicznie.
  24. Tak tedy będziecie, czynić przez wszytki ony Siedmi Dni, ku zachowaniu ofiary ognistey za wdzięczną wonnosć Panu, nad vstawiczną ofiarę paloną, y z zakrapianiem iey.
  25. A siodmego dnia będziecie mieć swięte zgromadzenie, w ktory żadney roboty pracowitey nie poczniecie.
  26. Także też w dzień zboż pierworodnych, gdy będziecie ofiarować nowe sniedne ofiary Panu, gdy sie wypełnią siedm tegodniow, będziecie mieć swiętą schadzkę, tam dnia onego żadney roboty pracowitey nie poczniecie.
  27. Będziecie też sprawować palone ofiary ku wdzięczney wonnosci Panu, dwu Cielcu, Skopu iednego, y siedmi Baranow łońszczakow nienaruszonych.
  28. A ofiara sniedna do nich będzie z mąki czystey z oliwą nagniecioney troia dziesiąta częsć do każdego Cielca, a dwoia dziesiąta częsć do każdego Skopu.
  29. A zasie iedna dziesiąta część do każdego z onych siedmi Baranow.
  30. Także y Kozła iednego z stada ku przeiednaniu waszemu.
  31. A to wy wszytko macie ofiarować oprocz vstawiczney ofiary, y śniedney ofiary iey, ktore rzeczy wszytki maią być czyste y z mokremi ofiarami swemi.

    Kapituła 29.
    ¶ 1. Swięta Miesiąca siodmego. 2.y.7. Ofiary pierwszego y dziesiątego dnia. 12. Ofiary piętnastego dnia y drugich siedmi po nim.

  1. W pierwszy dzień Miesiąca siodmego będziecie mieć swiętą schadzkę, w ktory żadney roboty pracowitey nie poczniecie, bo miedzy wami będzie ten dzień trąbienia.
  2. Będziecie też sprawować ofiarę paloną ku wdzięczney wonności Panu, Cielca iednego, Skopu iednego, siedmi Baranow rocznych zdrowych.
  3. A do nich będzie ofiara śniedna z mąki czystey z oliwą nagniecioney troia dziesiąta część ku Cielcowi, a dwoię dziesiątą część do Skopu.
  4. A po iedney dziesiąci częsci do każdego z onych siedmi Baranow.
  5. Także y Kozła za grzech ku ofierze poiednania waszego.
  6. Oprocz ofiary ktora na każdy miesiąc ma być sprawowana z śniedną iey ofiarą, y oprocz vstawiczney paloney ofiary z śniedną iey ofiarą, y mokrey według zwyczaiu ich, ku wdzięczney wonnosci z ognistey ofiary Panu.
  7. Potym dziesiątego dnia tego siodmego miesiąca, będziecie mieć swięte zeście, a będziecie trapić ciała wasze, nie wszczynaiąc weń żadney roboty.
  8. Będziecie też sprawować paloną ofiarę ku wdzięczney wonnosci Panu, Cielca, Skopu y siedmi Baranow rocznych nienaruszonych.
  9. A sniedna ofiara do nich będzie z mąki czystey nagnietaney z oliwą, do Cielca troiadziesiąta częsć, a dwoia dziesiąta częsć do Skopu.
  10. A iedna dziesiąta częsć do każdego z onych siedmi Baranow.
  11. Przytym y Kozła za grzech, oprocz ofiary ku vbłaganiu grzechu, y oprocz ofiary paloney vstawiczney z sniedną y z mokrą iey ofiarą.
  12. Ieszcze też Piątegonastego Dnia tegoż siodmego Miesiąca będziecie mieć swięte zgromadzenie, żadney pracowitey roboty nie poczynaiąc, a będziecie obchodzić Panu swięta przez siedmi dni.
  13. A będziecie sprawować ofiary palone ku wonności wdzięczney Panu to iest trzynaście Cielcow dwu Skopow, a Baranow lońszczakow czternaście zdrowych.
  14. A ofiara śniedna do nich będzie z mąki czystey z oliwą nagnietaney, troia dziesiąta częsć, do każdego z onych trzechnascie Cielcow, a dwoię dziesiąta część do każdego Skopu.
  15. A po iedney dziesiątey częsci do każdego z onych czternascie Baranow.
  16. Także y Kozła za grzech nad ofiarę paloną vstawiczną, z iey ofiarą śniedną y mokrą.
  17. Nazaiutrz zasię będziecie ofiarować dwanascie Cielcow, dwu Skopow y czternascie Baranow nienaruszonych rocznych.
  18. A do nich ofiarę sniedną y mokrą do Cielcow, do Skopow, y do Baranow wedle liczby, y wedle zwyczaiu ich.
  19. Nad to Kozła za grzech nad ofiarę vstawiczną paloną z śniedną y z mokrą iey ofiarą.
  20. Trzeciego dnia macie ofiarować iedennascie Cielcow, dwa Skopy, y czternascie łońskich Baranow zdrowych.
  21. Do nich też ofiarę śniedną y mokrą, ku Cielcom, ku Skopom, y ku Baranom, wedle liczby y zwyczaiu ich.
  22. Ktemu Kozła za grzech nad vstawiczną paloną ofiarę, y śniedną y z mokrą ofiarą iey.
  23. Czwartego dnia macie ofiarować dziesięć Cielcow, dwa Skopy, y czternascie rocznych Baranow nie naruszonych.
  24. Do nich też ofiarę śniedną y mokrą, do Cielcow, do Skopow, y do Baranow, wedlug liczby y zwyczaiu ich.
  25. Kozła też za grzech nad vstawiczną paloną ofiarę, y śniedną y mokrą ofiarę iey.
  26. Piątego dnia macie ofiarować dziewięć Cielcow, dwa Skopy, y czternascie rocznych Baranow nie naruszonych.
  27. A ku niem ofiarę śniedną y mokrą, do Cielcow, do Skopow y do Baranow, według liczby y porządku zwykłego.
  28. Także y Kozła za grzech oprocz vstawiczney ofiary paloney, z śniedną y mokrą iey ofiarą.
  29. Szostego potym dnia ofiarować będziecie ośmi Cielcow, dwa Skopy, y czternascie Baranow łońszczakow zdrowych.
  30. Do nich też śniedną y mokrą ofiarę, ku Cielcom, ku Skopom, ku Baranom, według ich liczby y porządku zwykłego.
  31. A nad to Kozła za grzech oprocz vstawiczney paloney ofiary z iey śniedną y mokrą ofiarą.
  32. Potym siodmego dnia siedmi Cielcow ofiarować macie, dwa Skopy y czternascie Baranow łońszczakow nieułomnych.
  33. Ku nim też śniedną y mokrą ofiarę, ku Cielcom, ku Skopom, ku Baranom, iako liczba y porządek ich iest postanowiony.
  34. Przytym Kozła za grzech nad vstawiczną paloną ofiarę, z śniedną y mokrą iey ofiarą.
  35. Ktemu ieszcze y osmego dnia swięte zescie mieć będziecie, żadney roboty pracowitey weń nie poczynaiąc.
  36. A będziecie sprawować paloną ofiarę Panu ku wonnosci wdzięczney, Cielca iednego, Skopu iednego, y siedmi łońskich Baranow zdrowych.
  37. Ku temu też ofiarę śniedną y mokrą, do Cielca, do Skopu, y do Baranow, wedle liczby y zwykłego porządku.
  38. Nad to Kozła za grzech nad vstawiczną palona ofiarę, z śniedną y mokrą iey ofiarą.
  39. A to będziecie sprawować Panu w święta wasze, oprocz slubow waszych y dobrowolnych darow ku Palonem, Sniednem, Mokrem y Spokoynem ofiaram waszym.

