Kapituła 1.
    ¶ 8. Stateczność swoię okazuie w szczerości przepowiedania swego. 18. Ktore się zgadzało z prawdą nienaruszoną Ewanieliiey Krystusowey. 22. Ktora iest zapieczętowana w sercach naszych przez Ducha świętego.

  1. Paweł Apostoł Iezusa Krystusa przez wolą Bożą, y Tymoteusz brat, kościołowi Bożemu ktory iest w Koryncie, ze wszytkimi świętemi ktorzy są we wszytkiey Achaiiey.
  2. Łaska niech wam będzie y pokoy od Boga Oyca naszego, y od Pana Iezusa Krystusa.
  3. * Niech będzie błogosławiony Bog y Ociec Pana naszego Iezusa Krystusa, Ociec on namiłosiernieyszy, a Bog wszelakiego pocieszenia.
      * Efes.2.v.3. 1.Piotr.1.v.3.

  4. Ktory nas cieszy we wszelkim vcisku naszym, ku temu abysmy mogli cieszyć ty ktorzy są w każdym vtrapieniu przez pociechę ktorą nas samy cieszy Bog.
  5. Bo iako w nas obfituią vtrapienia A Krystusowe, tak przez Krystusa obfituie y pociecha nasza.
      A To iest, ktore cierpiemy dla Krystusa.

  6. B A choć bywamy vtrapieni, toć bywa dla pociechy waszey, y zbawienia ktore się sprawuie w cierpliwości tychże vciskow ktore y my cierpimy, a nadzieia nasza o was mocna iest, Choć też pociechy bierzemy, tedy to bywa dla waszey pociechy y zbawienia.
      B Abowiem chociaż nam darmo zbawienie bywa dane, ale iż do niego przychodzimy pewną drogą to iest wykonawszy bieg żywota niewinnego y pobożnego, a dla tego powiedziano iż sprawuiemy zbawienie nasze, o czym iaśnie świadczył tenże Apostoł do Fili.2.v.12. Ale iż ieden Bog iest ktory wszytko w nas z swey łaski darmo sprawuie, a dla tegoż rzeczono iż on w nas sam sprawił zbawienie przez ty rzeczy przez ktore nam potrzeba mieć się ku żywotowi wiecznemu, zwyciężywszy wszytki trudnosci.

  7. Wiedząc to iż iako iesteście vczestniki vtrapienia, tak też będziecie vczestniki pociechy.
  8. Abowiem nie chcemy abyście nie mieli wiedzieć bracia, o vcisku naszym ktorysmy mieli w Azyiey, to iest, iżesmy barzo nad przemożenie nasze byli obciążeni, tak iżesmy prawie zwątpili y o żywocie.
  9. Ale y sami v siebie mielismy C wyrok śmierci, abysmy nie dufali sami w sobie, ale w Bogu ktory wzbudza vmarłe.
      C To iest, iużem był prawie vmyslił vmrzeć.

  10. A ktory z takowey śmierci wybawił nas y wybawia, w ktorym nadzieię mamy iż też ieszcze wybawi.
  11. + Gdy też wy będziecie nam pomagać modlitwą ktorą za nas czynić będziecie, aby za D dobrodzieystwo ktore nam iest od wiela ich dane były czynione dzięki za nas od wiela ich.
      D To iest, iż był wyzwolon od niebeśpieczeństwa.

      + Rzym.5.v.3.

  12. Abowiem toć iest przechwalanie nasze świadectwo sumnienia naszego, iż z prostością y z szczerością Bożą, nie z mądrością cielesną, ale z łaską Bożą przebywalismy na świecie, a zwłaszcza miedzy wami.
  13. Bo nie insze rzeczy piszemy wam, niźli czytacie, abo też znacie, a nadziewam się, iż do końca też poznacie.
  14. Iakoście też poznali nas po części, iż iestesmy przechwaleniem waszym, iako y wy naszym, w dzień Pana Iezusow.
  15. A tak z tym vfaniem chciałem przyidź do was przed tym, abyście wtore dobrodzieystwo mieli.
  16. Y przez was przeydź do Macedoniiey, y zasię z Macedoniiey przeydź do was y od was być doprowadzon do żydowskiey ziemie.
  17. A gdym to vmyslił, izalim vżył iakiey niestateczności: abo izali ty rzeczy ktore myslę, według ciała myslę, aby we mnie było E Tak, y Nie:
      E To iest, abych raz miał tak powiedzieć, a drugi raz inaczey.

  18. Owszem F wierny iest Bog, iż G mowa nasza do was nie była, tak y nie.
      F To iest, prawdziwy o ktorego wiernosci wątpić się nie godzi.
      G Mową nazywa opowiedanie Ewanieliey, ktore ni w czym sobie przeciwne nie było iedno zawżdy iednakie.

  19. Abowiem Syn Boży Iezus Krystus, ktory miedzy wami przez nas iest przepowiedan, to iest, przez mię y przez Sylwana, y Tymoteusza, nie był Tak y Nie, ale Tak H w nim było.
      H To iest, w Bogu ktorego syn iest Krystus na pewnieysza prawda oycowska.

  20. Abowiem ile iest obietnic Bożych, w nim są I Tak, a w nim Amen, ku chwale Bożey przez nas.
      I To iest, pewne a nie odmienne Słowo obietnic iego.

  21. Przytym ten ktory nas potwierdza z wami w Krystusie, y ktory nas pomazał iestci Bog.
  22. Ktory też zapieczętował nas, y dał zadatek ducha w sercach naszych.
  23. A ia wzywam Boga na świadectwo, na duszę moię, iż folguiąc wam ieszczem nie przyszedł do Koryntu.
  24. Nie iżebysmy K panowali nad wiarą waszą, ale iż iestesmy słudzy wesela waszego: abowiem wiarą stoicie.
      K Abowiem iż się tak zda iakoby Paweł miał mowić z roskazowaniem, tedy im oznaymuie vmysł swoy iakoby rzec chciał, iż nie przyszedłciem abych wam folgować miał, tak to rozumieycie nie iakobych ia co mogł stanowić sam z siebie około chwały Bożey, y około związania y rozwiązania sumnienia waszego, ale iżem iest sługą Bożym ku potwierdzeniu y pocieszeniu waszemu:

    Kapituła 2.
    ¶ 1. Okzauie miłość swoię przeciwko nim. 7. Napominaiąc aby w łaskę przyięli tego ktory pokutował. 14. Chwali się w Bogu, iż nauka iego była skuteczna aby iey pragnęli. 17. A iżby potwarce byli zganieni.

  1. Alem to vmyślnie vczynił, abych zasię nie przyszedł z zasmuceniem do was.
  2. Bo ieslibych ia was zasmucił, a ktoż iest coby mię vweselił, iedno ten ktory A smutek ma ze mnie:
      A To iest, ku polepszeniu swemu.