    Kapituła 30.
    ¶ 3. O slubiech tak mężczyzny iako y niewiasty. 4. Chociażby była pod posłuszeństwem Oyca, abo męża swego, abo y wdowa. 12. A iakie sluby miały być wypełnione a iakie nie.

  1. Ty wszytki rzeczy opowiedział Moiżesz synom Izraelskiem, tak iako mu był Pan roskazał.
  2. Potym Moiżesz mowił tak do wszytkich przednieyszych każdego pokolenia synow Izraelskich, Toć iest roskazanie Pańskie.
  3. Mąż iesliby co poslubił Panu, abo iżby sie nacz przysięgą obowiązał, niech nie łamie słowa swego, ale cokolwiek vsty wyrzecze, to skutkiem niech wypełni.
  4. Ale niewiasta iesliżby co Panu poslubiła, a naczkolwiek sie przysięgą obowiązała w domu oycowskim czasu młodosci swey.
  5. Iesliby ociec dowiedziawszy sie o iey slubie y przysiędze, ktorą się nacz obowiązała, tegoby iey nie zabraniał, tedy iey wszytki sluby y przysięgi ktoremi się obowiązała, maią być wypełnione.
  6. Ale gdyby sie dowiedziawszy ociec iey zabraniał iey tego, tedy ony wszytki sluby y przysięgi ktoremi sie obowiązała wniwecz sie obrocą, a Pan iey odpusci kiedy iey to od oyca zabroniono.
  7. Także iesliby maiąc męża slub iaki vczyniła, abo sie vsty swymi w iaką przysięgę wdała.
  8. Gdyby sie tego dowiedział mąż iey, a w tym iey zarazem nic nie przekażał, tedy iey sluby y przysięgi pod ktore sie poddała, maią wźiąć swoy skutek.
  9. Ale gdyby mąż dowiedziawszy sie bronił iey tego, wniwecz obroci slub iey w ktory sie wdała, a na co sie vsty swemi obowiązała, a Pan iey odpuści.
  10. Ale slub każdey wdowy, abo tey co sie rozwiodła z mężem ktorymby sie obowiązała, ma być wypełniony.
  11. Lecz iesliby slubiła ieszcze za żywota męża swego, abo sie przysięgą obowiązała.
  12. Iesliżby mąż wiedząc to zamilczał a nie przekażał iey tego, tedy ony wszytki sluby y przysięgi pod ktore sie poddała maią wźiąć swoy skutek.
  13. Wszakoż iesliby mąż iey zarazem dowiedziawszy sie bronił iey tego, tedy to na cokolwiekby sie ona obowiązała y slubiła, wniwecz sie obrocić ma, a Pan iey to odpusci, abowiem to od męża iest przekażano.
  14. Każdego slubu y każdey przysięgi około A postu, mąż iey może dopuscić, może też ono wniwecz obrocić.
      A W Zydowskiem stoi, Vtrapienie ciała.

  15. Ktory iesliby milcząc odednia do dnia nie bronił iey tego, tedy onych wszytkich iey slubow y przysiąg potwierdził a vmocnił ie, abowiem milczał na on czas gdy sie tego dowiedział.
  16. A iesliżby ie potym przekaźił dowiedziawszy sie, tedy iey karanie na sobie odniesie.
  17. A tak tyć są vstawy ktore Pan Moiżeszowi roskazał miedzy mężem a żoną iego, miedzy Oycem a corką iego, poki ieszcze iest dziewka w młodosci swey w domu oyca swego.

    Kapituła 31.
    ¶ 1. Bitwa z Madyanity. 7. Porażka ich, Krolow ich y Balaama. 11. Lupy z oney krainy. 20. Oczyścienie ich, summa a dział ich. 28. Dań ktora na Pana przyść miała.

  1. Potym mowił Pan Moiżeszowi tymi słowy.
  2. Pomsci sie za syny Izraelskimi nad Madyanitami, a potym do ludu twego przyłączon będziesz.
  3. A tak Moiżesz mowił do ludu w ty słowa, Niech miedzy wami sie zgotuią mężowie ku bitwie, aby wtargnęli do Madyanitow, a iżby sie nad nimi pomscili krzywdy Pańskiey.
  4. A poszlicie z każdego pokolenia Izraelskich synow na woynę po tysiącu.
  5. Obrani tedy są z woyska Izraelskiego po tysiącu mężow z każdego pokolenia, to iest dwanascie tysięcy ludzi godnych ku boiowi.
  6. Ktore Moiżesz wysłał na woynę z Fineesem synem Eleazara Kapłana, A y z naczyniem mieysca swiętego, ktory też z sobą wźiął trąby ku trąbieniu.
      A To możemy rozumieć o Skrzyni y o Wieku vbłagania, z trąbami ktore znamionuią ratunek y swpomożenie Boże gdiż im on sam dawał zwycięstwo.

  7. Ci tedy iako był Pan roskazał Moiżeszowi, zwiodszy bitwę z Madyanity pobili wszytki męszczyzny.
  8. * Przytym Madyańskie krole pomordowali miedzy inemi porażonemi ich, to iest, Ewi, Recem, Sur, Hur, y Rebe, pięć krolow Madyańskich, tamże też zamordowali mieczem Balaama syna Beorowego.
      * Iozue.13.v.21.