  3. A tom ci wam napisał, abych przyszedszy nie miał z tych smutku, z ktorych bych się miał weselić, vfaiąc o was wszytkich, że wesele moie wszytkich was iest.
  4. Bomci wam napisał z wielkiego vcisku y vtrapienia serca moiego z wielą łez, nie abyście byli zasmuceni, ale abyście miłość moię poznali, ktorą ia mam barzo obfitą przeciwko wam.
  5. A iesliż kto przyniosł to zasmucenie, nie mnieć zasmucił, ale poczęści was wszytki, abych onego nie obciążył.
  6. Dosyćci ma takowy B człowiek na zfukaniu tym, ktore się od wiela ich stało.
      B To mowi o onym co był wyrzucon dla grzechu nieczystego.

  7. Tak iżbyście wy mu daleko więcey odpuścić mieli, y cieszyć go, by snadź zbytnim smutkiem nie był pochłanion takowy.
  8. Przetoż was proszę, abyście miłość przeciwko niemu skuteczną okazali.
  9. Abowiemci też dla tegom był napisał, abych doświadczenie wasze poznał, to iest, iesliże na wszytko posłuszni iesteście.
  10. A komu wy co przepuścicie y ia też, abowiem ieslim ia co przepuścił komu, dla wasem przepuścił C przed oblicznością Krystusową.
      C To iest, nie obłudnie.

  11. Aby nas szatan D nie posiadł, abowiemci wiem y zmyslania iego.
      D To iest, przez srogość naszę zbytnią.

  12. A gdym przyszedł do Troady ku przepowiedaniu Ewanieliiey Krystusowey, y gdy mi są E drzwi przez Pana otworzone.
      E To iest, miałem przystęp snadny ku zbudowaniu koscioła Pańskiego.

  13. Nie miałem vlżenia duchowi moiemu, iżem nie nalazł Tyta brata moiego, ale pożegnawszy się z nimi, wyszedłem do Macedoniey.
  14. A dziękuię Bogu, ktory nas zawsze zwyciężcami czyni w Krystusie, y wonność vznania swego obiawia przez nas na każdym mieyscu.
  15. Bo iestesmy dobrą wonnością Krystusową Bogu w tych ktorzy zbawieni bywaią, y w tych ktorzy giną.
  16. Tym F wonnością śmierci na śmierć, a onym wonnością żywota ku żywotowi, ale ku tym rzeczam ktoż iest godny:
      F To iest, moc Ewanieliey iest tak wielka iż sama wonnoscią swoią może zbawić abo potępić.

  17. * Bo nie G przekupuiemy iako wiele ich, słowem Bożym, ale iako z szczerości, a iako z Boga przed oblicznością Bożą o Krystusie mowimy.
      G Greckie słowo znaczy fałszuiąc Słowo Boże.

      * Wyższey.4.v.2.

    Kapituła 3.
    ¶ 1. Vrząd swoy zacnym czyni. 7.13. Przyrownanie zakonu z Ewanielią.

  1. Izaż się zasię zalecać poczynamy: Czyli potrzebuiemy, iako niektorzy listow zalecaiących do was, abo też od was zalecaiących:
  2. Listem naszym wy iesteście napisanym w sercach naszych, ktory znaią y czytaią wszyscy ludzie.
  3. Gdy się okazuie, że iesteście listem Krystusowym przez naszę posługę sprawionym, napisanym nie inkaustem, ale duchem Boga żywego, nie na tablicach kamiennych, ale na tablicach serca cielesnych.
  4. A mamyć takowe vfanie ku Bogu przez Krystusa.
  5. Nie iżebysmy byli godni sami od siebie co myslić iakoby z nas samych, ale godność nasza z Boga iest.
  6. Ktory też vczynił nas godnemi sługami nowego Testamentu, nie A pisma, ale B Ducha, abowiem pismo zabiia, a Duch ożywia.
      A To iest, przepowiedanie tylko zwierzchne pisma, martwe y niepożyteczne iest.
      B T.i. nauka duchowna ktora potwierdza w sercach przymierze Boże.

  7. A ieslić też posługa śmierci w pismie wyrażona na kamieniach była chwalebna, tak iż też synowie Izraelowi nie mogli patrzyć na oblicze Moiżeszowe, dla chwały oblicza iego ktora miała zniszczeć.
  8. Iakoż nie daleko więcey posługa Ducha będzie chwalebna:
  9. Bo ieslić posługa potępienia iest chwalebna, dalekoć więcey posługa sprawiedliwości obfituie w chwale.
  10. Abowiem to co było vwielbiono, nie z teyci strony było vwielbiono, to iest co się tycze chwały przewyższaiącey.
  11. Bo ieslić to co miało zniszczeć było chwalebne, dalekoć to więcey co trwa iest chwalebne.
  12. Przeto maiąc taką nadzieię, prawie iawney mowy vżywamy.
  13. * A nie iestesmy iako Moiżesz ktory kładł zasłonę na oblicze swoie, dla tego aby synowie Izraelowi nie patrzyli na C koniec tego co miało zniszczeć.
      C To iest, iż niemogły do gruntu zrozumieć vrzędu, y posługi Moiżeszowey.

      * 2.Mo.34.v.33.

  14. Ale zatwardzone są zmysły ich: abowiem aż y do dzisieyszego dnia taż zasłona w czytaniu starego Testamentu trwa, nie będąc odkryta, ktora przez Krystusa zniszcona bywa.
  15. Ale aż do dzisieyszego dnia gdy Moiżesz czytan bywa, zasłona leży na sercu ich.
  16. A gdy się do Pana D nawroci, będzie odięta zasłona.
      D To iest, kiedy zakon będzie przystosowan ku Krystusowi.

  17. + A Pan iestci Duch, a gdzieć Duch Pański, tamci wolność.
      + Ian.14.v.24.

  18. A my wszyscy odkrytym obliczem w chwale Pańskiey iako w zwierciedle się przypatruiąc w toż wyobrażenie przemienieni bywamy z chwały w chwałę, tak iako od Ducha Pańskiego.

    Kapituła 4.
    ¶ 1. Wierność Pawłowa w sprawowaniu vrzędu iego. 9. A krzyż ktory nieprzyiaciele iego przyczytali mu ku zelżywości, bierze sobie ku chwale.

  1. Dla tego maiąc vrząd takowy, iako ci, ktorzysmy otrzymali miłosierdzie, nie A osłabiamy.
      A To iest, nie vstawami dla vciskow y vtrapienia.

  2. Alesmy odrzucili precz pokrywania B nieprzystoyne, nie postępuiąc w przewrotności, * ani fałszuiąc słowa Bożego, ale okazaniem prawdy zalecaiąc się v wszelkiego sumnienia ludzi przed Bogiem.
      B To iest, tym ktorzy są na takowy vrząd przełożeni, ale ludziam złym y bezecnym ktorzy się światłosci chronią.

      * Wyższey.3.v.17.

  3. A iesli też iest zakryta Ewanielia nasza, iestci zakryta tym ktorzy giną.
  4. W ktorych C bog świata tego oslepił zmysły, to iest w niewiernych, aby im nie świeciła światłość Ewanieliiey Krystusowey, ktory iest wyobrażeniem Bożym.
      C To iest, diabeł ktoremu służą.