  9. Y pobrali synowie Izraelscy w poymanie niewiasty Madyańskie y dziatki ich, bydła, y wszytki ich maiętnosci.
  10. A wszytki ich miasta w ktorych mięszkali, y wszytki B wsi ich popalili.
      B Abo Dwory.

  11. Y pobrali łupy wszytki, y plony tak z ludu iako y z bydł.
  12. A odwiedli więźnie y z onemi plony y łupy do Moiżesza, y do Eleazara kapłana, y do wszytkiego zgromadzenia Izraelskiego do Obozu, na pola Moabskie, nad Iordanem przeciw Hierychu.
  13. Przeciwko ktorym Moiżesz z Eleazarem, y z inemi przednieyszymi z ludu, wyszli przed namioty.
  14. Y rozgniewał sie Moiżesz na Hetmany woiska onego, na Rotmistrze y na Setniki, ktorzy sie byli z oney bitwy wrocili.
  15. A rzekł do nich, Przeczescie wszytki niewiasty zostawili:
  16. Izaliż nie ty są ktore za radą Balaamową przywiodły Izraelity iż obraźili Pana, oną sprawą około Fegor, za co było przyszło karanie na zgromadzenie Pańskie:
  17. A dla tegoż pomorduyciesz wszytki męszczyzny z dziateczek, y każdą niewiastę, ktora iedno poznała męża.
  18. Ale wszytki dzieweczki maluczkie, ktore nie poznały mężow pozostawcie żywo sobie.
  19. A wy sami zostańcie przed Obozem przez siedmi dni, ktorzyscie iedno kogo zamordowali, aboscie sie vmarłego dotknęli, a będziecie oczyscieni dnia trzeciego y siodmego, społu y z więźniami waszymi.
  20. Przytym oczyscicie wszytki szaty, y wszelki sprzęt skorzany, y wszytko coby z koźiey sierści sprawiono było także y każde drzewiane naczynie.
  21. Tedy Eleazar Kapłan mowił tak do rycerstwa, ktorzy chodzili na woynę, Tać iest vstawa zakonna ktorą Pan roskazał Moiżeszowi.
  22. Złoto, srebro, miedź, żelazo, cynę y ołow.
  23. Y wszytko co sie poleruie w ogniu włożywszy do ognia oczyscicie, a to wodą poswięconą oczysciono będzie, ale to co sie od ognia psuie w wodzie vpłoczecie.
  24. Sami też poprawszy szaty swe dnia siodmego będziecie czystemi, a potym wnidziecie do namiotow.
  25. Tedy Pan mowił do Moiżesza tymi słowy.
  26. Ty y Eleazar Kapłan, y Książęta każdego pokolenia weźmicie poczet więźniow, tak ludzi iako y bydła, y summę łupu wszytkiego.
  27. Rozdzielże łupy miedzy ty ktorzy byli na woynie, y miedzy wszytko ine woysko.
  28. Zostawisz też Panu dań od mężow rycerskich ktorzy chodzili na woynę, to iest iedno od piąci set, tak od ludzi, iako od wołow, tak od osłow, iako od owiec.
  29. Z połowice tych weźmiesz a oddasz Eleazarowi Kapłanowi ku ofierze Panu.
  30. Ale z połowice synow Izraelskich weźmiesz iednę częsć z piącidziesiąt, tak od ludzi iako od wołow, tak od osłow iako y od owiec, y od wszytkiego bydła, a to oddasz Lewitom ktorzy maią pracą o Przybytku Pańskim.
  31. Y vczynił Moiżesz z Eleazarem Kapłanem, tak iako to był Pan roskazał iemu.
  32. A nad to co rycerstwo rozebrali, przygnano było owiec szesć kroć sto tysięcy, siedmidziesiąt y pięć tysięcy.
  33. Wołow siedmidziesiąt y dwa tysiąca.
  34. Osłow szesćdziesiąt y ieden tysięcy.
  35. A z ludzi to iest z dzieweczek nie znaiących męża, trzydziesci y dwa tysiąca.
  36. A tak połowica tego dana iest onym ktorzy chodzili na woynę, a dostało sie iem owiec trzy kroć sto tysięcy, trzydziesci y siedmi tysięcy y pięćset.
  37. Dani też ktorą Panu z owiec oddano, było szesćset siedmidziesiąt y pięć.
  38. Wołow sie im też dostało szesć y trzydziesci tysięcy, z ktorych przyszło dani Panu siedmidziesiąt y dwa.
  39. Dostało sie też iem Osłow trzydziesci tysięcy y pięćset, z ktorych też oddano na Pańską stronę szesćdziesiąt y iednego.
  40. Przytym dostało sie też na ich dział ludu szesćnascie tysięcy, z ktorych Panu dani przyszło trzydziesci y dwoie.
  41. A tę dań ktora na Pańską stronę przyszła, podał Moiżesz Eleazarowi Kapłanowi, tak iako był Pan roskazał iemu.
  42. A potym w drugiey połowicy ktorą Moiżesz oddzielił synom Izraelskiē od rycerstwa co na woynie byli.
  43. Połowica ktora na zgromadzenie przyszła, było owiec trzy kroć sto tysiąc, trzydziesci y siedmi tysiąc y pięć set.
  44. Wołow trzydzieści y sześć tysięcy.
  45. Osłow trzydziesci tysięcy y pięć set.
  46. A z ludu szesćnascie tysięcy.
  47. A z tey połowice synow Izraelskich brał Moiżesz od piącidziesiąt po iednemu, tak z ludzi iako y z bydł, ktore oddał Lewitom tym co mieli pracą o Przybytku Pańskim, tak iako to był Pan samemu Moiżeszowi roskazał.
  48. Tedy przyszli Hetmani woyska, Rotmistrze y setnicy do Moiżesza.
  49. Y mowili do niego, My służebnicy twoi obliczylichmy rycerstwo nam poruczone a wszyscy są spełna.
  50. A tak chcemy oddać Panu dary, iako ktory dostał klenotow złotych, Zapony, Manuele, Pierścienie, Nausznice, y Lańcuszki, abychmy tak sobie Pana vbłagali.
  51. Tedy Moiżesz y Eleazar Kapłan odbierali od nich złoto y wszytki klenoty z niego vczynione.
  52. Ktorego złota oddanego Panu od Rotmistrzow y od setnikow, była waga szesćnascie tysięcy syklow, siedmi set y pięćdziesiąt.
  53. Abowiem rycerstwo roschwytali byli nie mało tego miedzy sobą.
  54. Ktore złoto wźiąwszy Moiżesz y Eleazar Kapłan od Rotmistrzow y od setnikow, wniesli ie do Przybytku zgromadzenia, aby było pamiątką synow Izraelskich przed Panem.

    Kapituła 32.
    ¶ 1.y.15. Prośba y żądanie Rubenitow y Gadytow y połowicę pokolenia Manassesowego o osiadłość za Iordanem ku Wschodu słońca. 6. Z kąd Moiżesz barzo sie rozgniewał na nie. 10. Vkazuie iem gniew Pański. 13. Y przyczynę przecz sie tak długo po puszczy tułali. 20. A wszakoż im tego pozwala iedno pod vmową pewną. 33. Dźiedzictwa ich. 34. Miasta od nich pobudowane.

  1. A synowie Ruben y synowie Gad mieli wielką liczbę bydł, y gdy baczyli grunt ziemie Iazer, y Galaad, iż było miesce po temu ku chowaniu bydł.
  2. Tedy oni przyszli a mowili do Moiżesza y do Eleazara Kapłana, y do Książąt wszego zgromadzenia temi słowy.
  3. Ziemia Atarot, Dybon, Iazer, Nemra, Hesebon, Eleale, Saban, Nebo, y Beon.
  4. Są ziemie ktore Pan poddał pod moc zgromadzeniu Izraelskiemu, y są przenaczystsze ku chowaniu bydła, a my służebnicy twoi mamy bydł dosyć.
  5. Dokładali też y tego, Prosimy tedy iesliżechmy łaskę znaleźli przed tobą, postąp nam służebnikom swym ziemie tey ku mieszkaniu, a nie prowadź nas za Iordan.
  6. Tedy Moiżesz odpowiedział synom Gad y synom Rubenowym, A więcby bracia waszy mieli walczyć, a wybyscie tu zostać mieli:
  7. Przeczże tak czynicie złą mysl Izraelitom, iżby nie chodzili do ziemie ktorą im Pan dał:
  8. Takci czynili oycowie waszy gdym ie posłał z Kadesbarne, ku przeszpiegowaniu ziemie tey.
  9. * Ktorzy gdy przyszli ku potokowi Eszkol, wyszpiegowawszy onę ziemię z trwożyli serca synow Izraelskich, aby nie chodzili do ziemie iem od Pana daney.
      * Wyższey.13.v.24.

  10. + Stąd sie Pan rozgniewał, a przysiągł tymi słowy.
      + Wyzszey.14.v.28. y 26.v.65.

  11. Ludzie ci ktorzy z Egiptu wyszli maiąc więcey niż dwadziescia lat, nieoglądaią ziemie tey ktoram ia zaslubił pod przysięgą Abrahamowi, Izaakowi, y Iakobowi, abowiem do końca przy mnie statecznie trwać nie chcieli.
  12. Tylko Kaleb syn Iefonow Cenizeyski, y Iozue syn Nunow, ktorzy sie przeciwko mnie zachowali statecznie.
  13. Takci sie był Pan rozgniewał na Izraelity, a dopuscił sie im tułać po puszczy przez czterdziesci lat, aż potym poginął wszytek narod onych ktorzy zgrzeszyli przed oczyma Pańskiemi.
  14. A oto y wy zostaliscie po oycoch swych, A wychowańcy ludzi złosliwych, abyscie ieszcze więcey przyczynili gniewu Pańskiego na Izraelczyki.
      A Drudzy wykładaią przydatkiem abo potomstwem.

  15. Bo iesliż sie odwrocicie od niego, tedyć ie zadzierży dłużey na tey puszczy, a tak wy wszytek ten lud potracicie.
  16. Potym oni przystąpiwszy bliżey kniemu rzekli, My tu y obory bydłu naszemu, y miasta dziateczkam naszym pobuduiemy.
  17. A wszakoż sami poydziemy zbroynie przed Izraelczyki, aż ie doprowadziemy na mieysce ich, a dziateczki nasze będą mieszkać w mieściech obronnych, iżby bespiecznieyszemi byli od ludu mieszkaiącego w tey ziemi.
  18. A tak my nie drzewiey sie do domu wrocimy, aż z synow Izraelskich prziydzie każdy do dziedzictwa swego.
  19. Y nie chcemy iuż z niemi mieć za Iordanem dziedzictwa y gdzie daley, abowiem dziedzictwo nasze trefiło sie nam na tę stronę Iordanu ku Wschodu słońca.
  20. Do ktorych tak rzekł Moiżesz, # Iesliż tak vczynicie iż będziecie gotowi zbroyno iść na walkę przed oblicznoscią Pańską.
      # Iozue.1.v.13.

  21. A wszyscy zbroynie poydziecie za Iordan przed oblicznoscią Pańską, ażby wypędził nieprzyiacioły swoie od oblicza swego.
  22. Tak iżby iuż ziemia ona poddana była Panu, tedy sie potym wrocicie a zostaniecie przed Panem y przed Izraelity niewinnemi, a będziecie iuż mieć dziedzicznie ziemię tę przed Panem.
  23. Ale iesli tak nieuczynicie, wiedzciesz iżescie wy przeciw Panu zgrzeszyli, a iż za grzech swoy na sobie odniesiecie pomstę.
  24. Pobuduyciesz tedy dziateczkam waszym miasteczka y obory dla bydł waszych, iedno czyńcie temu dosyć coscie obiecali.
  25. Tedy synowie Gad y synowie Ruben odpowiedzieli Moiżeszowi, Vczynią wszytko służebnicy twoi co iedno roskazuiesz pan nasz.
  26. Dźiateczki nasze, y żony nasze, stada y wszytki bydła nasze pozostaną tu w mieściech Galaad.
  27. Ale my wszyscy służebnicy twoi vbrawszy sie we zbroię poydziem na walkę przed Panem, iako ty nam pan nasz roskazuiesz.
  28. o Tedy Moiżesz roskazał o nich tym sposobem Eleazarowi Kapłanowi, y Iozue synowi Nunowemu, y Książętom pokolenia Izraelskiego.
      o Iozue.4.v.12.