  5. Abowiem nie sami siebie przepowiedamy, ale Krystusa Iezusa Panem, a sami siebie sługami waszemi dla Iezusa.
  6. Abowiem Bog ktory rzekł, + aby się z ciemności światłość wyiaśniła, tenci iest ktory się oświecił w sercach naszych ku D podaniu światłości vznania chwały Bożey w obliczu Iezusa Krystusa.
      D To iest, abychmy będąc od Boga oświeceni inym tey światłosci vżyczali.

      + 1.Mo.1.v.3.

  7. A mamyć ten skarb E w naczyniu glinianym, aby tey mocy zacność była Boża, a nie z nas.
      E Chocia słudzy słowa Bożego są wzgardzeni, a wszakże skarb ktory oni opowiedaią zacny iest.

  8. Gdy my we wszem bywamy vtrapieni, ale przedsię nie iestesmy ścieśnieni, wątpimy, ale nie zwątpimy.
  9. Przesladowanie cierpimy, ale nie bywamy opuszczeni, bywamy zrzuceni, ale nie giniemy.
  10. Zawsze F vmartwienie Pana Iezusowe nosząc na ciele, aby on żywot Pana Iezusow w naszym ciele był okazan.
      F To iest, vtrapienia ktoremi iestesmy ćwiczeni ku rozmyslaniu vmartwienia żywota docześnego.

  11. G Abowiem my ktorzy żywiemy, zawsze bywamy wydani na śmierć dla Iezusa, aby też żywot Iezusow był okazan w śmiertelnym ciele naszym.
      G To mowi dla tego iż oni chcieli Ewanieliey bez krzyża.

  12. A także w nas okazuie śmierć moc swoię, a żywot w was.
  13. A iż mamy tegoż ducha wiary, iako napisano iest, # Vwierzyłem a przetożem mowił, y my też wierzymy, y dla tego też mowimy.
      # Psalm.116.v.10.

  14. Wiedząc iż ten ktory wzbudził Pana Iezusa, y nas wzbudzi przez Iezusa, y postawi z wami.
  15. Abowiemci wszytki rzeczy są dla was, aby łaska ona barzo obfita, z dziękowaniem wiela ich, obfitsza się stała ku chwale Bożey.
  16. Dla tegoć nie osłabiamy, ale choć też nasz zwierzchni człowiek zepsowan bywa, przedsię wnętrzny człowiek odnawia się na każdy dzień.
  17. Abowiem barzo krotki a lekki vcisk nasz, zacnie a znamienicie sprawuie nam wiekuistą wagę chwały.
  18. Gdyż my nie patrzymy na rzeczy ktore są widome, ale na ty ktore nie widome są, abowiem ty ktore są widome, są doczesne: abowiem niewidome są wieczne.

    Kapituła 5.
    ¶ 1. O Krzyżu. 10. Dar Krystusow. 20. Vrząd wiernych.

  1. Zaiste wiemy, iż ieśli przybytek tego ziemskiego A domu naszego będzie skażon, zbudowanie mamy od Boga, to iest mieszkanie nie vrobione ręką, wiekuiste na niebie.
      A To iest, to ciało ktore mamy miasto przybytku.

  2. Abowiem dla tego wzdychamy, * żądaiąc być przyobleczeni przybytkiem naszym ktory iest z nieba /
      * Ziaw.16.v.15.

  3. Iesliże będziemy naleźieni przyobleczeni, a nie nagiemi.
  4. Bo my ktorzy iestesmy w tym przybytku, wzdychamy będąc obciążonemi, w ktorym nie żądamy być zwleczeni, ale przyobleczeni, aby pożarta była śmiertelność od żywota.
  5. Przytym ten ktory nas stworzył ku temu, iestci Bog, ktory też nam dał zadatek Ducha.
  6. Dufaiąc tedy zawsze, y wiedząc że iestesmy przychodniami B w ciele, iestesmy od Pana C daleko.
      B To iest, poki żywiemy na świecie.
      C Słowo Greckie znaczy wędrować, iakoby chciał rzec że na tym świecie węndruiemy niemaiąc tu pewnego mieszkania aż do oyczyzny naszey przyidziemy, a z Panem żyć będziem, od ktorego my wedle ciała ieszcze daleko iestesmy.

  7. Abowiem przez wiarę chodzimy, a nie przez widzenie.
  8. Dufamy też, y wolimy precz wynidź z ciała, a idź do Pana mieszkać.
  9. A przeto też vprzeymie żądamy y mieszkaiąc, y precz idąc, bysmy byli iemu wdzięcznymi.
  10. + Abowiem mamy stanąć iawnie wszyscy przed stolicą Krystusową, aby każdy odniosł coby na ciele wźiął słusznie wedle tego, co vczynił, abo dobrego abo złego.
      + Rzym.14.v.10.

  11. Wiedząc tedy on strach Pański, ludzie ku wierze przywodzimy, a iestechmy v Boga iawnemi, y nadziewam się, iż też w sumnieniach waszych iestechmy iawnemi.
  12. A iście nie powtore sami siebie zalecamy wam, ale wam daiemy przyczynę abyście się chłubili z nas, żebyście mieli co rzec przeciwko tym ktorzy z oblicza chwały szukaią, a nie z serca.
  13. Bo D choć szaleiemy, Bogu szaleiemy, choć iestesmy rozumu zupełnego, wam iestesmy.
      D Mowi wedle mnimania przeciwnikow swoich.

  14. Gdyż ona miłość Krystusowa przyciska nas, y gdy żechmy też to postanowili, iż iesli ieden za wszytki vmarł, tedy wszyscy byli vmarłymi.
  15. A za wszytki vmarł, aby ci ktorzy żywą napotym sobie nie żyli, ale temu ktory za nie vmarł, y powstał.
  16. Przeto napotym żadnego nie E znamy wedle ciała, choć też vznalismy Krystusa wedle ciała, F wszakże teraz więcey nie znamy.
      E To iest, chwalimy abo ważemy.
      F Mamy Krystusa znać duchownie y wedle mocy iego nie cielesnie.

  17. A tak iesli kto iest w Krystusie, nowemci stworzeniem iest # stare rzeczy przeminęły, oto się wszytki nowo stały.
      # Eza.43.v.19. Ziaw.21.v.5.

  18. A wszytki rzeczy są z Boga ktory nas sobie poiednał przez Iezusa Krystusa, y dał nam posługowanie ziednania.
  19. Abowiem Bog był w Krystusie świat sobie iednaiąc, nie przyczytaiąc im grzechow ich, y położył w nas mowę tę ziednania.
  20. A tak w imię Krystusowe iestesmy posły, iakoby Bog was prosił przez nas, Prosimy tedy dla Krystusa, abyście się poiednali z Bogiem.
  21. Abowiem to vczynił, iż ten ktory nie vznał grzechu, stał się G grzechem za nas, abysmy sie stali sprawiedliwością Bożą w nim.
      G To iest, ofiara za grzechy, abo wszytki grzechy nasze na sobie nosił.