  29. Iesliż z wami poydą za Iordan synowie Gad y synowie Ruben, będąc gotowi ku boiowi przed Panem, a byłaby ziemia pohołdowana przez was, tedy iem dacie w dziedzictwo ziemię Galaad.
  30. Ale iesliż zbroynie nie poydą z wami, tedy niechay z wami maią dział w źiemi Chananeyskiey.
  31. Tedy Gadytowie y Rubenitowie odpowiedzieli, Tak iako nam Pan roskazał służebnikom twym, tak vczyniemy.
  32. Oto my poydziemy zbroyni przed Panem do ziemie Chananeyskiey, aby dziedzictwo ktorechmy wźięli na tę stronę Iordanu przy nas zostało.
  33. * A tak Moiżesz dał synom Gad, synom Ruben, y połowicy pokolenia Manassesowego syna Iozefowego, krolestwo Sehona Krola Amoreyskiego, y krolestwo Og Krola Basan ziemię y z miasty, tak iako w około granice miały.
      * W.5.Mo.3.v.12. Iozue.13.v.8. y 22.v.4.

  34. A przetoż synowie Gad oprawili Dybon Atarot, Aroer.
  35. Rot, Sofam, Iazer, Iegbaa.
  36. Betnemera, Betaran, miasto obronne, y obozy dla bydł.
  37. Synowie zasię Ruben oprawili Hesebon, Eleale, y Karyataim.
  38. Nebo y Baalmeon, odmieniwszy iem imiona, także Sabama, A dali imiona miastom tym ktore zoprawiali.
  39. Przytym synowie Machir + ktorzy poszli od Manassesa, wtargnęli w Galaad y wźięli ie, z kąd Amoreyczyki tam mieszkaiące wygnali.
      + W.1.Mo.50.v.23.

  40. A tak Moiżesz dał Galaad Machirowi synowi Manassesowemu, y tamże on mieszkał.
  41. Potym też Iair syn Manassesow wtargnął a pobrał wsi ich, ktore przezwał B Hawot Iair.
      B To iest twierdze abo Zamki.

  42. Także też y Nobe wtargnął a podbił pod sie Kanat z iego wsiami, ktore przezwał Nobe od swego imienia.

    Kapituła 33.
    ¶ 1. Stanowiska z namioty. 42. Synow Izraelskich na puszczach. 38. Smierć Aaronowa. 51. Roskazano aby wygładzono wszytki Chananeyczyki. 54. A iako ziemia ich losem miedzy nie miała być podzielona.

  1. Toć są stanowiska Synow Izraelskich ktorzy wyszli z źiemie Egiptskiej z hufy swemi, za prowadzeniem Moiżesza y Aarona.
  2. Y pisał Moiżesz ich przechody y stanowiska, tak iako mu był Pan roskazał, ktore ty są podług ich ciągnienia.
  3. * Wyszli synowie Izraelscy z A Rameses dnia piętnastego miesiąca pierwszego nazaiutrz po dniu wielkonocnem, z wielką możnością przed oblicznoscią wszytkich Egiptcyanow.
      A Rameses iest imię miasta, ale ini okoliczni sądziedzi zwali ie Gosen.

      * W.2.Mo.12.v.37.

  4. Tedy Egiptcyanie pogrzebali ony wszytki ktore Pan miedzy niemi pomordował, to iest wszytki pierworodne, gdzie też Pan pomscił sie y nad bogi ich.
  5. A przetoż wyszedszy Izraelitowie z Rameses, zatoczyli oboz w Sokot.
  6. + A ruszywszy sie z Sokot, rozbili namioty w Etam, ktore mieysce iest na granicach od Puszczey.
      + W.2.Mo.13.v.20.

  7. Wyszedszy też z Etam, obrocili sie do B Fihachirot, ktore iest przeciw Baalsefon, a rozbili namioty w Magdale.
      B To mieysce o ktorym tu powieda iest dolina podle Morza Czerwonego, kędy gdy byli, mieli przed sobą Morze, a po prawey y po lewey stronie gory, a tuż za sobą Egiptcyany.

  8. A wyszedszy z Fihachirot, # przeszli przez pośrzodek Morza na puszczą, gdzie mieli trzy dni chodu przez onę puszczą C Etam, y położyli sie z namioty w Mara.
      C Etam iest granica wielkiey puszczey Sur nad Czerwonem Morzem.

      # W.2.Mo.14.v.22.

  9. Potym wyszedszy z D Mara, o przyszli do Elim, gdzie było dwanaście studzien y siedmidziesiąt palm, y tamże się położyli z obozem.
      D Mara y Elim, są częsci puszczey Sur.

      o W.2.Mo.15.v.27.

  10. A odszedszy z Elim, rozbili namioty nad Morzem Czerwonem.
  11. Wyszedszy też od Morza Czerwonego, * położyli sie z obozem na puszczy E Syn.
      E Wszytka ona puszcza ktora iest od Morza Czerwonego aż do gory Synai, tedy ią zową Syn. O czym patrz wyższey.13.k.v.22.

      * W.2.Mo.16.v.1.

  12. Ruszywszy sie potym z puszczey Syn, położyli sie z namioty w F Dafka.
      F Ty trzy miasta Dafka, Alus, y Rafidim, są częsci puszczey Syn.

  13. A wyszedszy z Dafka, rozbili namioty w Alus.
  14. Odszedszy też z Alus, rozbili namioty w + Rafidym, gdzie tam wody nie miał lud ku piciu.
      + W.2.Mo.17.v.1.

  15. A ruszywszy sie z Rafidym, # zatoczyli oboz na puszczy G Synai.
      G Gorę tę zową też Agar, Tur, Syna, a częsć iednę ktora sie ciągnie od Poludnia ku Pułnocy, tedy zową Horeb, a nawyzszy iey wierzch ku ziemi Iuda, tedy zową Synai.

      # W.2.Mo.19.v.1.

  16. o Z tamtąd odszedszy z puszczey Synai, położyli sie z namioty w Kibrot hataawa.
      o Wyższey.11.v.35. y 13.v.1.

  17. A odszedszy z Kibrot hataawa, zatoczyli oboz w Haserot.
  18. Potym wyszedszy z Haserot, położyli sie z namioty w Retma.
  19. Y wyszedszy z Retma, rozbili namioty w Remmonfares.
  20. Ruszywszy się też z Remmonfares, rozbili namioty w Lebna.
  21. A odszedszy z Lebna, zatoczyli oboz w Ressa.
  22. Potym wyszedszy z Ressa, położyli sie z obozem w Cehelata.
  23. Y wyszedszy z Cehelata, rozbili namioty na gorze Sefer.
  24. A ruszywszy sie z gory Sefer, położyli oboz w Harada.
  25. A odszedszy z Harada, rozbili namioty w Macelot.
  26. Potym idąc z Macelot, postawili namioty w Tahat.
  27. Wyszedszy zasie z Tahat, położyli sie z obozem w Tare.
  28. Ruszywszy sie też z Tare postawili namioty w Metka.
  29. Odszedszy z Metka, położyli sie z namioty v Hesmona.
  30. * A idąc z Hesmona, zatoczyli oboz w Moserot.
      * W.5.Mo.10.v.6.

  31. A wyszedszy też z Moserot, położyli sie z obozem w Beneiaakan.
  32. A ruszywszy oboz z Beneiaakan, rozbili namioty w Horgadgad.
  33. Odszedszy potym z Horgadgad, rozbili namioty w Iotbata.
  34. Z Iotbata potym idąc, zatoczyli oboz w Hebrona.
  35. A odszedszy z Hebrona, stanęli z namioty w Aźiongaber.
  36. Idąc zasie z Aźiongaber, stanęli z obozem na puszczy Syn, ktore iest Kades.
  37. + Y wyszedszy z Kades, położyli sie z namioty na gorze Hor, na granicach ziemie Edomskiey.
      + Wyszey.20.v.22.

  38. # Tedy Aaron Kapłan wszedł na gorę Hor z roskazania Pańskiego, tamże vmarł czterdziestego roku po wysciu Synow Izraelskich z Egiptskiey ziemie, dnia pierwszego Miesiąca piątego.
      # Wyszey.20.v.25. W.5.Mo.32.v.50.

  39. A miał Aaron sto dwadziescia y trzy lata gdy vmarł na gorze Hor.
  40. o Potym Chananeyski Krol w Arad vsłyszał iż ciągnie lud Izraelski, a ten mieszkał ku południu w źiemi Chananeyskiey.
      o Wyszey.21.v.1.

  41. Zatym sie oni ruszywszy z gory Hor, rozbili namioty w Salmona.
  42. Wyszedszy potym z Salmona, zatoczyli oboz w Funon.
  43. * A odszedszy z Funon, rozbili namioty w Obot.
      * Wyszey.21.v.10.

  44. A idąc z Obot, położyli sie w Ieabarym na granicach Moabskich.
  45. Ruszywszy sie też z Ieabarym, postawili namioty w Dibongad.
  46. Tam idąc z Dybongad, położyli sie w Helmondeblataim.
  47. A wyszedszy z Helondeblataim, stanęli z obozem na gorach H Abarym ku Nabo.
      H Ty gory ktore idą od Moabitow ku gorze Galaad, tedy dzielą Amoreyczyki od Amonitow, ktorych wierzchy nawyzsze nazywaią Fasga y Nabo.

  48. Tedy wyszedszy z gor Abarym, położyli sie na polach Moabskich, nad Iordanem ku Ierychu.
  49. Tamże założyli oboz nad Iordanem v Betyesimot, aż do Abelsatym na polach Moabskich.
  50. Na ktorych polach nad Iordanē ku Ierychu mowił Pan z Moiżeszem tymi słowy.
  51. Mow do Izraelczykow a powiedz iem to, Gdy przeydziecie za Iordan, a wnidziecie do ziemie Chananeyskiey.
  52. Tedy wszytki tam mieszkaiące w oney ziemi precz wypędźcie, a poborzcie wszytki ich bałwany, y obrazy ryte, przytym y wszytki ich kaplice zobalaycie.
  53. * Z tamtąd tedy wypędziwszy wszytki mieszkaiące, sami w niey mieszkać będziecie, abowiemē wam dał w osiadłosć ziemię tę.
      * W.5.Mo.7.v.2. Iozue.11.v.11.

  54. A tak posiędziecie ziemię podzieliwszy ią losem miedzy sie według domow waszych, a gdzie ich więcey będzie, tedy im też więczszy dział dacie, gdzie ich zasie mniey, tedy mnieysze dziedzictwa brać maią, A ktore mieysce losem na ktorego przypadnie, aby sie został przy tym, rozdzieliwszy osiadłosć na domy pokolenia każdego.
  55. Ale iesliż nie wypędzicie precz mieszkaiących w tey ziemi, oni ktore z nich pozostawicie będą iako żądła w oczoch waszych, a iako ciernie bokow waszych, y będą was trapić w źiemi w ktorey osiędziecie.
  56. A to com ia z niemi vmyslił vczynić, tedy to wam vczynię.

    Kapituła 34.
    ¶ 2. Granice ziemie Chananeyskiey. 14. Dźiał Rubenitow y Gadytow. 17. Imiona tych ktorzy dzielili ziemię.

  1. Potym Pan rzekł do Moiżesza tymi słowy.
  2. Roskaż synom Izraelskim a tak powiedz iem, Gdyż iuż wnidziecie do ziemie Chananeyskiey, ktorać ziemia w granicach swych przyidzie wam w dziedzictwo.
  3. * A Tedy granica wasza ku południu będzie od puszczey Syn aż do granic Edomskich, ktora granica południowa poydzie od Morza Słonego ku Wschodu słońca.
      A Ziemia wasza od strony Południowey poydzie od Morza Słonego, ktore iest ku Wschodu słońca aż do Morza Egiptskiego na Zachod, a to idąc około Kades y około Idumeey.

      * Iozue.15.v.1.

  4. Granica też wasza od Południa będzie obwiedziona do Mahaleakrabim, y poydzie aż ku Syn, a doydzie koniec iey od Południa do Kadesbarne, a z tamtąd sie będzie ciągnąć aż do wsi Adar, bieżąc aż ku Asmon.
  5. Od Asmon zasie zakrąży sie aż do rzeki Egiptskiej, a stanie aż v morza.
  6. Zachodnią też granicę będziecie mieć B Morze wielkie, ktore was iuż za graniczy od Zachodu.
      B To Morze zową Mediteranneum.

  7. Granica też Pułnocna ta będzie od Morza wielkiego, powiedziecie granicę swą do gory C Hor.
      C Hor ta gora nie iest ona na ktorey vmarł Aaron, ale iest blisko Tyru y Sydonu, a iest częscią iedną Libanu, ktora sie ciągnie ku morzu.