    Kapituła 6.
    ¶ Napomina ku żywotowi krześciiańskiemu.

  1. Owszem iako słudzy napominamy was, abyście wy darmo łaski Bożey nie przyięli.
  2. Abowiem mowi Bog * Czasu przyiemnego wysłuchałem cię, a w dzień zbawienia ratowałem cię, Oto teraz czas przyiemny, oto teraz dzień zbawienia.
      * Eza.49.v.8.

  3. Nie dawaymy żadnego pogorszenia w żadney rzeczy, aby posługowanie nie było posromocone.
  4. Ale y we wszytkim + stawamy się iako słudzy Boży, z wielką cierpliwością, w vtrapieniu, y w potrzebach, y w vciskach.
      + 1.Kor.4.v.1.

  5. W vbiciu, w więźieniu, w rosterkach, w pracach.
  6. Przez czuyności, przez posty, przez szczyrość, przez vmieiętność, przez cichość, przez dobroć, przez Ducha świętego, przez miłość nie obłudną.
  7. W mowie prawdy, w mocy Bożey, przez zbroię sprawiedliwości, ręką prawą y lewą.
  8. Przez chwałę y sromotę, przez osławienie y dobrą sławę, iakoby zwodnicy, ale prawdziwi iestesmy.
  9. Iako nie znaiomi, ale znaiomi iestesmy, iako vmieraiący, ale oto żywiemy, iako będąc pokarani, ale nie iestesmy zabici.
  10. Iako żałuiący, ale zawsze weseli, iako vbodzy, ale ich wiele vbogacamy, iako nic niemaiący, ale wszytko trzymamy.
  11. O Koryntowie, A vsta nasze otworzone są ku wam, serce nasze rozszerzyło się.
      A Tymi słowy okazuie chuć swoię przeciwko nim.

  12. Nie mieszkacie ciasno B w nas, ale iesteście sciśnieni w wnętrznościach waszych.
      B To iest, wy w moim sercu iesteście iako w mieszkaniu przestronym gdyżem wam wszytko swe serce obiawił y takem ie prawie rozprzestrzenił abych was do niego przyiął, ale w was mnie ciasne mieysce iest gdzieście mię także mieli przyiąć do siebie abyscie mi chuć moię przeciw wam rowną chucią oddali.

  13. A ia od was żądam, abyście mi toż oddali, mowię iako synom, rozprzestrzeńcież się y wy.
  14. # Nie bądźcie złączeni nierządnym iarzmem z niewiernemi: abowiem co za towarzystwo sprawiedliwości z niesprawiedliwością: a co za społeczność światłości z ciemnościami:
      # Ekkle.13.v.21.

  15. A co za zgoda iest Krystusowi z Belialem: abo co za część wiernemu z niewiernym:
  16. A co za zezwolenie iest Kościołowi Bożemu z bałwany: o Abowiem wy iesteście kościołem Boga żywego, iako mowił Bog, * Będę mieszkał w nich, y chodzić będę, y będę Bogiem, a oni mnie będą ludem.
      o 1.Kor.3.v.17.
      * 3.Mo.26.v.12.

  17. + A przeto wynidźcie z pośrodku ich, y odłączcie się, Mowi Pan, a nieczystego nie tykaycie się, tedy przyimę was.
      + Eza.52.v.11.

  18. Y będę wam za Oyca, a wy będziecie mi za syny y corki, # Mowi Pan wszechmogący.
      # Ierem.31.v.18.

    Kapituła 7.
    ¶ Napominanie ku czystości.

  1. Maiąc tedy namileyszy ty obietnice, oczyśćmyż sami siebie od wszelakiego splugawienia ciała y ducha, dokonywaiąc poświęcenia z boiaźnią Bożą.
  2. Przyimicież nas, Zadnemusmy krzywdy nie vczynili, A żadnegosmy nie skaźili, żadnegosmy nie złupili.
      A To iest, żadnegochmy na iego dobrym mieniu nie zepsowali.

  3. Ku osądzeniu waszemu nie mowię, bo przedtymem rzekł, iż wy w sercach naszych iestescie ku B społeczney śmierci, także y społecznemu życiu.
      B To iest, nieposądzam was w niewdzięcznosci, ani w zdradzie.

  4. Mam wielkie beśpieczeństwo mowienia v was, mam wielkie chłubienie z was, iestemci napełnion pociechy, a dziwnie obfituię weselem we wszytkim vtrapieniu naszym.
  5. Abowiem przyszedszy do Macedoniiey, ciało nasze żadnego vlżenia nie miało, owszem we wszytkim bylismy vciśnieni, zewnątrz bitwy, a wewnątrz strachy.
  6. Ale ten ktory cieszy C vtrapione, pocieszył nas Bog przyścim Tytusowym.
      C Tymi słowy dawa znać o nierozerwaney miłosci.

  7. A nie tylko przyścim iego, ale też pociechą ktorą on wźiął z was, gdy nam oznaymił vprzeyme żądanie wasze, płacz wasz, y chuć waszę dla mnie, tak iżem się ieszcze D więcey weselił.
      D To iest, wszytki boleści y vtrapienia wasze przewyciężyłem weselem moim.

  8. Abowiem chociam was zasmucił przez list, tego mi nie lito, chociam żałował: bo widzę iż on list was zafrasował, chociaż do czasu.
  9. Teraz raduię się, nie iżeście zasmuceni byli, ale iżeście byli zafrasowani ku vpamiętaniu: abowiem byliście zasmuceni wedle Boga, tak iż w żadney rzeczy szkodyście nie podięli dla nas.
  10. * Abowiem smutek ktory iest wedle Boga, tenże vpamiętanie sprawuie ku zbawieniu, ktorego nigdy żałować nie możemy, aleć smutek świata śmierć sprawuie.
      * 1.Piotr.2.v.19.

  11. Abowiem oto iżeście wedle Boga byli zasmuceni, iaką wielką pilność w was sprawiło, y owszem iako pilną E obmowę, owszem żałość, owszem boiaźń, owszem vprzeyme żądanie, owszem zapalczywą chuć, owszem pomstę: na koniec we wszytkim iawnieście okazali, iżeście czystemi w tey rzeczy.
      E Dawa znać iako byli pilni czyniąc dosyć roskazaniu Pawłowemu, A to im za obmowę stało że się tym złym vczynkiem brzydzili.

  12. Zaiste chociam do was pisał, nie pisałem wam dla onego ktory był krzywdę vczynił, ani dla tego ktoremu się krzywda stała, ale iżby miedzy wami znaczna była ona pilność nasza o was przed oblicznością Bożą.
  13. Dla tegosmy pociechę wźięli z pociechy waszey, alesmy się nawięcey radowali z wesela Tytusowego, iż ochłodzon iest duch iego od was wszytkich.
  14. Abowiem ieslim v niego z was się w czym przechwalał, nie zawstydziłem się, iakosmy wszytki rzeczy prawdziwie mowili wam, tak też y przechwalanie nasze v Tytusa, prawdziwym iest znaleźione.
  15. A wnętrzności iego ku wam więcey wzrudzone są, gdy wspamiętywa posłuszeństwo wszytkich was, y iakoście go z boiaźnią y z strachem przyięli.
  16. Raduię się tedy iż wam we wszytkim dufam.

    Kapituła 8.
    ¶ 1. Napomina ie, aby trwali w czynieniu iałmużny dobrowolney.

  1. Przytym bracia, oznaymuiemy wam łaskę Bożą daną kościołom Macedoniiey.
  2. Iż w wielkim doświadczeniu vtrapienia obfitowało wesele ich, a vbostwo ktorym byli prawie do gruntu wyniszczeni opłynęło ku A wielkiey szczodrobliwości ich.
      A To iest, iż z wielką ochotą a nie z boiaźnią abo wymawianiem iakowym vżyczali vbogim.

  3. Abowiem świadkiem iestem, iż oni wedle możności, y też nad możność dobrotliwemi byli.
  4. Z wiela proźb żądaiąc nas, abysmy przyięli B łaskę y społeczność posługi, ktora swiętym bywa czyniona.
      B To coby drudzy ociążeniem nazwać mieli to on nazywa łaską, to iest aby był vczestnikiem posługi ktora bywała około vbogich.

  5. A nie tak iakosmy się spodziewali, ale sami siebie oddali naprzod Panu, potym y nam przez wolą Bożą.
  6. Ku temu, abysmy napominali Tytusa, iżby iako przed tym począł, tak też dokonał v was teyże łaski.
  7. A tak iako we wszytkim obfituiecie wiarą, y mową, y vmieiętnością y wszelaką pilnością, y swą miłością przeciwko nam, tak też abyście w tey łasce obfitowali.
  8. Nie roskazuiącci mowię, ale przez staranie inych, szczyrość miłości waszey oświadczaiąc.
  9. Abowiem wiecie dobrotliwość Pana naszego Iezu Krysta, iż się dla nas vbogim stał będąc bogaty, abyście vbogaceni byli vbostwem iego.
  10. A w tey rzeczy zdanie moie opowiedam: abowiem to wam pożyteczno, ktorzy nie tylko czynić, ale y chcieć przedtymeście poczęli, roku przeszłego.
  11. A teraz to coście czynić poczęli dokonywaycie, aby iako było ochotne ono chcenie, tak też aby było toż dokończenie z tego co macie.
  12. Abowiem iesli przed tym był ochotny vmysł, tenże iest przyiemny wedle tego co kto ma, a nie wedle tego co nie ma.
  13. Bo nie aby inszy mieli vlżenie, a wy vtrapienie, ale zarowno na ten czas wasza obfitość nagradza ich niedostatek, aby też y ich obfitość wasz niedostatek nagradzała, żeby było porownanie.
  14. Iako iest napisano, * Ktory wiele nazbierał, nie więcey miał, a kto mało, nie mniey miał.
      * 2.Mo.16.v.18.

  15. A dziękuię Bogu ktory włożył to staranie o was w serce Tytusowe /
  16. Iż ono napominanie za wdzięczne przyiął, że też więtszą pilność okazuiąc, dobrowolnie do was przyszedł.
  17. Posłalismy też wespoł z nim brata onego, ktorego chwała iest w Ewanieliiey po wszytkich kościelech.
  18. (A nie tylko to, ale też obran iest od kościołow za towarzysza drogi naszey, z tą dobrotliwością ktora bywa szafowana od nas ku chwale samego Pana, y ochotnemu sercu waszemu)
  19. Wystrzegaiąc się tego, aby was kto nie ganił, w tey szczodrości, ktora bywa szafowana od nas.
  20. + Ktorzy poczciwych rzeczy pilnuiemny, nie tylko przed Bogiem ale też przed ludźmi.
      + Rzym.12.v.17.

  21. Posłalismy też z nimi brata naszego ktoregosmy często doświadczyli w wielu rzeczach być pilnym, a teraz daleko pilnieyszym dla wielkiego vfania, ktore mam o was.
  22. A iesli idzie o Tytusa, iestci moim towarzyszem, y v was pomocnikiem, a iesliż o bracią naszę, sąć posłowie kościołowi, y chwałą Krystosową.
  23. A tak doświadczenie miłości waszey, y przechwalania naszego o was, pokażcie nad nimi przed oblicznością kościołow.

    Kapituła 9.
    ¶ 3. Okazuie przyczynę dla ktorey Tytus y towarzysze iego do niego przyszli. 6. Napomina ie aby ochotnie iałmużnę dawali. 7. Okazuiąc pożytek ktory z tego przyidzie.

  1. Abowiem o posługiwaniu ktore bywa czynione swiętym, nie potrzeba abych wam pisał.
  2. Bo znam ochotne serce wasze, ktorym się przechwalam o was v Macedończykow, iż Achaia gotowa iest od roku przeszłego, a chuć ktora od was wyszła, wiele ich pobudziła.
  3. Y posłałem ty braty, iżby przechwalanie nasze o was nie było prożne w tey mierze, abyście iakom powiedział gotowymi byli.
  4. By snadź iesliby ze mną przyszli Macedończycy, a zastaliby was nie gotowe, abychmy my nie byli zawstydzeni, (a mowię by iedno nie wy) w tym tak beśpiecznym przechwalaniu.
  5. A tak zdało mi się za potrzebną rzecz napomionąć bracią, aby pierwey do was przyszli, a pierwey zgotowali waszę szczodrobliwość przedtym opowiedzianą, aby była gotowa tak iako szczodrobliwość, a nie iako rzecz poniewolna.
  6. A toć mowię, Ktory sieie skąpie, skąpie też żąć będzie, A kto sieie hoynie, też hoynie żąć będzie.
  7. Każdy iako vmyslił w sercu swoim, tak niechay da * nie z frasunkiem, ani z przymuszenia: + abowiem wesołego rozdawcę Bog miłuie.
      * Rzym.12.v.8. + Ekkle.35.v.11.

  8. A Bog mocen iest vczynić, aby opłynęła w was wszelaka dobrotliwosć, abyście we wszytkim zawsze maiąc ile potrzeba, obfitowali w każdym vczynku dobrym.
  9. Iako napisano iest, # Rozdzielił y rozdał vbogim, szczodrobliwość iego trwa na wieki.
      # Psal.112.v.9.

  10. A kto dodaie nasienia sieiącemu, tenże wam doda y chleba na pokarmy, y rozmnoży osiewki wasze, y przysporzy owocow szczodrobliwości waszey.
  11. Abyście we wszytkich rzeczach byli vbogaceni ku wszelakiey szczodrobliwości ktora przez nas to sprawuie, iż dzięki Bogu bywaią czynione.
  12. Abowiem szafowanie tey A iałmużny, nie tylko nagradza niedostatek świętych, ale też w tym obfituie, iż za to wiele ich Bogu dziękuią.
      A W Greckim stoi ofiary, abowiem to co bywa vbogim dano tedy iest wdzięczną ofiarą Bogu.