  8. Potym od gory Hor poydą granice wasze tędy gdzie chodzą do D Hemat, a będą sie kończyć aż v Sedada.
      D Ty przezwiska Hemat y Sedada, znamionuią mieysca zacnieysze, ktore są na końcu granice Galileyskiey wyższey ku Pułnocy od Zachodu ku Wschodowi.

  9. Granica też ta będzie wiedziona aż do Zefronu, y dokończy sie aż v wsi Enan, a tę będziecie mieć granicę Pułnocną.
  10. Granicę też od Wschodu powiedźcie od wsi Enan aż ku E Sefama.
      E Sefama iest na brzegu Iordanu, ku miastu ktore zową Cesarea Filipowa.

  11. Od Sefama poydziecie granicą ku Reblata od Wschodu Ain, a ta granica poydzie ku stronie F Morza Cyneret na Wschod słońca.
      F To Morze ktore zową ieźiorem Genezaret.

  12. A granica ta prziydzie aż ku Iordanu, kończąc sie aż v Morza Słonego, a wedle granic tych ziemia wasza ze wsząd ograniczona będzie.
  13. Tedy Moiżesz roskazał Izraelitom tak do nich mowiąc, Tać iest ziemia ktorą losem otrzymacie, ktorą roskazał Pan rozdać dziewięciorgu pokoleniu, y połowicy dziesiątego.
  14. Abowiem pokolenie synow Ruben, wźięli sobie dziedzictwo podług domow oycow swych, także pokolenie Gad wedle domow oycowskich, y połowica pokolenia Manasse iuż wźięli dziedzictwo swoie.
  15. Dwoie pokolenie y połowica trzeciego wźięli dziedzictwo swe z tey strony Iordanu ku Ierychu od wschodu słońca.
  16. Y mowił Pan do Moiżesza tymi słowy.
  17. + Tyć są imiona mężow ktorzy wam podzielą ziemię, pierwszy Eleazar Kapłan, y Iozue syn Nunow.
      + Iozue.14.v.1.

  18. Weźmiecie też po iednemu Książęciu z każdego pokolenia, ktorzy też dzielić będą ziemię.
  19. Ktorych Książąt ty są imiona, z pokolenia Iuda, Kaleb syn Iefonow.
  20. Z pokolenia synow Symeon, Samuel syn Ammiudow.
  21. Z pokolenia Beniamin, Elidad syn Chaselonow.
  22. Z pokolenia Dan, Buki syn Ioglonow.
  23. Z synow Iozefowych z pokolenia Manasse, Haniel syn Efodow.
  24. Książę z pokolenia synow Efraim, Kamuel syn Seftanow.
  25. Książę z pokolenia Zabulon, Elizafan syn Farnachow.
  26. Książę z pokolenia Synow Izaschar, Faltyel syn Ozanow.
  27. Książę synow z pokolenia Aser, Ahiud syn Salomiego.
  28. Książę z pokolenia Neftali, Fedael syn Ammiudow.
  29. A cić są ktorym Pan roskazał aby podzielili dziedzictwa synom Izraelskim w źiemi Chananeyskiey.

    Kapituła 35.
    ¶ 2. Miasta Lewitom oddane. 6. Miasta vcieczki. 15. A dla iakich mordow są nadane. 16. Prawo około mężoboystwa. 30. Swiadectwo iednego nic nie ważne.

  1. Y mowił Pan do Moiżesza na polach moabskich nad Iordanem ku Ierychu tymi słowy.
  2. * Roskaż Izraelitom, aby z dziedzictwa ktore otrzymaią nadali miasta Lewitom ku mieszkaniu, a oddacie też iem y przedmiescia około miast.
      * Iozue.21.v.2.

  3. Y także będą mieć miasta ku mieszkaniu, a przedmiescia ich będą im ku chowaniu bydła, y maiętnosci ich, y wszytkich dobytkow.
  4. Ty przedmiescia około miast ktore Lewitom dacie za mury mieysckiemi, tedy będą na tysiąc łokiet wszędy około.
  5. Y rozmierzycie od miasta ku wschodu słońca dwa tysiąca łokiet, ku stronie Południowey dwa tysiąca łokiet, ku Zachodu dwa tysiąca, ku Pułnocy dwa tysiąca łokiet, tak iż miasto w pośrzodku będzie: A toć będą przedmiescia ich około miast.
  6. + A miedzy tymi miasty ktore Lewitom dacie, szesć ich będą dla vcieczki, ktore na to dacie aby tam vciekali zabijacze, a nad ty oddacie im czterdziesci miasteczek y dwie.
      + W.5.Mo.4.v.41. Iozue.21.v.3.

  7. Tak iż wszytkich miast ktore Lewitom dacie, będzie czterdziesci y ośmi, y przedmiescia ich.
  8. A tych miasteczek ktore im z dziedzictwa synow Izraelskich oddacie, im kto więcey trzymać będzie, tym też iem więcey da, a im kto mniey mieć będzie, tym też mniey da, aby każdy wedle swey osiadłosci vdzielił Lewitom z miast swych.
  9. Potym Pan rzekł do Moiżesza w ty słowa.
  10. * Tak mowi do synow Izraelskich, Gdy przeszedszy za Iordan przyidziecie do ziemie Chananeyskiey.
      * W.5.Mo.19.v.2. Iozue.20.v.2.

  11. Postanowcie sobie miasta ktoreby wam były dla A vcieczki, gdzie będą vciekać zabijacze, ktorzyby z nieobaczenia zabili człowieka.
      A Tak to mamy rozumieć, iż żaden złoczyńca nie miał vcieczki do tych to miast, iedno ktoryby z nieobaczenia kogo zabił aby sie tam przechował przez ten czas ażby dostateczna wiadomosć była o onym vczynku, aby niebył zabit od przyiacioł zabitego.