  13. (Gdyż przez doświadczenie tey posługi Boga chwalą, za zgodne wasze poddaństwo pod Ewanielią Krystusowę, y za życzliwe przeciwko sobie y wszytkim vżyczanie).
  14. A iż się też oni modlą za wami, y żądaiąc was dla łaski Bożey ktora się w was zacnie okazuie.
  15. A niech będzie Bogu chwała za niewymowny dar iego.

    Kapituła 10.
    ¶ 1. Broni siebie y vrzędu swego Apostolskiego, a napomina ie ku posłuszeństwu. 11. Okazuiąc iaka iest moc iego, a iako iey vżywał.

  1. A ia sam Paweł proszę was przez dobrotliwość y litość Krystusowę ktory A oblicznie iestem pokorny miedzy wami, a w niebytności iestem śmiały przeciwko wam.
      A Ty słowa były ktoremi go obmawiali nieprzyiaciele iego, aby tym sposobem zacność vrzędu iego zniszczyli.

  2. A otoć proszę abych będąc oblicznie nie był śmiałym tym vfaniem ktorym myslę być śmiałym na niektore, co o nas rozumieią, iakobysmy według ciała chodzili.
  3. Abowiem chodząc B w ciele, nie według ciała walczymy.
      B To iest, chociażechmy wedle ciała podobni inym ludziam.

  4. Bo zbroie walki naszey nie są C cielesne, ale z mocy Bożey mocne, y ku podwroceniu D mieysc obronnych, ktoremi rady podwracamy.
      C To iest, takowe ktoremi ludzie iednaią sobie powagę iedni v drugich y czynią ony zacne sprawy wedle świata.
      D To rozumie o tym wszytkim co powstawa walczy przeciw Bogu.

  5. Y wszelaka wysokość ktora się wywyższa przeciw poznaniu Bożemu, y poimaną wiedziemy wszelką mysl ku posłuszeństwu Krystusowi.
  6. Y gotową mamy pomstę wszelakiey krnąbrności, gdy napełnione będzie posłuszeństwo wasze.
  7. Izali się na rzeczy zwierzchowne oglądacie: Iesli kto sobie dufa iż iest Krystusow, niech zasię to sam z siebie mysli, Iż iako sam iest Krystusow, tak też y my Krystusowemi iestesmy.
  8. Abowiem ieslibych się ia nieco więcey przechwalał z mocy naszey, ktorą nam dał Pan ku zbudowaniu, a nie ku podwroceniu waszemu, nie zawstydzę się.
  9. Abym się nie zdał iakobych was chciał przestraszyć przez listy.
  10. Abowiemci (mowi) listy cięszkie są, y mocne, ale obliczność ciała iest niemocna, a mowa niczemna.
  11. Toć niechay mysli takowy, iż iakowi iestesmy słowem przez listy w niebytności, takowi też oblicznie będziemy.
  12. Abowiem nie E śmiemy się policzać abo rownać z niektoremi ktorzy sami siebie zalecaią, ale nie rozumieią iż się sami sobą miarkuią, y sami się sobie przyrownawaią.
      E Mowi przeciw tym ktorzy sobie lekce ważyli vrząd iego, gdzie się tu smieie z ich hardości vkazuiąc ich głupstwo, gdyż nigdy nie vczynili nic godnego chwały, ani pozyskali nikogo Krystusowi, gdyż Koryntczycy byli nawroceni od Pawła ku Panu, a oni fałeszni nauczyciele nigdzie y z Koryntu niepostali, ani ogli vkazać żadnego świadectwa pewnego o swych sprawach, abo iżby kogo ku Panu nawrocić mieli.

  13. Ale my nie będziem się chłubić z tych rzeczy ktore naszego pomiaru nie są, owszem * wedle F rozmierzenia słusznego onego pomiaru, ktorego nam Bog vdzielił, będziem się chłubić, iżesmy aż też do was przyszli.
      F Tak nazywa pomiar ktory Bog iakoby sznurem rozmierzył, tak iż też y Apostołowi nie godziło się przechodzić za kres zamierzony, ani też fałesznym Apostołom w to się wtręcać, a tenci pomiar nic inego nie iest iedno krainy ony ktore Bog wydzielił Pawłowi ku opowiedaniu Ewanieliey.

      * Efes.4.v.7.

  14. Abowiem iakobysmy do was nie przyszli, nazbyt sami siebie nie wyciągamy, bosmy też aż do was przyszli w Ewanieliiey Krystusowey.
  15. Nie przechwalaiąc się z tych rzeczy ktore naszego pomiaru nie są, to iest z cudzych prac, ale nadziewaiąc się, iż gdy się rozmnoży wiara wasza przez nas będziem barzo wywyższeni w naznaczonym pomiarze naszym.
  16. Abym w onych stronach ktore za wami są opowiedał Ewanielią, nie abysmy się przechwalali w pomiarze drugiemu naznaczonym, to iest, w rzeczach gotowych.
  17. + Ale ktory się przechwala niech się w Panu przechwala.
      + Ierem.9.v.23. 1.Kor.1.v.31.

  18. Abowiem ten ktory się zaleca, nie bywa pochwalon, ale ten ktorego Pan zaleca.

    Kapituła 11.
    ¶ 5. Zacność vrzędu swego okazuie. 12. Pilność swoię w nim zaleca. 13. Chytrości fałszywych Apostołow opowieda. 16. Przewrotny rozsądek Koryntow. 22. Chwały iego.

  1. Boże day to, abyście znosili maluczko głupstwo moie, a iścieć wy mię znosicie.
  2. Abowiem żądam was z chutliwą miłością Bożą, bom was nagotował, ktorebym iednemu mężowi za panienkę czystą stawił, to iest Krystusowi.
  3. Ale się boię, iż * iako wąż zwiodł Ewę chytrością swoią, tak aby skażone vmysły wasze nie odstąpiły od szczerości, ktora iest w Krystusie.
      * 1.Mo.3.v.4.

  4. Abowiem iesliby przyszedł ten coby inszego Iezusa przepowiedał, ktoregosmy my nie przepowiedali, abo iesli prziymuiecie inego ducha ktoregoście nie wźięli, abo inszą Ewanielią ktoreieście nie przyięli, tedybyście go A dobrze cierpieli.
      A Karże ie z tego że łatwie przyimowali do siebie fałszywe Apostoły.

  5. Boć mnimam, iżem ni w czym nie był niższym niźli nazacnieyszy Apostołowie.
  6. A chociem iest prostak w mowie, a wszakże nie w vmieiętności: alesmy koniecznie byli iawni we wszytkich rzeczach v was.
  7. Izalim zgrzeszył żem samego siebie vniżył, abyście byli wywyższeni, a iżem darmo Ewanieliią Bożą przepowiedał wam:
  8. B Złupiłem ine kościoły, wźiąwszy od nich zapłatę ku temu abym wam posłużył.
      B Abowiem gdy w Koryncie mieszkał dawali mu żywnosci ine koscioły.

  9. A gdym był v was, y potrzebowałem, nie byłem C prożnuiącym z czyią szkodą: abowiem czego mi nie dostawało, dodali bracia ktorzy byli przyszli z Macedoniiey, + a we wszytkim strzegłem abym wam nie był cięszkim, y strzedz będę.
      C Słowo Greckie znaczy być ztrętwiałem.

      + Niżey.12.v.13.

  10. Iestci prawda Krystusowa we mnie, iż to przechwalanie nie będzie zawarte przeciwko mnie w krainach Achaiskich.
  11. Y czemuż: przetoli iż was nie miłuię: Bog to wie.
  12. Ale co czynię ieszcze vczynię abym odiął D przyczynę tym ktorzy przyczyny żądaią, aby w tym z czego się chłubią byli naleźieni takowi iako my.
      D Bo fałszywi Apostołowie chcieli się okazać zacnieyszemi nad Pawła tym obyczaiem, iakoby żadney zapłaty abo nagrody od kosciołow nie wźięli.

  13. Abowiem takowi E fałszywi Apostołowie, są robotniki chytremi, przemienieni w Apostoły Krystusowe.
      E Nazywa ie fałszywemi Apostoły nie iżby iaką naukę fałszywą siali, co potym pewnie vczynić mieli, ale iż posługowania swego nie szczyrze sprawowali, a zayrzeli Pawłowi S.

  14. A toć nie dziwno: abowiem sam szatan przemienia się w Anioła światłości.
  15. Nie wielkać tedy rzecz, iesli też służebnicy iego przemieniaią się na kształt sług sprawiedliwości, ktorych dokończenie będzie podług vczynkow ich.
  16. Powtore powiedam, aby mię kto nie mnimał być głupim, Bo inaczey przyimuiecie mię też choć iako głupiego, abym się ia też maluczko przechwalał.
  17. Co mowię nie mowięć F wedle Pana, ale iako przez głupstwo, w tym beśpiecznym przechwalaniu.
      F To mowiąc przedsię vmysłem swoim prosto się na Pana ogląda, a to mowi iakoby z nieiakiem dopuszczeniē więcey wzgląd maiąc na gołe słowa niźli na samę rzecz.

  18. Gdyż wiele się ich przechwala G wedle ciała, y ia się też przechwalać będę.
      G To iest, z tych rzeczy ktore zwierzchowne są iako zacność rodzaiu y ine tym podobne ktore są tego świata.

  19. Abowiem radzi znosicie głupie, będąc sami mądremi.
  20. Bo znosicie iesli was kto zniewala, iesli was kto pożyra, iesli kto bierze, iesli się kto wywyższa, iesli kto was w lice biie.
  21. Iać to ku sromocie mowię, dla tego iżechmy byli H
    mdłymi, y owszem w czymby kolwiek kto chciał być śmiały (z głupstwa to mowię) I y ia też śmiałym będę.
      H To iest, wzgardzonemi.
      I Powieda że w żadney rzeczy nie będzie podleyszym nad ine.

  22. # Ebreyczycy są: iestem y ia, Izraelczycy są: y iam też iest, Plemieniem Abrahamowym są: iestem y ia.
      # Filip.3.v.5.

  23. Słudzy Krystusowi są: K (głupieć mowię) przewyższam ia, w pracach obficie, w vbiczowaniu nad miarę, w więźieniu obficie, w śmierciach często.
      K Iakoby tak rzekł niech tak będzie żebym się ia głupie chłubił, a wszakże prawdziwe iest chłubienie moie.

  24. o Od Żydow podiąłem L pięć kroć czterdzieści plag bez iedney.
      L To iest, każdy raz trzydziesci y dziewięc plag, co zaiste było podług srogosci zakonu, iako napisano w 5.Mo.25.v.3. gdzie Pismo wspomina czterdziesci plag, ale oni według vstaw swoich vczynili byli trzydziesci y dziewięć.

      o 5.Mo.25.v.3.

  25. * Trzy kroć byłem vbiczowan, + razem był vkamionowan, # trzy kroć byłem w rozbiciu okrętu, byłem w morzu głębokiem we dnie y w nocy.
      * Dźiey.14.v.19.
      + Dźiey.16.v.22.
      # Dźiey.27.v.14.

  26. W drogach częstom bywał, w niebeśpieczeństwach rzek, w niebeśpieczeństwach zboycow, w niebeśpieczeństwach od swoich przyrodnych, w niebeśpieczeństwach od poganow, w niebeśpieczeństwach w mieście, w niebeśpieczeństwach na puszczy, w niebeśpieczeństwach na morzu, w niebeśpieczeństwach miedzy fałszywą bracią.
  27. W pracy, w kłopociech, w czuynościach często, w głodzie y w pragnieniu, w pościech często, w źimnie y w nagości.
  28. Oprocz M tych rzeczy ktore się z wierzchu przydaią, Ciśnie mię ono N woysko ktore każdy dzień na mię powstawa, to iest staranie o wszytkich kościelech.
      M To iest, oprocz pracey y robot y frasunkow inych.
      N Drudzy wykładaią to słowo vstawiczne staranie ktore kogo dolega alechmy my woleli zostawić własność słowa Greckiego.

  29. Kto bywa trapion, żebych ia też nie miał być trapion: Kto bywa obrażon, żebym ia też nie miał być vpalon:
  30. Iesli się potrzeba przechwalać, o będę się przechwalał z tego co na moię krewkość należy.
      o Vtrapienia swoie rozumie iako więźienie, bicie, pragnienie, nagosci, y ine rzeczy.

  31. Bog y Ociec Pana naszego Iezu Krysta chwalebny na wieki, wie iż ci nie kłamam.
  32. o W Damaszku starosta Krola Arety osadził był straż w mieście Damaszczeńczykow chcąc mię poimać.
      o Dźiei.9.v.24.

  33. Alem był oknem w koszu spuszczon z muru, y vszedłem rąk iego.

    Kapituła 12.
    ¶ 1. Chłubi się z swey zacności. 5.7. Ktora nawięcey należy w vniżeniu iego. 11. Winuie Koryntczyki, Opowieda im vprzeymą miłość swoię. 20. Aby byli gotowi kiedy przyidzie.

  1. Iście mi nie iest pożyteczna rzecz przechwalać się, abowiemci przyidę do widzenia y obiawienia Pańskiego.
  2. * Znamci człowieka w Krystusie przed czternaścią lat (iesli w ciele nie wiem, iesli nie w ciele, nie wiem, Bogci wie) ktory był zachwycon aż do trzeciego nieba.
      * Dźiei.9.v.3.

  3. A znam takowego człowieka, (iesli w ciele nie wiem, iesli nie w ciele nie wiem, Bogci wie) /
  4. Iż był zachwycon do Raiu, y słyszał niewymowione słowa, ktorych się człowiekowi A nie godzi powiedać.
      A To iest, ktore niepodobna rzecz aby człowiek wymowić miał, abowiem się nam o tym nie godzi mowić co przewyższa nasz rozum.