  12. A ty miasteczka będą wam vcieczką dla powinowatych zabitego, aby ten co zabił nie był też zabit, ażby pierwey przed zgromadzeniem stanął na sąd.
  13. Ty tedy miasteczka ktore nadacie dla vcieczki, szesć ich będą miedzy wami.
  14. Z ktorych będą trzy z tę stronę Iordanu, a trzy w źiemi Chananeyskiey, miasta ku vciekaniu.
  15. Do ktorych szesci miast tak Izraelczycy iako y goscie, y przychodniowie z wami mieszkaiący vciekać sie będą, aby każdy ktożkolowiekby człowieka z nieobaczenia zabił, do nich sie schronił.
  16. Ten ktoryby żelazną bronią kogo vderzył, ażby vmarł, ten iest mężoboyca, a przetoż taki morderz ma też y sam vmrzeć.
  17. A iesliby kto maiąc w rękach kamień zabił im kogo, ten iest mężoboyca y ma vmrzeć morderz takowy.
  18. Także ktoby kogo iakimkolwiek drewnem vderzył ażby vmarł, mężoboyca iest, a taki zabiiacz ma vmrzeć.
  19. Powinowaty zabitego, ma zabić mężoboycę, tam gdziekolwiekby sie iedno z nim potkał może go zabić.
  20. A iesliżby go z nienawisci popchnął, abo nań z nasady cisnął tak iżby vmarł.
  21. Abo iżby z wasni zabił go swą ręką, takowy zabiiacz ma vmrzeć, gdyż iest mężoboyca, y gdzieby go mogł znalesć powinowati zabitego tedy go zabić może.
  22. Ale iesliby kto z trefunku okrom wasni kogo popchnął, abo z niebaczenia na kogo czym cisnął.
  23. Abo iżby iakim kamieniem z niechcenia na kogo rzucił, ktoryby nań padszy zabił go, a onby mu niebył nieprzyiacielem, aniby mu myslił nic złego.
  24. Tedy zgromadzenie miedzy tym co zabił, y miedzy powinowatym zabitego, według tego prawa rozsądek vczynić maią.
  25. A ma zgromadzenie vczynić wolnym morderza onego, z rąk powinowatego człowieka zabitego, y przeprowadzą go do miasta vcieczki iego, gdzie był vszedł. Tamże będzie mieszkał aż B do śmierci nawyzszego kapłana, ktory iest pomazan oleiem świętym.
      B To znamionuie śmierć Pana Krystusowę, przez ktorą wierni nabywaią wolnosci od czarta, od piekła y od śmierci.

  26. Ale iesliżby mężoboyca wyszedł za granice z miasta vcieczki swoiey, kędy był vciekł.
  27. A tam za granicą powinowaty zabitego potkawszy zabił go, tedy nic winien nie będzie.
  28. Abowiem ma mieszkać w miescie vcieczki swey, aż do śmierci nawyzszego kapłana, skąd sie potym po iego śmierci do swey ziemie a osiadłosci wrocić ma.
  29. A tak prawa ty sądowe zachowywać macie miedzy sobą y potomstwach waszych, gdziekolwiek iedno mieszkać będziecie.
  30. Ktokolwiekby człowieka iakiego zabił, tedy mężoboyca na powieść świadkow ma być zabit, łeć świadectwo iednego, o głowę isć nie może.
  31. Od mężoboyce pieniędzy za głowę brać nie będziecie, ktory iż zasłużył gardło, tedy ma vmrzeć.
  32. Od tego też ktory vszedł do miasta vcieczki swoiey, nie macie brać nagrody żeby sie przed czasem do ziemie swey wrocić miał, niżby vmarł nawyzszy kapłan.
  33. Byście nie splugawili ziemie w ktorey będziecie, abowiem ziemia ta krwią splugawiona bywa, a nie bywa oczyściona od krwie na nię wylaney, iedno krwią tego ktory ią wylał.
  34. Nie będziecie tedy plugawić ziemie w ktorey mieszkać macie, kędy też y ia mieszkać będę. Abowiemem ia Pan iest, ktory mieszkam miedzy syny Izraelskimi.

    Kapituła 36.
    ¶ Napominanie około dziedzictwa corek Salfaadowych. 7. Vstawa około małżeństwa. 9. Dźiedzictwa nie maią być przenaszane z iednego pokolenia na drugie.

  1. Tedy mężowie przednieyszy pokolenia Galaad Syna Machir, syna Manasessowego z pokolenia Iozefowego, zeszli sie do Moiżesza, y do Książąt domow Izraelskich, y mowili tak do nich.
  2. Tobie panu memu roskazał Pan abyś losem podał ziemię w dziedzictwo Synom Izraelskim. * A nad to Pan roskazał tobie panu memu, abyś oddał dziedzictwo brata naszego Salfaada, corkom iego.
      * Wyższey.27.v.1. Iozue.17.v.3.

  3. Ty iesliżby za ine Izraelity niż za męże z pokolenia swego szły za mąż, tedy ich dziedzictwo odeydzie od domu oycow naszych, a wnidzie do onego pokolenia z ktorego ie zpoymuią: A także z losu dziedzictwa naszego vbędzie.
  4. Gdy potym prziydzie rok wolnosci synom Izraelskim, ich dziedzictwo ktore od naszey oyczyzny odeszło, będzie przyłączone ku dziedzictwu pokolenia do ktorego szły za mąż.
  5. Tedy Moiżesz Izraelitom z roskazania Pańskiego tak odpowiedział, Dobrze mowi pokolenie Iozefowo.
  6. A tak toć iest roskazanie ktore około corek Salfaadowych Pan opowiedział, Poydą za mąż wedle woley swoiey, tylko aby szli w dom pokolenia oyca swego.
  7. Aby sie tak dziedzictwo Izraelitow nie wnosiło z pokolenia na pokolenie gdy każdy z synow Izraelskich przyłączać sie będzie ku dziedzictwu oycow swych.
  8. Każda dziewka ktora dziedzicką zostawa z ktoregożkolwiek pokolenia Izraelskiego, poydzie za mąż za kogożkolwiek z domu y pokolenia oyca swego, iżby zostały dziedzictwa Izraelskie w domach oycow ich.
  9. A dziedzictwa z iednego pokolenia na drugie przenaszane nie były, ale każdy z pokolenia synow Izraelskich został przy dziedzictwie swoiem.
  10. Tedy Salfaadowe corki wszytkiemu temu dosyć vczyniły co Pan roskazał Moiżeszowi.
  11. A tak Mahala, Tersa, Hegla, Melcha, Noa, corki Salfaadowe szły za mąż za stryieczną bracią swoię.
  12. Y zostały żonami onych ktorzy byli z pokolenia synow Manassesa syna Iozefowego, A także ich dziedzictwo zostało w pokoleniu oyca ich.
  13. A tyć są przykazania y prawa ktore Pan roskazał Izraelitom przez Moiżesza na polach Moabskich nad Iordanem ku Ierychu.
Spis Kapituł, Indeks Ksiąg