  5. Z takowego człowieka będę się przechwalał, a z siebie samego nie będę się przechwalał, wyiąwszy z krewkości moich.
  6. Abowiem ieslibym się chciał przechwalać, nie będę głupim, boć prawdę powiem, aleć skromnie mowię, aby kto o mnie nie myslił nad to czym mię być widzi, abo co słyszy odemnie.
  7. A iżbych zacnością obiawienia nie był nad miarę wywyższon, dan mi iest stark w ciało, y Anioł szatan, aby mię B policzkował, żebych nie był nad miarę wywyższon.
      B Nazywa policzkowania szatańskie ciężkie pokusy ktoremi był ze wsząd ogarnion, ktore to sprawowały, iż ieszcze w nim zostało było wiele niedostatkow.

  8. Dla czegom trzy C kroć Pana prosił aby odemnie odszedł.
      C To iest, często kroć.

  9. Y rzekł mi: Dosyć tobie na mey łasce, abowiem możność moia przez krewkość bywa dokończona. Barzo rad tedy będę się przechwalał radszey z krewkości moiey, aby we mnie mieszkała D moc Krystusowa.
      D To iest, okazuie się w krewkosci ludzkiey.

  10. Dla tego się kocham w krewkościach, w lekkościach, w potrzebach, w przesladowaniu, w vciskach dla Krystusa: abowiem gdy nie mogę, tedym możny iest.
  11. Stałem się głupim przechwalaiąc się, Wyście mię przymusili, bomci ia od was miał być zalecan: abowiem w żadney rzeczy nie byłem podleyszym nad przednieysze Apostoły, aczem też nic nie iest.
  12. Znaki Apostolstwa moiego wykonane są v was, przez wszelaką cierpliwość, znaki, y cuda y mocy.
  13. Bo coż iest czymbyście podleyszy byli nad insze zbory: iedno iżem niebył prożnuiącym z waszą szkodą, przepuśćcie mi tę krzywdę.
  14. Otoć trzeci raz iestem gotow przyść do was, a niebędę prożnuiącym z waszą szkodą, abowiem nie szukam waszych rzeczy, ale was, boć nie synowie maią rodzicom skarbić, ale rodzicy synom.
  15. A iać barzo rad nałożę, y będę wydan za dusze wasze, acz więcey was miłuiąc, mniey sam miewam miłości.
  16. Ale niech tak będzie, D Iamci was nie obciążył, aleć będąc chytrym, zdradom was poimał.
      D Przytacza tu słowa ktore mowili przeciwnicy iego powiedaiąc iż co sam nieśmiał od nich wźiąć, chytrze wyciągnął przez drugie ktore on naprawiał.

  17. Izalim was na dobrach waszych złupił przez ktorego z tych ktorem do was posłał:
  18. Prosiłem Tyta, y posłałem z nim brata, Izali was w czym waszym złupił Tytus: Izalismy nie tymże duchem postępowali: Izali nie tymiż stopami:
  19. Izali zasię mnimacie, abysmy się wam wymawiali: Przed oblicznością Bożą w Krystusie mowimy, a wszytkoć namileyszy dla waszego zbudowania.
  20. Abowiem się boię, bych snadź przyszedszy, nie znalazł was nie iakiemi bych chciał, a ia też żebych nie był znaleźion od was, E iakiego byście wy mieć nie chcieli, by iako nie były swary, zazdrości, gniewy, zwady, obmowy, szemrania, pychy, rostyrki.
      E To iest, żebym nie był przymuszon srodze sie z wami obchodzić.

  21. By mię zasię Bog moy gdy przyidę nie poniżył v was, abych też nie żałował wiela z tych ludzi ktorzy przedtym grzeszyli, a nie vpamiętali się z nieczystości, wszeteczeństwa, y nierządności ktorey się dopuszczali.

    Kapituła 13.
    ¶ 1. Groźi vpornym. 5. Okazuie świadectwem ich samych. 10. iaka iest moc iego, A dla czego ten list iest napisan. 11. Napomina ie ku powinności ich. 13. Zycząc im wszelakiego szczęścia.

  1. Trzecić iuż raz przyidę do was, * Na powieści dwu abo trzech świadkow będzie wszelka rzecz postanowiona.
      * 5.Mo.19.v.15. Mat.18.v.16. Ian.8.v.17. Zyd.10.v.18.

  2. Powiedziałemci przed tym, y powtore powiedam iako obecny, tak też y nie obecny, teraz piszę tym ktorzy przed tym grzeszyli, y wszytkim inszym, że ieslić po wtore przyidę nie przepuszczęć.
  3. Gdyż szukacie doświadczenia Krystusa ktory we mnie mowi, ktoryć przeciwko wam nie iest krewki, ale w was iest możny.
  4. Bo acz iest vkrzyżowan z krewkości, wszakże żywie z mocy Bożey: abowiemci y my krewcy iestesmy w nim, ale będziemy żyli z nim z mocy Bożey v was.
  5. Pokuszaycie samych siebie, iesli w wierze nieiesteście, doświadczcie samych siebie, że Iezus Krystus w was iest, chyba żebyście byli odrzuceni.
  6. Ale się nadziewam że poznacie, iż my nie iestesmy odrzuceni.
  7. Y żądam też v Boga, abyście nic złego nie czynili, nie iżebysmy się wam pochwalonemi okazali, ale abyście co iest poczciwego czynili, a my byli iako A odrzuconemi.
      A To iest, według rozsądku ludzkiego, ktorzy często odrzucaią godne więcszey czci y powagi.

  8. Boć nie możemy nic naprzeciwko prawdzie, ale za prawdą.
  9. Abowiemci się raduiemy, gdy my iestesmy niemocnemi, a wy iesteście B możni, A żądamyć też y tego co iest C doskonałości waszey.
      B To iest, napełnieni łaski Bożey.
      C To iest, zupełnego zdrowia.

  10. Dla tego ty rzeczy będąc nie obecny piszę, abych obecny nie vżywał srogości, według mocy ktorą mi Pan dał na zbudowanie, a nie na zepsowanie.
  11. Na ostatek bracia, bądźcie zdrowi, bądźcie doskonałymi, bądźcie pocieszeni, toż rozumieycie, żywcie w pokoiu, a Bog miłości y pokoiu będzie z wami.
  12. + Pozdrowcie się społecznie świętym pocałowaniem, Pozdrawiaią was święci wszyscy.
      + Rzym.16.v.16. 1.Kor.16.v.20. 1.Piotr.5.v.14.

  13. Łaska Pana Iezusa Krystusa, y miłość Boga, y społeczność Ducha Świętego niechay będzie z wami wszytkimi. Amen.

¶ Do Koryntow list wtory napisany z Filipow miasta Macedońskiego przez Tytusa y Łukasza.
Spis Kapituł, Indeks Ksiąg